Mirko Zilahy (Rome, 1 mei 1974) studeerde af in vreemde talen en literatuur met een scriptie over Bram Stokers Dracula. Hij woonde en werkte in Dublin waar hij les gaf aan het Trinity College. Hij vertaalde auteurs als Bram Stoker, Peter Murphy en Donna Tartt, voordat hij besloot om zelf te gaan schrijven. Het resultaat is zijn debuut Schaduw (È così che si uccide), een thriller-noir, die zich afspeelt in Rome.
Hoofdpersonage in Schaduw is de sombere politiecommissaris Enrico Mancini. Behalve rechercheur is hij ook profiler, waarvoor hij een opleiding in Amerika heeft gevolgd. Hij is gespecialiseerd in het ontwikkelen van profielen van seriemoordenaars. Getraumatiseerd door het recente verlies van zijn vrouw Marisa, is Mancini niet langer in staat zijn gevoelens goed onder controle te houden, vooral niet als het om een dood lichaam gaat. Wanneer het lijk van een gruwelijk verminkte vrouw wordt gevonden in de buurt van de San Paolo Basiliek, besluit Mancini om het onderzoek te weigeren. Hij is namelijk bezig met een onderzoek naar de verdwijning van een arts – de arts die zijn vrouw behandeld heeft en waar Mancini erg veel respect voor heeft. Echter zijn meerdere draagt hem op dat onderzoek stop te zetten en zich te richten op de moord, wat Mancini met tegenzin doet, vooral als er een tweede moord gepleegd word met dezelfde modus operandi. Hij vormt een team samen, waarin ook zijn oude leraar aan wie hij zijn kennis te danken heeft, en al gauw volgt er een klopjacht op de dader, die hen elke keer een stap voor lijkt te zijn.
Wat het meeste opvalt in Schaduw zijn de belangrijkste punten: liefde, dood en wraak. Laveren ze eerst als losse draden door het verhaal, later komen ze allemaal samen, als zowel Enrico Mancini als de dader de waarheid onder ogen moeten zien.
Maar voor het zover is, is er de jacht op diezelfde dader die gruwelijke handelingen met zijn slachtoffers verricht; handelingen die pas later een betekenis krijgen. Er is sprake van een diepgaande analyse van de psyche bij de moordenaar, bij ook bij die van de leden van het team van Mancini, die allemaal hun eigen spoken hebben om tegen te vechten. Het enige minpunt van het boek is de vertaling; die is op sommige plekken zo krom, dat een zin opnieuw gelezen moet worden om te begrijpen wat er staat. Gelukkig is dat niet overheersend en vergeet je dat al gauw door de prachtige beschrijvingen van Rome, dit keer niet alleen de historische monumenten en gebouwen, maar ook de donkere kant van de stad, waar oude geschiedenis en kunst zich verbindt met de industrialisatie.
Mirko Zilahy heeft met Schaduw een prima debuut afgeleverd. Levendige personages, een goede diepgang en een vakkundig opgebouwde spanningsboog. Een aanrader!
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Mirko Zilahy (Rome, 1 mei 1974) studeerde af in vreemde talen en literatuur met een scriptie over Bram Stokers Dracula. Hij woonde en werkte in Dublin waar hij les gaf aan het Trinity College. Hij vertaalde auteurs als Bram Stoker, Peter Murphy en Donna Tartt, voordat hij besloot om zelf te gaan schrijven. Het resultaat is zijn debuut Schaduw (È così che si uccide), een thriller-noir, die zich afspeelt in Rome.
Hoofdpersonage in Schaduw is de sombere politiecommissaris Enrico Mancini. Behalve rechercheur is hij ook profiler, waarvoor hij een opleiding in Amerika heeft gevolgd. Hij is gespecialiseerd in het ontwikkelen van profielen van seriemoordenaars. Getraumatiseerd door het recente verlies van zijn vrouw Marisa, is Mancini niet langer in staat zijn gevoelens goed onder controle te houden, vooral niet als het om een dood lichaam gaat. Wanneer het lijk van een gruwelijk verminkte vrouw wordt gevonden in de buurt van de San Paolo Basiliek, besluit Mancini om het onderzoek te weigeren. Hij is namelijk bezig met een onderzoek naar de verdwijning van een arts – de arts die zijn vrouw behandeld heeft en waar Mancini erg veel respect voor heeft. Echter zijn meerdere draagt hem op dat onderzoek stop te zetten en zich te richten op de moord, wat Mancini met tegenzin doet, vooral als er een tweede moord gepleegd word met dezelfde modus operandi. Hij vormt een team samen, waarin ook zijn oude leraar aan wie hij zijn kennis te danken heeft, en al gauw volgt er een klopjacht op de dader, die hen elke keer een stap voor lijkt te zijn.
Wat het meeste opvalt in Schaduw zijn de belangrijkste punten: liefde, dood en wraak. Laveren ze eerst als losse draden door het verhaal, later komen ze allemaal samen, als zowel Enrico Mancini als de dader de waarheid onder ogen moeten zien.
Maar voor het zover is, is er de jacht op diezelfde dader die gruwelijke handelingen met zijn slachtoffers verricht; handelingen die pas later een betekenis krijgen. Er is sprake van een diepgaande analyse van de psyche bij de moordenaar, bij ook bij die van de leden van het team van Mancini, die allemaal hun eigen spoken hebben om tegen te vechten. Het enige minpunt van het boek is de vertaling; die is op sommige plekken zo krom, dat een zin opnieuw gelezen moet worden om te begrijpen wat er staat. Gelukkig is dat niet overheersend en vergeet je dat al gauw door de prachtige beschrijvingen van Rome, dit keer niet alleen de historische monumenten en gebouwen, maar ook de donkere kant van de stad, waar oude geschiedenis en kunst zich verbindt met de industrialisatie.
Mirko Zilahy heeft met Schaduw een prima debuut afgeleverd. Levendige personages, een goede diepgang en een vakkundig opgebouwde spanningsboog. Een aanrader!