John Sandford is zo’n schrijver die elk jaar wel met een nieuwe titel komt. Zijn thrillers gingen al miljoenen keren over de toonbank en bij elkaar heeft de Amerikaan meer dan vijftig boeken geschreven. Zijn serie rondom de rijke rechercheur Lucas Davenport is beroemd, maar hij heeft bijvoorbeeld ook boeken geschreven over zijn sidekick Virgil Flowers. De nieuwste met Davenport in de hoofdrol heet Het kwaad.
Letty, de dochter van Lucas Davenport, is al net zo’n speurneus als haar vader. En ook zij heeft het talent om altijd in contact te komen met gevaar. Als Skye, een trekker die ze heeft leren kennen in San Francisco, haar belt met de mededeling dat haar vriend Henry op gruwelijke wijze is vermoord, komt ze in actie. Samen met haar vader onderzoekt ze of het verhaal klopt. En dat blijkt zo te zijn. De daders zijn een stel rondtrekkende halvezolen die het voorzien hebben op festivalgangers van zogenaamde Juggalo feesten. Dit zijn feesten waar iedereen op een bizarre wijze is verkleed (vaak als clowns) en gek doet. Lucas en Letty komen de groep rondom een zekere Pilate steeds dichter op het spoor, maar dat gaat zeker niet zonder slag of stoot…
De boeken van Sandford zijn qua kwaliteit niet erg consistent. Waar sommige delen ronduit geweldig zijn, zijn anderen op zijn sterkst matig. Het kwaad valt tussen deze twee uitersten in. Het is een thriller die zeker okay is, maar geen hoge ogen gooit. Sandford is bijvoorbeeld een goede schrijver die ervan houdt het verhaal snel te houden. Dit betekent korte zinnen en gebeurtenissen die elkaar snel opvolgen. Deze keer voert Sandford zelfs complete shootouts op. Daar staat in Het kwaad tegenover dat het vooral een beschrijving is van een politieachtervolging zonder enige mate van spanning. Want de dader is al bekend en dat is de grootste troef die Sandford had kunnen gebruiken om er alsnog wat spanning in te pompen.
Toch is Het kwaad een aardig boek. Zoals gezegd door de snelle verhaalstijl, maar ook door de bijzondere omstandigheden die Sandford ten tonele brengt. Zoals de eerder genoemde Juggalo feesten, die voor uw recensent volslagen nieuw waren. Het geeft het boek iets sinisters en voegt een lekker rafelrandje toe. En ook de Upper Peninsula waar de climax van het verhaal zich afspeelt is een gebied dat nog niet erg vaak in thrillers terug te vinden was. Dat geeft Het kwaad een zekere mate van originaliteit. En waar de spanning ontbeert, komt de gruwelijkheid om de hoek kijken. De moorden die de groep van Pilate pleegt maar ook de manier hoe hij -met name de vrouwelijke- leden van zijn club behandelt, zijn niet om over naar huis te schrijven. Sandford weet hiermee veel goed te maken, maar een echte klassieker is Het kwaad zeker niet. Het is meer een fijn tussendoortje die als standalone goed te lezen is.
Letty, de dochter van Lucas Davenport, is al net zo’n speurneus als haar vader. En ook zij heeft het talent om altijd in contact te komen met gevaar. Als Skye, een trekker die ze heeft leren kennen in San Francisco, haar belt met de mededeling dat haar vriend Henry op gruwelijke wijze is vermoord, komt ze in actie. Samen met haar vader onderzoekt ze of het verhaal klopt. En dat blijkt zo te zijn. De daders zijn een stel rondtrekkende halvezolen die het voorzien hebben op festivalgangers van zogenaamde Juggalo feesten. Dit zijn feesten waar iedereen op een bizarre wijze is verkleed (vaak als clowns) en gek doet. Lucas en Letty komen de groep rondom een zekere Pilate steeds dichter op het spoor, maar dat gaat zeker niet zonder slag of stoot…
De boeken van Sandford zijn qua kwaliteit niet erg consistent. Waar sommige delen ronduit geweldig zijn, zijn anderen op zijn sterkst matig. Het kwaad valt tussen deze twee uitersten in. Het is een thriller die zeker okay is, maar geen hoge ogen gooit. Sandford is bijvoorbeeld een goede schrijver die ervan houdt het verhaal snel te houden. Dit betekent korte zinnen en gebeurtenissen die elkaar snel opvolgen. Deze keer voert Sandford zelfs complete shootouts op. Daar staat in Het kwaad tegenover dat het vooral een beschrijving is van een politieachtervolging zonder enige mate van spanning. Want de dader is al bekend en dat is de grootste troef die Sandford had kunnen gebruiken om er alsnog wat spanning in te pompen.
