Inspiratie - all over the world deel 1 Mijn boeken spelen zich vaak op bijzondere plaatsen af. Veel lezers vragen me of ik daadwerkelijk op al die plekken ben geweest. Dat is zeker het geval. Ik reis veel en ben altijd op zoek naar nieuwe locaties die in het verhaal passen. Even vaak gebeurt het dat het bezoeken van nieuwe, onbekende bestemmingen mij inspireren en het boek een nieuwe richting geven. In een kleine serie blogs zal ik verschillende locaties de revue laten passeren waarbij afbeeldingen van waar ik was afgewisseld worden door mijn commentaar en korte citaten uit een van mijn boeken. In mijn boek "Bestemming onbekend" komt wijnhandelaar Fissler, na een vermoeiende reis, aan in het beroemde hotel Gellart, Boedapest, Hongarije. Het is winter, nat en ijskoud. "Met ruim tweehonderd kamers heeft het vier sterren tellende Gellert een grote aantrekkingskracht op toeristen en zakenmensen, omdat het hotel status heeft en door het grote, overdekte en weelderige zwembad met de fameuze, geneeskrachtige baden." (Bestemming onbekend, pagina 42) "Vanuit zijn kamer, op de derde verdieping aan de voorkant van het hotel, keek Fissler niet alleen uit over de brede, snel stromende Donau maar ook op de ’s avonds verlichte, immense brug. Hij opende de balkondeuren en stapte naar buiten. Direct voelde hij hoe de koude ochtendwind aan hem trok. Hij hield van het uitzicht op de Vrijheidsbrug die de twee stadsdelen, Buda en Pest, met elkaar verbond. Iedere keer als hij hier was bewonderde hij de zware, donkere brug waar vier imposante roofvogels op stalen torens elk jaargetijde onbewogen ondergingen." (Bestemming onbekend, pagina 42) Uiteraard heb ik zelf in het hotel gelogeerd. Het was ijs- en ijskoud en ik herinner me dat ik vanaf het balkon naar de immense brug stond te kijken. Net als mijn hoofdpersoon Osman Fissler. De Vrijheidsbrug is één van de negen Donaubruggen in de Hongaarse hoofdstad Boedapest. De brug is 331 meter lang, 20 meter breed en dateert uit 1896 (Wikipedia). Fissler heeft een afspraak in het koffiehuis Gerbeaud Gasztronómia en moet zich haasten om op tijd te komen. "Fissler nam de lift naar beneden en liep de ronde lobby door. Hij knikte naar het blonde meisje achter de halfhoge balie die hem beleefd groette. Beleefd, dat waren de Hongaren zeker maar er ging een mengeling van oude melancholie en voormalig- Oostblok-discipline achter schuil. (Bestemming onbekend, pagina 49) Buiten gekomen overweegt Fissler een taxi te nemen. "In de niet aflatende regen vond hij de portier die half voorovergebogen bij een taxi stond. Hij sprak met de chauffeur die in de auto was blijven zitten. De portier stak zijn hand door het raam van de zwarte Mercedes en nam iets aan wat hij met een geoefende beweging in de binnenzak van zijn uniform stopte. Was het geld, vroeg Fissler zich af? Dat zou hem niet verbazen. Als portier kon je niet rekenen op een stevig salaris en fooien waren daardoor belangrijk. Waarschijnlijk betaalde de taxichauffeur hem om voor het hotel te mogen staan. Wachtend op klanten en hopend op een ritje naar het vliegveld. De portier en de taxichauffeur maakten onderling een grap en hun gelach klonk luid in de natte, koude ochtend." Fissler besluit om geen taxi te nemen maar te gaan lopen, ondanks de kou. Hij trotseert met moeite de Vrijheidsbrug. (Bestemming onbekend, pagina 45) "Rechts en links langs de brug liep een voetgangersbaan die nauwelijks enige beschutting bood. De eerste honderd meter viel mee, maar halverwege rukte de wind hard aan zijn kleren terwijl hij een blik over de rand van de brug wierp. Ver onder hem stroomde het sombere water van de Donau en de brede rivier dwong, zoals altijd, ontzag af." Fissler haast zich om op tijd in het koffiehuis Gerbeaud (met inpandige chocoladewinkel) aan te komen. "Het interieur van Gerbeaud ademde een lange geschiedenis uit. Elegante kroonluchters, kleine, ronde marmeren tafels en grote ramen, omlijst met goudkleurige randen, die uitkeken op het Vorosmartyplein. (Bestemming onbekend, pagina 50)   Ondanks het feit dat Fissler zich haast zal hij niet aankomen bij het koffiehuis Gerbeau. "Het licht vulde het koffiehuis opnieuw en was scherper en feller dan daarvoor. Fissler zag hoe het beroemde Gerbeaud binnen enkele seconden, in een ritmische cadans, van de wereld werd geblazen. De brokstukken van het oude gebouw vlogen over het plein en een stevig stuk hout raakte hem hard tegen het hoofd. Hij draaide om zijn as en viel voorover. Nog even tilde hij zijn hoofd op. Toen werd het zwart voor zijn ogen. Osman Fissler bleef liggen tussen het puin waaronder hij bedolven was." (Bestemming onbekend, pagina 54)