Vraag een gemiddelde thrillerliefhebber naar de bekendste auteur in het genre, en de kans is groot dat David Baldacci wordt genoemd. Deze Amerikaan, geboren in 1960 in Virginia, is een grote producent van thrillers. 

Baldacci studeerde Engels aan de Virginia Commonwealth University. Dat hij talent heeft, bleek al snel. Hij studeerde namelijk cum laude af. Hierna wierp hij zich op een rechtenstudie en in die periode (rond 1986) begon hij met schrijven. Dat was logisch, want al sinds zijn jeugd was dit een droom, als we zijn site mogen geloven. Zijn moeder was daar ‘debet’ aan, want zij gaf hem een schrift waarin hij kon schrijven. Dat was een gouden greep, maar het succes liet nog even op zich wachten. 

Na een carriere van negen jaar als jurist begon zijn carriere als schrijver vruchten af te werpen; Het recht van de macht kwam uit in 1996 en was het begin van het verkoop van miljoenen exemplaren. Én verfilmingen, want Clint Eastwood pakte het meteen op als film. Absolute power was een Hollywood succes en is waarschijnlijk ook wel een factor geweest in het succes van Baldacci als schrijver.

David Baldacci is een auteur met vele series onder zijn hoede. Amos Decker, Will Robie en John Puller zijn zomaar een greep uit het grote assortiment van de schrijver. Waar hij zijn inspiratie vandaan haalt is al net zo divers. “Ik krijg inspiratie in de bus, op een vliegveld, bij boeksigneersessies of zelfs als ik mijn honden uitlaat. Waar ik ook ben, daar denk ik na over mijn boeken en hoe ik ze kan verbeteren. Als schrijver kun je namelijk nooit je passie uitzetten voor je boeken. Als je van nature nieuwsgierig bent, zoals ik, dan haal je overal ideeën op. En je moet de drive hebben om elke dag achter je bureau te kruipen en verhalen op papier te zetten.” 

Baldacci geeft in een interview uit 2007 met Hebban aan dat het niet kunnen schrijven nog lastiger is dan een writers block moeten overwinnen. Hij vindt het de taak van een auteur, en ook de natuur, dat het schrijven dag en nacht moet doorgaan. Het enige moment dat hij niet aan schrijven denkt is als hij in zijn buitenhuis is. Met vrouw en twee kinderen geniet hij dan van elkaar en van watersport. En dan gaat het denken aan de volgende plot even op stil. 

Net als veel auteurs heeft zelfs een grootheid als Baldacci zijn voorbeelden. Met name ‘zuidelijke’ collega’s zoals Truman Capote, Harper Lee en Walker Percy. En John Irving, die leest Baldacci nog steeds. Als hij schrijft, dan zit hij soms wel tot vijftien uur per dag achter zijn computer. Maar dat verschilt, want er zijn ook dagen dat er andere verplichtingen tussendoor fietsen. Maar, zegt zijn uitgever: soms moet hij even vaart maken en dan sluiten we hem op. En dan zit een episode van Midsomer Murders er even niet in…en dan gaat jazz of blues  of klassieke muziek aan, want Baldacci geeft aan dat muziek een leidraad is om emoties op te wekken tijdens het schrijven. Daarin is hij overigens niet uniek. Er zijn legio auteurs die muziek als voorwaarde stellen om te kunnen schrijven. 

Wat verklaart zijn succes? Als we de recensies op onze eigen site mogen geloven, dan is dat voor meerdere uitleg vatbaar. Zo zijn de verhalen van Baldacci laagdrempelig. De schrijfstijl is simpel en snel, waardoor het uitnodigend is om een boek van hem op te pakken. Daarnaast zijn ook de plots afwisselend. Er gebeurt veel én het is vaak origineel. Toch is er ook een keerzijde. 

Omdat er veel als schrijver van hem wordt gevraagd, is ook de productie hoog. Daardoor is de kwaliteit van zijn werk nog wel eens afwisselend. Zo zijn er boeken die niet meer dan 2* krijgen, maar ook boeken die 4,5* als beoordeling ontvangen. Kwantiteit en kwaliteit zijn twee verschillende dingen en bij Baldacci is dat goed te zien. Toch weerhoudt dat de lezers er niet van om zijn boeken te lezen. De verkoopcijfers van het CPNB liegen er niet om. David Baldacci staat vaak hoog in de lijst van best verkochte thriller als er een nieuw boek van hem verschijnt. En ook dit zegt wel wat: zijn boeken worden in 45 talen uitgegeven. Er zijn niet veel auteurs die dat kunnen zeggen. 

De karakters maken het verhaal, vindt Baldacci. In het interview met Hebban uit 2007 geeft hij aan dat lezers karakters onthouden en niet de verhaallijn. En daar heeft hij in zekere zin wel gelijk in. Hij vindt het belangrijk om een personage te laten evolueren. Dat kan gedurende één verhaal zijn, maar ook gedurende een serie boeken. Dit doet hij door personages te onderwerpen aan dilemma’s. De manier hoe een personage als John Puller hiermee omgaat, creëert en vormt het personage verder.

 Er zijn mensen die vinden dat Baldacci maatschappij-, en vooral regerings-, kritisch is. En dat klopt. Maar Baldacci geeft zelf aan geen grote criticaster van de overheid te zijn. Het gaat er volgens hem  meer om dat hij de lezer een spannend verhaal wil voorschotelen. Maar, zo zegt hij ook, het is de taak van de burger om kritisch op de overheid te zijn. En die vult hij op deze manier in. “Een niet-functionerende overheid of een ministerie die iets angstvallig geheim wil houden, past daar nu eenmaal goed in. Maar: ik hou rekening met het ergste en hoop op het beste, want een perfecte regering bestaat nu eenmaal niet.” 

David Baldacci zet zich buiten het schrijven ook in voor de maatschappij. Met zijn Wish You Well foundation zet hij zich in voor analfabetisme onder de Amerikaanse burgers. Hij is, volgens eigen zeggen, ervan overtuigd dat je als bekende Amerikaan daarin een verplichting hebt. Overigens doet hij het reilen en zeilen van deze stichting samen met zijn vrouw. “Lezen staat voor mij gelijk aan vrijheid. Niet kunnen lezen is dus niet vrij kunnen zijn. Dus ik maak me hard om dit te verbeteren.”