Fuerteventura. Een bekende vakantiebestemming waar veel mensen in de wintermaanden komen vertoeven. Het is een van de Canarische Eilanden en naast Tenerife het grootste eiland van deze groep. Maar het heeft ook een keerzijde en die beschrijft de Deense schrijver Thomas Rydahl in zijn De man met negen vingers.
Erhard Jörgenson is een van oorsprong Deense bewoner van Fuerteventura. Hij slijt zijn dagen als taxichauffeur en pianostemmer en weet daarmee inmiddels rond te komen. Zijn huis is een hutje in de heuvels en zijn vrienden zijn naast twee geiten, ook een stel genaamd Raul en Beatrize. Met hen staat hij op een avond naar de bliksem te kijken als op het strand van Cotillo een zwarte Volkswagen Passat wordt aangetroffen. In de auto treft de politie een doos met een dood drie maanden oud jongetje aan. Hoe komt de auto daar? En wie heeft het jongetje gedood? De politie maakt er geen grote zaak van en daarom neemt Erhard het heft in eigen hand. Als een echte privédetective gaat hij op zoek naar antwoorden op deze vragen.
Rydahl (1974, Aarhus) studeerde psychologie, filosofie en creative writing. Hij debuteerde in thrillerland met De man met negen vingers en die won direct de meest prestigieuze Scandinavische thrillerprijs, de Glasnöglen.
De man met negen vingers is geen gewone, doorsnee thriller. Dat komt door een aantal zaken. Zo is de zeventigjarige hoofdpersoon eerder een antiheld dan een held. Het is niet de Olivia Rönning van de Börjlinds of de Niels Oxen van Jens Henrik Jensen. Nee: Erhard Jörgenson is oud, kreupel, mensenschuw en zelfs een beetje sneu. Daarnaast lijkt hij een beetje autistisch te zijn. Niet direct de superman die deze politiezaak tot een goed eind zal weten te brengen. Het is ook een zonderlinge man, want waarom verliet hij huis en haard in Denemarken en liet daar zijn vrouw en dochters achter? En waarom stuurt hij elke maand dan nog een groot deel van zijn loon naar hen?
Ongewild is Erhard op een gegeven moment het gesprek van de dag op het eiland, maar hij draagt ook op geheel eigen wijze De man met negen vingers. Alles in het boek draait om hem. Rydahl weet je, na een trage start, het verhaal in te zuigen. De lezer kijkt over de schouders van Erhard mee en wellicht begint de lezer zelfs door zijn eigen ogen de wereld in te kijken. Dat is de verdienste van Rydhahl, die een zeer uitgebreide en soms trage verhaalstijl heeft. Alles wordt zeer gedetailleerd uiteengezet en meer dan eens gunt de Deen je een inkijkje in het brein van Erhard. Overigens evolueert ook de hoofdpersoon mee, net als de plot dit doet. Van de eerst schuwe oude man, ontpopt hij zich door de zaak als een assertieve onderzoeker.
De puzzelstukjes die een boek maken, zoals de personages, schrijfstijl en plot, passen als een puzzel in elkaar. De wat langzame schrijfstijl van Rydahl past bij de loomheid van Fuerteventura, maar ook bij de hoofdpersoon zelf, die ook wat traag over komt. En het plot ontvouwt zich ook niet al te rap, want daar heeft de auteur ruim 570 pagina’s voor nodig. Wel is deze interessant en de vraagstukken waarvoor Erhard zich gesteld ziet, zullen ook de lezer intrigeren.
Rydahl heeft een eigenwijze thriller geschreven met een wat trage verhaalstijl. Deze stijl is niet vervelend, want de wereld van Erhard is ondanks de bekrompenheid ervan, erg mooi om te volgen. Op zich allemaal niet té spannend, maar de niet alledaagse ingrediënten sleuren de lezer wel de wereld van De man met negen vingers in.
Erhard Jörgenson is een van oorsprong Deense bewoner van Fuerteventura. Hij slijt zijn dagen als taxichauffeur en pianostemmer en weet daarmee inmiddels rond te komen. Zijn huis is een hutje in de heuvels en zijn vrienden zijn naast twee geiten, ook een stel genaamd Raul en Beatrize. Met hen staat hij op een avond naar de bliksem te kijken als op het strand van Cotillo een zwarte Volkswagen Passat wordt aangetroffen. In de auto treft de politie een doos met een dood drie maanden oud jongetje aan. Hoe komt de auto daar? En wie heeft het jongetje gedood? De politie maakt er geen grote zaak van en daarom neemt Erhard het heft in eigen hand. Als een echte privédetective gaat hij op zoek naar antwoorden op deze vragen.
Rydahl (1974, Aarhus) studeerde psychologie, filosofie en creative writing. Hij debuteerde in thrillerland met De man met negen vingers en die won direct de meest prestigieuze Scandinavische thrillerprijs, de Glasnöglen.
De man met negen vingers is geen gewone, doorsnee thriller. Dat komt door een aantal zaken. Zo is de zeventigjarige hoofdpersoon eerder een antiheld dan een held. Het is niet de Olivia Rönning van de Börjlinds of de Niels Oxen van Jens Henrik Jensen. Nee: Erhard Jörgenson is oud, kreupel, mensenschuw en zelfs een beetje sneu. Daarnaast lijkt hij een beetje autistisch te zijn. Niet direct de superman die deze politiezaak tot een goed eind zal weten te brengen. Het is ook een zonderlinge man, want waarom verliet hij huis en haard in Denemarken en liet daar zijn vrouw en dochters achter? En waarom stuurt hij elke maand dan nog een groot deel van zijn loon naar hen?
