Als Mare na haar scheiding met Dries weer aan het werk gaat in de psychologenpraktijk, reikt haar baas Oz haar om er in te komen, een makkelijk dossier aan. Mare gaat vol goede moed aan de slag met Chantal. Chantal is moeder van 5 kinderen, waarvan er 4 uit huis zijn geplaatst. De jongste pasgeboren telg, Dasha, heeft ze meegenomen naar het consult met Mare. Al snel blijkt dat de levensstijl van Chantal niet strookt met die van Mare. Mare geeft Chantal te kennen dat ze Dasha in het vervolg niet bij de consulten wenst en doet haar een financiële gift.
Tijdens het volgende consult komt Chantal alleen. Afspraak is afspraak. Als Mare informeert naar Dasha, krijgt ze te horen dat zij buiten in de fietsenstalling staat. Mare is woedend en ontfermt zich over de baby. Chantal slaat op de vlucht. Samen met haar baas Oz en vriendin Eveline, besluit Mare de zorg van Dasha tijdelijk op zich te nemen, in de hoop dat Chantal zich snel weer meldt. Ze besluiten om tot die tijd niets te melden aan de politie. Als de terugkeer van Chantal na dagen nog niet volgt, voltrekt zich de ene na de andere leugen. Dasha krijgt de nieuwe naam Suus en wordt aangegeven bij de burgerlijke stand. Mare neemt vol liefde de verzorging en opvoeding van Suus op zich, totdat ze vier jaar later Chantal weer tegenkomt. Het drijft haar tot wanhoop! Wat als zij Suus bij haar wegneemt. Oog om oog, tand om tand?
Het boek begint met de proloog, waarin de veroordeling van Mare wordt geschetst. Het wekt gelijk de nieuwsgierigheid van de lezer en triggert om door te lezen. Wat daarop volgt is een verhaal geschreven in drie delen. Het eerste deel bevat twee verhaallijnen. Het jaar 1999, waarin de kennismaking tussen Mare en Chantal plaatsvindt en het jaar 2003 voorafgaand aan de rechtszaak. Anita Larkens werkt met korte hoofdstukken, van één of enkele pagina's, die snel op elkaar volgen. Het zorgt voor spanning in het verhaal, maar de schakelingen hadden wat langer op zich mogen laten wachten. Van de lezers vergt dit namelijk een goede concentratie en je ontkomt er bijna niet aan dat je af en toe terugblikt naar de tijdsaanduiding. Het tweede deel beschrijft 2013 voor en na de veroordeling en het derde deel is de afsluiting van het verhaal.
Het verhaal pakt, door de schrijfstijl, de spanning en het personage Mare. De snelle schakelingen weerhouden je er niet van om verder te lezen. Daarvoor weet Larkens het verhaal spannend genoeg neer te zetten. Je kunt je inleven in wat Mare brengt tot deze daad, ondanks dat je weet dat die juridisch niet juist is. Je voelt de liefde die ze geeft aan Suus en ziet haar worstelen met de leugens. Kun je die verborgen houden voor de mensen die het dichtst bij je staan? Het personage Mare krijgt in deel één maar weinig diepgang. Daarna wordt duidelijk waarom.
Het plot was verrassend, maar had wat mij betreft meer diepgang mogen krijgen. Voor mij werd het té wazig neergezet. Het riep bij mij de nodige vraagtekens op, waardoor ik deel twee en drie slordig en afgeraffeld geschreven vond. In verwarring bleef ik achter toen ik het boek uit had. Later vielen de puzzelstukjes meer op zijn plek, maar om deze bevestigd te krijgen heb ik nog wel wat fragmenten terug moeten lezen. Jammer, ik denk dat dit niet nodig was geweest als er wat meer zorg en aandacht besteed was aan het neerzetten van het slot van het verhaal.
De voorpublicatie van het volgende boek De betrokkenen belooft veel goeds, wij kijken uit naar april, wanneer dit boek zal verschijnen.
Schaduwdochter is een psychologische thriller die pakt. De sfeer is snijdend en de verhaallijn goed. De ontknoping had meer zorg en aandacht verdiend. Dat was het verhaal ten goede gekomen.
Tijdens het volgende consult komt Chantal alleen. Afspraak is afspraak. Als Mare informeert naar Dasha, krijgt ze te horen dat zij buiten in de fietsenstalling staat. Mare is woedend en ontfermt zich over de baby. Chantal slaat op de vlucht. Samen met haar baas Oz en vriendin Eveline, besluit Mare de zorg van Dasha tijdelijk op zich te nemen, in de hoop dat Chantal zich snel weer meldt. Ze besluiten om tot die tijd niets te melden aan de politie. Als de terugkeer van Chantal na dagen nog niet volgt, voltrekt zich de ene na de andere leugen. Dasha krijgt de nieuwe naam Suus en wordt aangegeven bij de burgerlijke stand. Mare neemt vol liefde de verzorging en opvoeding van Suus op zich, totdat ze vier jaar later Chantal weer tegenkomt. Het drijft haar tot wanhoop! Wat als zij Suus bij haar wegneemt. Oog om oog, tand om tand?
