De verwachtingen van dit boek zijn hoog. Laura Lippman is een gerenommeerd thrillerschrijfster, met al veel grote prijzen op haar naam. Op de voorkant prijkt “Een van de beste thrillerschrijver van dit moment”, een quote van Tess Gerritsen. Op de achterzijde nog een aanprijzing van Harlan Coben “De boeken van Laura Lippman zijn geweldig”. Als ik aan je denk kan haast niet anders dan een pareltje zijn. 

Het verhaal gaat over Luisa Brant, in het boek vooral ‘Lu’ genoemd. Ze is pas verkozen tot openbaar aanklager van Howard County, Maryland. Een functie die haar vader in het verleden ook met verve heeft vervuld. Lu is mede hierdoor uitermate ambitieus en gedreven. In haar eerste zaak als openbaar aanklager wil ze laten zien dat zij terecht is verkozen tot eerste vrouw in deze functie. De zaak betreft een proces tegen een geestelijk gestoorde zwerver die wordt verdacht van het doodslaan van een vrouw in haar eigen huis. 

Het proces haalt bij Lu veel herinneringen aan vroeger naar boven. Zo leren we Lu beter kennen. Regelmatig gaan we terug naar het jaar 1980 waarin een voorval heeft plaatsgevonden waar Lu’s broer AJ een belangrijke rol in heeft gespeeld. Zijn de gebeurtenissen in die tijd wel helemaal zo gelopen als dat Lu zich kan herinneren. Of zijn er dingen voor haar verzwegen? 

Als ik aan je denk doet denken aan het plot van een Amerikaanse tv-serie. Voordeel van een tv-serie is dat de moord vaak binnen het uur is opgelost. Lippman bouwt haar verhaal veel trager op, door middel van sprongen in de tijd. Soms werkt deze techniek goed om de juiste spanning op te bouwen. De wisselingen in tijdperspectief zorgen nu echter voor een aantal subverhalen, die niet allemaal goed worden uitgewerkt. En op de een of andere manier wordt de lezer daardoor op geen moment gegrepen door het verhaal. Toch weet Lippman het verhaal naar een verrassende ontknoping te sturen. Conclusie; een ruime voldoende, maar het voldeed helaas niet aan de torenhoge verwachtingen.