Het was vorig jaar dat uit het niets Graeme Macrae Burnet opdoemde in thrillerland. Met het opzienbarende, unieke en bijzondere debuut Zijn bloedige plan wist hij hoge ogen te gooien in zowel zijn thuisland Schotland als in Nederland. Waar hij in het Verenigd Koninkrijk genomineerd werd voor Man’s Booker Price – een van de hoogste onderscheidingen die je als auteur kunt krijgen – kreeg hij in Nederland de prijs voor Vrij Nederlands beste thriller van het jaar 2017 .
Voor HollandsDiep, de Nederlandse uitgever van Burnet, reden om zijn debuutboek ook te publiceren. Zal hij met De verdwijning van Adèle Bedeau een zelfde positieve indruk achterlaten en kunnen we hem dus definitief bestempelen als topauteur?
In De verdwijning van Adèle Bedeau draait het gek genoeg niet direct om het meisje uit de titel. Hoofdpersoon is Manfred Baumann, een eenzame man die sociale contacten het liefst mijdt en zich in plaats daarvan inleeft in de levens van anderen. Vanaf zijn vaste stek in een typisch Frans buurtrestaurant observeert hij dagelijks de overige (tevens vaste) gasten en het personeel. Adèle Bedeau is een jonge serveerster in het establishment en geniet de aandacht van Manfred vanwege haar opvallende verschijning. Andersom is Adèle wel vriendelijk tegen hem, maar moet ze verder niks van hem hebben. Dan verdwijnt Adèle op een dag plots. Niemand weet waar ze is en ook de politie tast in het duister. Inspecteur George Gorski is ervan overtuigd dat Manfred meer weet en wellicht informatie achterhoudt. Maar Manfred is op zijn beurt net zo verbaasd en geschokt van de verdwijning.
Gorski ziet een verband met een al even zo mysterieuze verdwijning uit het verleden, twintig jaar geleden, toen hij nog een rookie was. Toentertijd werd het dode meisje uiteindelijk gevonden in de bossen en kreeg de dader levenslang. Maar Gorski twijfelde aan de schuld van deze dader en was niet tevreden met het (nu gesloten) onderzoek. Hij is nu dus extra vastberaden om de zaak Adèle op te lossen. Zal ze gevonden voordat het ook voor haar te laat is? En waarom heeft hij zo’n raar gevoel bij Manfred? Is hij er enigszins bij betrokken?
Burnet heeft er voor gekozen het verhaal klein te houden. Het speelt zich op dezelfde locaties af, met maar een handvol personages en een korte tijdsspanne. Deze vorm werkt, want De verdwijning van Adèle Bedeau is daardoor intiem en persoonlijk. De lezer maakt zelf deel uit van het kleine wereldje. Het is het beproefde recept van Burnet, want ook in Zijn bloedige plan was dit het geval. En nu zorgt het voor de nodige (onderhuidse) spanning.
De personages komen door de beeldende schrijfstijl tot leven. Ieder heeft zijn/haar eigen beslommeringen en eigenaardigheden, maar Manfred spant de kroon. Hij is graag de toeschouwer van andermans leven, heeft daar allerlei gedachtes en bedenkingen bij, maar vergeet daarnaast zelf te leven. Het is een eenzame man, een loner, met een goede baan weliswaar, maar daar houdt het dan ook bij op. In zijn pauzes en na het werk zit hij op zijn vaste stek in het restaurant en eet hij zijn standaard gerechten. De verdwijning van Adèle haalt hem uit zijn routine, waartoe zij ook behoorde. Wanneer hij ook nog als verdachte wordt aangemerkt, knappen de draadjes in zijn hoofd en wil ook hij uitvogelen wat er precies is gebeurd.