Het boek begint met de proloog, waarin de veroordeling van Mare wordt geschetst. Het wekt gelijk de nieuwsgierigheid van de lezer en triggert om door te lezen. Wat daarop volgt is een verhaal geschreven in drie delen. Het eerste deel bevat twee verhaallijnen. Het jaar 1999, waarin de kennismaking tussen Mare en Chantal plaatsvindt en het jaar 2003 voorafgaand aan de rechtszaak. Anita Larkens werkt met korte hoofdstukken, van één of enkele pagina's, die snel op elkaar volgen. Het zorgt voor spanning in het verhaal, maar de schakelingen hadden wat langer op zich mogen laten wachten. Van de lezers vergt dit namelijk een goede concentratie en je ontkomt er bijna niet aan dat je af en toe terugblikt naar de tijdsaanduiding. Het tweede deel beschrijft 2013 voor en na de veroordeling en het derde deel is de afsluiting van het verhaal.
Het verhaal pakt, door de schrijfstijl, de spanning en het personage Mare. De snelle schakelingen weerhouden je er niet van om verder te lezen. Daarvoor weet Larkens het verhaal spannend genoeg neer te zetten. Je kunt je inleven in wat Mare brengt tot deze daad, ondanks dat je weet dat die juridisch niet juist is. Je voelt de liefde die ze geeft aan Suus en ziet haar worstelen met de leugens. Kun je die verborgen houden voor de mensen die het dichtst bij je staan? Het personage Mare krijgt in deel één maar weinig diepgang. Daarna wordt duidelijk waarom.
Het plot was verrassend, maar had wat mij betreft meer diepgang mogen krijgen. Voor mij werd het té wazig neergezet. Het riep bij mij de nodige vraagtekens op, waardoor ik deel twee en drie slordig en afgeraffeld geschreven vond. In verwarring bleef ik achter toen ik het boek uit had. Later vielen de puzzelstukjes meer op zijn plek, maar om deze bevestigd te krijgen heb ik nog wel wat fragmenten terug moeten lezen. Jammer, ik denk dat dit niet nodig was geweest als er wat meer zorg en aandacht besteed was aan het neerzetten van het slot van het verhaal.
De voorpublicatie van het volgende boek De betrokkenen belooft veel goeds, wij kijken uit naar april, wanneer dit boek zal verschijnen.
Schaduwdochter is een psychologische thriller die pakt. De sfeer is snijdend en de verhaallijn goed. De ontknoping had meer zorg en aandacht verdiend. Dat was het verhaal ten goede gekomen.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Tijdens het volgende consult komt Chantal alleen. Afspraak is afspraak. Als Mare informeert naar Dasha, krijgt ze te horen dat zij buiten in de fietsenstalling staat. Mare is woedend en ontfermt zich over de baby. Chantal slaat op de vlucht. Samen met haar baas Oz en vriendin Eveline, besluit Mare de zorg van Dasha tijdelijk op zich te nemen, in de hoop dat Chantal zich snel weer meldt. Ze besluiten om tot die tijd niets te melden aan de politie. Als de terugkeer van Chantal na dagen nog niet volgt, voltrekt zich de ene na de andere leugen. Dasha krijgt de nieuwe naam Suus en wordt aangegeven bij de burgerlijke stand. Mare neemt vol liefde de verzorging en opvoeding van Suus op zich, totdat ze vier jaar later Chantal weer tegenkomt. Het drijft haar tot wanhoop! Wat als zij Suus bij haar wegneemt. Oog om oog, tand om tand?
Het boek begint met de proloog, waarin de veroordeling van Mare wordt geschetst. Het wekt gelijk de nieuwsgierigheid van de lezer en triggert om door te lezen. Wat daarop volgt is een verhaal geschreven in drie delen. Het eerste deel bevat twee verhaallijnen. Het jaar 1999, waarin de kennismaking tussen Mare en Chantal plaatsvindt en het jaar 2003 voorafgaand aan de rechtszaak. Anita Larkens werkt met korte hoofdstukken, van één of enkele pagina's, die snel op elkaar volgen. Het zorgt voor spanning in het verhaal, maar de schakelingen hadden wat langer op zich mogen laten wachten. Van de lezers vergt dit namelijk een goede concentratie en je ontkomt er bijna niet aan dat je af en toe terugblikt naar de tijdsaanduiding. Het tweede deel beschrijft 2013 voor en na de veroordeling en het derde deel is de afsluiting van het verhaal.
Het verhaal pakt, door de schrijfstijl, de spanning en het personage Mare. De snelle schakelingen weerhouden je er niet van om verder te lezen. Daarvoor weet Larkens het verhaal spannend genoeg neer te zetten. Je kunt je inleven in wat Mare brengt tot deze daad, ondanks dat je weet dat die juridisch niet juist is. Je voelt de liefde die ze geeft aan Suus en ziet haar worstelen met de leugens. Kun je die verborgen houden voor de mensen die het dichtst bij je staan? Het personage Mare krijgt in deel één maar weinig diepgang. Daarna wordt duidelijk waarom.
Het plot was verrassend, maar had wat mij betreft meer diepgang mogen krijgen. Voor mij werd het té wazig neergezet. Het riep bij mij de nodige vraagtekens op, waardoor ik deel twee en drie slordig en afgeraffeld geschreven vond. In verwarring bleef ik achter toen ik het boek uit had. Later vielen de puzzelstukjes meer op zijn plek, maar om deze bevestigd te krijgen heb ik nog wel wat fragmenten terug moeten lezen. Jammer, ik denk dat dit niet nodig was geweest als er wat meer zorg en aandacht besteed was aan het neerzetten van het slot van het verhaal.
De voorpublicatie van het volgende boek De betrokkenen belooft veel goeds, wij kijken uit naar april, wanneer dit boek zal verschijnen.
Schaduwdochter is een psychologische thriller die pakt. De sfeer is snijdend en de verhaallijn goed. De ontknoping had meer zorg en aandacht verdiend. Dat was het verhaal ten goede gekomen.