a href="http://www.thrillzone.nl/wp-content/uploads/2018/10/Yvonne-Franssen.jpg">
Voldaan leunde ik enkele weken geleden achterover: het manuscript van Kamer 305 was af en onderweg naar de redacteur.
Maar net zoals tot nu toe alles met betrekking tot Kamer 305 snel ging, kwam ook het gecorrigeerde manuscript sneller dan ik dacht terug. Vluchtig scrolde ik door de tekst om me een beeld te vormen van het aantal correcties en opmerkingen. Dat viel enorm mee! Helemaal op het eind stond zelfs een opmerking die me deed blozen van genoegen. Gerustgesteld begon ik te lezen.
Ik accepteerde klakkeloos de meeste correcties. Wel of geen komma, kleine slordigheidsfoutjes, niets om lang over na te denken of me druk om te maken. En toen stond daar die ene opmerking in de kantlijn. Een vriendelijke suggestie. Zou het misschien een idee zijn om…?
Ik herinnerde me dat ik zelf ergens tijdens het schrijfproces een soortgelijke aantekening had gemaakt als reminder voor mezelf: nog over nadenken!
Waar was die notitie gebleven? Wat had ik ermee gedaan? Hád ik er iets mee gedaan? Kennelijk niet. Waarom niet?
Hoe het ook zij, nu opperde mijn redacteur dus dat het verhaal mogelijk nóg spannender zou zijn als ik… in plaats van…
En ik wist dat hij gelijk had, al wilde ik dolgraag van niet. Want dit was geen kleine aanpassing, dit betekende eigenlijk gewoon opnieuw beginnen.
Buiten was het tweeënveertig graden, en binnen niet veel minder. Met verhitte tegenzin ging ik aan de slag.
Tot mijn grote verbazing was het aanpassen van het manuscript een heel fascinerend proces. Het leek wel alsof het verhaal er al op had zitten wachten. Het was mooi om te zien hoe door hier en daar iets door te strepen en elders iets nader uit te werken een heel ander beeld ontstond. Ik heb hoofdstukken doorgestreept, herschreven en van plek laten ruilen (echt waar!) en na anderhalve week van noeste arbeid en het spreekwoordelijke bloed, zweet (letterlijk) en tranen was Kamer 305 2.0 een feit!
Ik was er trots op! Nu nog steeds. Want inmiddels ligt het manuscript opnieuw bij de redacteur en verkeer ik nog in zalige onwetendheid over zijn bevindingen…
Over de auteur:
Yvonne Franssen heeft een grote liefde voor taal. Al sinds ze kan lezen, schrijft ze korte verhalen en versjes. Ze schreef jarenlang maandelijks een column voor een website en wist bij schrijfwedstrijden met haar verhalen diverse prijzen en publicaties in de wacht te slepen.
In 2011 verscheen haar eerste thriller Talio, een jaar later gevolgd door De genius. In 2013 schreef ze ter gelegenheid van de Limburgse Avond van het Spannende Boek de minithriller Mysterie aan de Maas. In 2017 maakte Yvonne met de versjesbundel #omazegt een uitstapje buiten het thrillergenre, waarin ze in 2018 is teruggekeerd met haar vierde thriller Schaduwen. In september 2019 verschijnt de vijfde thriller van haar hand: Kamer 305.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