Burnet flikt het opnieuw. Het is weliswaar niet zo’n sterk verhaal als Zijn bloedige plan, maar ook met De verdwijning van Adèle Bedeau weet hij te imponeren. Het intieme verhaal, klein verteld, kent een gedegen plot en brengt de lezer enkele uren leesplezier. Het vervolg op dit verhaal ligt in het buitenland al op de planken, dus hopelijk mogen we snel een Nederlandse vertaling verwachten. De verdwijning van Adèle Bedeau is een smaakvol mysterie; spannend en fascinerend.
Voor HollandsDiep, de Nederlandse uitgever van Burnet, reden om zijn debuutboek ook te publiceren. Zal hij met De verdwijning van Adèle Bedeau een zelfde positieve indruk achterlaten en kunnen we hem dus definitief bestempelen als topauteur?
In De verdwijning van Adèle Bedeau draait het gek genoeg niet direct om het meisje uit de titel. Hoofdpersoon is Manfred Baumann, een eenzame man die sociale contacten het liefst mijdt en zich in plaats daarvan inleeft in de levens van anderen. Vanaf zijn vaste stek in een typisch Frans buurtrestaurant observeert hij dagelijks de overige (tevens vaste) gasten en het personeel. Adèle Bedeau is een jonge serveerster in het establishment en geniet de aandacht van Manfred vanwege haar opvallende verschijning. Andersom is Adèle wel vriendelijk tegen hem, maar moet ze verder niks van hem hebben. Dan verdwijnt Adèle op een dag plots. Niemand weet waar ze is en ook de politie tast in het duister. Inspecteur George Gorski is ervan overtuigd dat Manfred meer weet en wellicht informatie achterhoudt. Maar Manfred is op zijn beurt net zo verbaasd en geschokt van de verdwijning.
Gorski ziet een verband met een al even zo mysterieuze verdwijning uit het verleden, twintig jaar geleden, toen hij nog een rookie was. Toentertijd werd het dode meisje uiteindelijk gevonden in de bossen en kreeg de dader levenslang. Maar Gorski twijfelde aan de schuld van deze dader en was niet tevreden met het (nu gesloten) onderzoek. Hij is nu dus extra vastberaden om de zaak Adèle op te lossen. Zal ze gevonden voordat het ook voor haar te laat is? En waarom heeft hij zo’n raar gevoel bij Manfred? Is hij er enigszins bij betrokken?
Burnet heeft er voor gekozen het verhaal klein te houden. Het speelt zich op dezelfde locaties af, met maar een handvol personages en een korte tijdsspanne. Deze vorm werkt, want De verdwijning van Adèle Bedeau is daardoor intiem en persoonlijk. De lezer maakt zelf deel uit van het kleine wereldje. Het is het beproefde recept van Burnet, want ook in Zijn bloedige plan was dit het geval. En nu zorgt het voor de nodige (onderhuidse) spanning.
De personages komen door de beeldende schrijfstijl tot leven. Ieder heeft zijn/haar eigen beslommeringen en eigenaardigheden, maar Manfred spant de kroon. Hij is graag de toeschouwer van andermans leven, heeft daar allerlei gedachtes en bedenkingen bij, maar vergeet daarnaast zelf te leven. Het is een eenzame man, een loner, met een goede baan weliswaar, maar daar houdt het dan ook bij op. In zijn pauzes en na het werk zit hij op zijn vaste stek in het restaurant en eet hij zijn standaard gerechten. De verdwijning van Adèle haalt hem uit zijn routine, waartoe zij ook behoorde. Wanneer hij ook nog als verdachte wordt aangemerkt, knappen de draadjes in zijn hoofd en wil ook hij uitvogelen wat er precies is gebeurd.
