Een van de meest roerige periodes in het Midden-Oosten waren de jaren ’60 en ’70. Een niet onbelangrijke rol daarin was weggelegd voor de Joodse staat Israël. Het blijkt meteen een periode te zijn die van grote betekenis is voor de volgende decennia. En Jeremy Bowen beschrijft waarom.
De Zesdaagse Oorlog in 1967 zorgde voor een bezetting van onder andere de Gazastrook en de West Bank en een verdrijving van honderdduizenden Palestijnen. Het betekent de lont in het kruitvat. Want de gebeurtenissen in die periode zijn tot op het heden een van de pijlers van de spanningen tussen Israel en de Palestijnse bevolking. Daarom is het van belang om voor het lezen van een boek over de Israëlisch-Arabische conflicten eerst de vraag te stellen: wie schrijft het, en vanuit welk perspectief? Want meningen zijn even gekleurd als de mond waaruit ze komen. Bij Zes Dagen kunnen we gerust zijn: de schrijven is objectief en bekijkt het conflict van meerdere kanten.
Jeremy Bowen, een Britse onderzoeksjournalist van onder andere de BBC, dook in de archieven en hield tientallen interviews om de geschiedenis rond de Zesdaagse Oorlog gedetailleerd te kunnen beschrijven. Snelle conclusie: hij slaagt hier uitstekend in. Van de aanloop van de kortstondige oorlog tot de naweeën ervan (die we tot op heden kunnen zien) weet Bowen op uitstekende en objectieve wijze weer te geven. Hij beschrijft bijvoorbeeld de minutieuze voorbereidingen van de Israëlische militaire staf maar ook de heftige discussies binnen de Israëlische politiek over nut een noodzaak. Vooral interessant is de periode waarin langzaam duidelijk werd dat het voortbestaan van de Israëlische staat vooral afhankelijk werd van militair ingrijpen en niet zozeer van politiek. Vanuit Israëlisch perspectief gezien, natuurlijk. Maar ook de situatie in de landen die door Israël werden aangevallen (Egypte, Syrië en Jordanië) beschrijft Bowen op indrukwekkende wijze, waarbij de naïviteit van de Egyptenaren vooral opvallend is. Hoe kan een kleine staat als Israël immers een groot land als Egypte aanvallen, dachten president Nasser en zijn generaals. Ze kwamen, zoals we weten, vervolgens van een koude kermis thuis. Overigens bijzonder om te constateren dat deze grootheidswaan de Israëliërs in 1973 zelf ook trof tijdens de Yom Kippoer oorlog.
Aan de toon van de recensie kan het al op gemaakt worden: Bowen beschrijft onnavolgbaar een stukje geschiedenis die de aanloop betekende tot het huidige conflict in het Midden-Oosten. Zes dagen die de daaropvolgende decennia tekenden. Bowen leverde met Zes Dagen een juweeltje af, die geïnteresseerden in geschiedenis of geopolitiek zeker moeten lezen.
De Zesdaagse Oorlog in 1967 zorgde voor een bezetting van onder andere de Gazastrook en de West Bank en een verdrijving van honderdduizenden Palestijnen. Het betekent de lont in het kruitvat. Want de gebeurtenissen in die periode zijn tot op het heden een van de pijlers van de spanningen tussen Israel en de Palestijnse bevolking. Daarom is het van belang om voor het lezen van een boek over de Israëlisch-Arabische conflicten eerst de vraag te stellen: wie schrijft het, en vanuit welk perspectief? Want meningen zijn even gekleurd als de mond waaruit ze komen. Bij Zes Dagen kunnen we gerust zijn: de schrijven is objectief en bekijkt het conflict van meerdere kanten.