Ongewild is Erhard op een gegeven moment het gesprek van de dag op het eiland, maar hij draagt ook op geheel eigen wijze De man met negen vingers. Alles in het boek draait om hem. Rydahl weet je, na een trage start, het verhaal in te zuigen. De lezer kijkt over de schouders van Erhard mee en wellicht begint de lezer zelfs door zijn eigen ogen de wereld in te kijken. Dat is de verdienste van Rydhahl, die een zeer uitgebreide en soms trage verhaalstijl heeft. Alles wordt zeer gedetailleerd uiteengezet en meer dan eens gunt de Deen je een inkijkje in het brein van Erhard. Overigens evolueert ook de hoofdpersoon mee, net als de plot dit doet. Van de eerst schuwe oude man, ontpopt hij zich door de zaak als een assertieve onderzoeker.
De puzzelstukjes die een boek maken, zoals de personages, schrijfstijl en plot, passen als een puzzel in elkaar. De wat langzame schrijfstijl van Rydahl past bij de loomheid van Fuerteventura, maar ook bij de hoofdpersoon zelf, die ook wat traag over komt. En het plot ontvouwt zich ook niet al te rap, want daar heeft de auteur ruim 570 pagina’s voor nodig. Wel is deze interessant en de vraagstukken waarvoor Erhard zich gesteld ziet, zullen ook de lezer intrigeren.
Rydahl heeft een eigenwijze thriller geschreven met een wat trage verhaalstijl. Deze stijl is niet vervelend, want de wereld van Erhard is ondanks de bekrompenheid ervan, erg mooi om te volgen. Op zich allemaal niet té spannend, maar de niet alledaagse ingrediënten sleuren de lezer wel de wereld van De man met negen vingers in.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Erhard Jörgenson is een van oorsprong Deense bewoner van Fuerteventura. Hij slijt zijn dagen als taxichauffeur en pianostemmer en weet daarmee inmiddels rond te komen. Zijn huis is een hutje in de heuvels en zijn vrienden zijn naast twee geiten, ook een stel genaamd Raul en Beatrize. Met hen staat hij op een avond naar de bliksem te kijken als op het strand van Cotillo een zwarte Volkswagen Passat wordt aangetroffen. In de auto treft de politie een doos met een dood drie maanden oud jongetje aan. Hoe komt de auto daar? En wie heeft het jongetje gedood? De politie maakt er geen grote zaak van en daarom neemt Erhard het heft in eigen hand. Als een echte privédetective gaat hij op zoek naar antwoorden op deze vragen.
Rydahl (1974, Aarhus) studeerde psychologie, filosofie en creative writing. Hij debuteerde in thrillerland met De man met negen vingers en die won direct de meest prestigieuze Scandinavische thrillerprijs, de Glasnöglen.
De man met negen vingers is geen gewone, doorsnee thriller. Dat komt door een aantal zaken. Zo is de zeventigjarige hoofdpersoon eerder een antiheld dan een held. Het is niet de Olivia Rönning van de Börjlinds of de Niels Oxen van Jens Henrik Jensen. Nee: Erhard Jörgenson is oud, kreupel, mensenschuw en zelfs een beetje sneu. Daarnaast lijkt hij een beetje autistisch te zijn. Niet direct de superman die deze politiezaak tot een goed eind zal weten te brengen. Het is ook een zonderlinge man, want waarom verliet hij huis en haard in Denemarken en liet daar zijn vrouw en dochters achter? En waarom stuurt hij elke maand dan nog een groot deel van zijn loon naar hen?
Ongewild is Erhard op een gegeven moment het gesprek van de dag op het eiland, maar hij draagt ook op geheel eigen wijze De man met negen vingers. Alles in het boek draait om hem. Rydahl weet je, na een trage start, het verhaal in te zuigen. De lezer kijkt over de schouders van Erhard mee en wellicht begint de lezer zelfs door zijn eigen ogen de wereld in te kijken. Dat is de verdienste van Rydhahl, die een zeer uitgebreide en soms trage verhaalstijl heeft. Alles wordt zeer gedetailleerd uiteengezet en meer dan eens gunt de Deen je een inkijkje in het brein van Erhard. Overigens evolueert ook de hoofdpersoon mee, net als de plot dit doet. Van de eerst schuwe oude man, ontpopt hij zich door de zaak als een assertieve onderzoeker.
De puzzelstukjes die een boek maken, zoals de personages, schrijfstijl en plot, passen als een puzzel in elkaar. De wat langzame schrijfstijl van Rydahl past bij de loomheid van Fuerteventura, maar ook bij de hoofdpersoon zelf, die ook wat traag over komt. En het plot ontvouwt zich ook niet al te rap, want daar heeft de auteur ruim 570 pagina’s voor nodig. Wel is deze interessant en de vraagstukken waarvoor Erhard zich gesteld ziet, zullen ook de lezer intrigeren.
Rydahl heeft een eigenwijze thriller geschreven met een wat trage verhaalstijl. Deze stijl is niet vervelend, want de wereld van Erhard is ondanks de bekrompenheid ervan, erg mooi om te volgen. Op zich allemaal niet té spannend, maar de niet alledaagse ingrediënten sleuren de lezer wel de wereld van De man met negen vingers in.