Burnet flikt het opnieuw. Het is weliswaar niet zo’n sterk verhaal als Zijn bloedige plan, maar ook met De verdwijning van Adèle Bedeau weet hij te imponeren. Het intieme verhaal, klein verteld, kent een gedegen plot en brengt de lezer enkele uren leesplezier. Het vervolg op dit verhaal ligt in het buitenland al op de planken, dus hopelijk mogen we snel een Nederlandse vertaling verwachten. De verdwijning van Adèle Bedeau is een smaakvol mysterie; spannend en fascinerend.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Voor HollandsDiep, de Nederlandse uitgever van Burnet, reden om zijn debuutboek ook te publiceren. Zal hij met De verdwijning van Adèle Bedeau een zelfde positieve indruk achterlaten en kunnen we hem dus definitief bestempelen als topauteur?
In De verdwijning van Adèle Bedeau draait het gek genoeg niet direct om het meisje uit de titel. Hoofdpersoon is Manfred Baumann, een eenzame man die sociale contacten het liefst mijdt en zich in plaats daarvan inleeft in de levens van anderen. Vanaf zijn vaste stek in een typisch Frans buurtrestaurant observeert hij dagelijks de overige (tevens vaste) gasten en het personeel. Adèle Bedeau is een jonge serveerster in het establishment en geniet de aandacht van Manfred vanwege haar opvallende verschijning. Andersom is Adèle wel vriendelijk tegen hem, maar moet ze verder niks van hem hebben. Dan verdwijnt Adèle op een dag plots. Niemand weet waar ze is en ook de politie tast in het duister. Inspecteur George Gorski is ervan overtuigd dat Manfred meer weet en wellicht informatie achterhoudt. Maar Manfred is op zijn beurt net zo verbaasd en geschokt van de verdwijning.
Gorski ziet een verband met een al even zo mysterieuze verdwijning uit het verleden, twintig jaar geleden, toen hij nog een rookie was. Toentertijd werd het dode meisje uiteindelijk gevonden in de bossen en kreeg de dader levenslang. Maar Gorski twijfelde aan de schuld van deze dader en was niet tevreden met het (nu gesloten) onderzoek. Hij is nu dus extra vastberaden om de zaak Adèle op te lossen. Zal ze gevonden voordat het ook voor haar te laat is? En waarom heeft hij zo’n raar gevoel bij Manfred? Is hij er enigszins bij betrokken?
Burnet heeft er voor gekozen het verhaal klein te houden. Het speelt zich op dezelfde locaties af, met maar een handvol personages en een korte tijdsspanne. Deze vorm werkt, want De verdwijning van Adèle Bedeau is daardoor intiem en persoonlijk. De lezer maakt zelf deel uit van het kleine wereldje. Het is het beproefde recept van Burnet, want ook in Zijn bloedige plan was dit het geval. En nu zorgt het voor de nodige (onderhuidse) spanning.
De personages komen door de beeldende schrijfstijl tot leven. Ieder heeft zijn/haar eigen beslommeringen en eigenaardigheden, maar Manfred spant de kroon. Hij is graag de toeschouwer van andermans leven, heeft daar allerlei gedachtes en bedenkingen bij, maar vergeet daarnaast zelf te leven. Het is een eenzame man, een loner, met een goede baan weliswaar, maar daar houdt het dan ook bij op. In zijn pauzes en na het werk zit hij op zijn vaste stek in het restaurant en eet hij zijn standaard gerechten. De verdwijning van Adèle haalt hem uit zijn routine, waartoe zij ook behoorde. Wanneer hij ook nog als verdachte wordt aangemerkt, knappen de draadjes in zijn hoofd en wil ook hij uitvogelen wat er precies is gebeurd.
Burnet flikt het opnieuw. Het is weliswaar niet zo’n sterk verhaal als Zijn bloedige plan, maar ook met De verdwijning van Adèle Bedeau weet hij te imponeren. Het intieme verhaal, klein verteld, kent een gedegen plot en brengt de lezer enkele uren leesplezier. Het vervolg op dit verhaal ligt in het buitenland al op de planken, dus hopelijk mogen we snel een Nederlandse vertaling verwachten. De verdwijning van Adèle Bedeau is een smaakvol mysterie; spannend en fascinerend.