Jeremy Bowen, een Britse onderzoeksjournalist van onder andere de BBC, dook in de archieven en hield tientallen interviews om de geschiedenis rond de Zesdaagse Oorlog gedetailleerd te kunnen beschrijven. Snelle conclusie: hij slaagt hier uitstekend in. Van de aanloop van de kortstondige oorlog tot de naweeën ervan (die we tot op heden kunnen zien) weet Bowen op uitstekende en objectieve wijze weer te geven. Hij beschrijft bijvoorbeeld de minutieuze voorbereidingen van de Israëlische militaire staf maar ook de heftige discussies binnen de Israëlische politiek over nut een noodzaak. Vooral interessant is de periode waarin langzaam duidelijk werd dat het voortbestaan van de Israëlische staat vooral afhankelijk werd van militair ingrijpen en niet zozeer van politiek. Vanuit Israëlisch perspectief gezien, natuurlijk. Maar ook de situatie in de landen die door Israël werden aangevallen (Egypte, Syrië en Jordanië) beschrijft Bowen op indrukwekkende wijze, waarbij de naïviteit van de Egyptenaren vooral opvallend is. Hoe kan een kleine staat als Israël immers een groot land als Egypte aanvallen, dachten president Nasser en zijn generaals. Ze kwamen, zoals we weten, vervolgens van een koude kermis thuis. Overigens bijzonder om te constateren dat deze grootheidswaan de Israëliërs in 1973 zelf ook trof tijdens de Yom Kippoer oorlog.
Aan de toon van de recensie kan het al op gemaakt worden: Bowen beschrijft onnavolgbaar een stukje geschiedenis die de aanloop betekende tot het huidige conflict in het Midden-Oosten. Zes dagen die de daaropvolgende decennia tekenden. Bowen leverde met Zes Dagen een juweeltje af, die geïnteresseerden in geschiedenis of geopolitiek zeker moeten lezen.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
De Zesdaagse Oorlog in 1967 zorgde voor een bezetting van onder andere de Gazastrook en de West Bank en een verdrijving van honderdduizenden Palestijnen. Het betekent de lont in het kruitvat. Want de gebeurtenissen in die periode zijn tot op het heden een van de pijlers van de spanningen tussen Israel en de Palestijnse bevolking. Daarom is het van belang om voor het lezen van een boek over de Israëlisch-Arabische conflicten eerst de vraag te stellen: wie schrijft het, en vanuit welk perspectief? Want meningen zijn even gekleurd als de mond waaruit ze komen. Bij Zes Dagen kunnen we gerust zijn: de schrijven is objectief en bekijkt het conflict van meerdere kanten.
Jeremy Bowen, een Britse onderzoeksjournalist van onder andere de BBC, dook in de archieven en hield tientallen interviews om de geschiedenis rond de Zesdaagse Oorlog gedetailleerd te kunnen beschrijven. Snelle conclusie: hij slaagt hier uitstekend in. Van de aanloop van de kortstondige oorlog tot de naweeën ervan (die we tot op heden kunnen zien) weet Bowen op uitstekende en objectieve wijze weer te geven. Hij beschrijft bijvoorbeeld de minutieuze voorbereidingen van de Israëlische militaire staf maar ook de heftige discussies binnen de Israëlische politiek over nut een noodzaak. Vooral interessant is de periode waarin langzaam duidelijk werd dat het voortbestaan van de Israëlische staat vooral afhankelijk werd van militair ingrijpen en niet zozeer van politiek. Vanuit Israëlisch perspectief gezien, natuurlijk. Maar ook de situatie in de landen die door Israël werden aangevallen (Egypte, Syrië en Jordanië) beschrijft Bowen op indrukwekkende wijze, waarbij de naïviteit van de Egyptenaren vooral opvallend is. Hoe kan een kleine staat als Israël immers een groot land als Egypte aanvallen, dachten president Nasser en zijn generaals. Ze kwamen, zoals we weten, vervolgens van een koude kermis thuis. Overigens bijzonder om te constateren dat deze grootheidswaan de Israëliërs in 1973 zelf ook trof tijdens de Yom Kippoer oorlog.
Aan de toon van de recensie kan het al op gemaakt worden: Bowen beschrijft onnavolgbaar een stukje geschiedenis die de aanloop betekende tot het huidige conflict in het Midden-Oosten. Zes dagen die de daaropvolgende decennia tekenden. Bowen leverde met Zes Dagen een juweeltje af, die geïnteresseerden in geschiedenis of geopolitiek zeker moeten lezen.