Toch is Het kwaad een aardig boek. Zoals gezegd door de snelle verhaalstijl, maar ook door de bijzondere omstandigheden die Sandford ten tonele brengt. Zoals de eerder genoemde Juggalo feesten, die voor uw recensent volslagen nieuw waren. Het geeft het boek iets sinisters en voegt een lekker rafelrandje toe. En ook de Upper Peninsula waar de climax van het verhaal zich afspeelt is een gebied dat nog niet erg vaak in thrillers terug te vinden was. Dat geeft Het kwaad een zekere mate van originaliteit. En waar de spanning ontbeert, komt de gruwelijkheid om de hoek kijken. De moorden die de groep van Pilate pleegt maar ook de manier hoe hij -met name de vrouwelijke- leden van zijn club behandelt, zijn niet om over naar huis te schrijven. Sandford weet hiermee veel goed te maken, maar een echte klassieker is Het kwaad zeker niet. Het is meer een fijn tussendoortje die als standalone goed te lezen is.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Letty, de dochter van Lucas Davenport, is al net zo’n speurneus als haar vader. En ook zij heeft het talent om altijd in contact te komen met gevaar. Als Skye, een trekker die ze heeft leren kennen in San Francisco, haar belt met de mededeling dat haar vriend Henry op gruwelijke wijze is vermoord, komt ze in actie. Samen met haar vader onderzoekt ze of het verhaal klopt. En dat blijkt zo te zijn. De daders zijn een stel rondtrekkende halvezolen die het voorzien hebben op festivalgangers van zogenaamde Juggalo feesten. Dit zijn feesten waar iedereen op een bizarre wijze is verkleed (vaak als clowns) en gek doet. Lucas en Letty komen de groep rondom een zekere Pilate steeds dichter op het spoor, maar dat gaat zeker niet zonder slag of stoot…
De boeken van Sandford zijn qua kwaliteit niet erg consistent. Waar sommige delen ronduit geweldig zijn, zijn anderen op zijn sterkst matig. Het kwaad valt tussen deze twee uitersten in. Het is een thriller die zeker okay is, maar geen hoge ogen gooit. Sandford is bijvoorbeeld een goede schrijver die ervan houdt het verhaal snel te houden. Dit betekent korte zinnen en gebeurtenissen die elkaar snel opvolgen. Deze keer voert Sandford zelfs complete shootouts op. Daar staat in Het kwaad tegenover dat het vooral een beschrijving is van een politieachtervolging zonder enige mate van spanning. Want de dader is al bekend en dat is de grootste troef die Sandford had kunnen gebruiken om er alsnog wat spanning in te pompen.
Toch is Het kwaad een aardig boek. Zoals gezegd door de snelle verhaalstijl, maar ook door de bijzondere omstandigheden die Sandford ten tonele brengt. Zoals de eerder genoemde Juggalo feesten, die voor uw recensent volslagen nieuw waren. Het geeft het boek iets sinisters en voegt een lekker rafelrandje toe. En ook de Upper Peninsula waar de climax van het verhaal zich afspeelt is een gebied dat nog niet erg vaak in thrillers terug te vinden was. Dat geeft Het kwaad een zekere mate van originaliteit. En waar de spanning ontbeert, komt de gruwelijkheid om de hoek kijken. De moorden die de groep van Pilate pleegt maar ook de manier hoe hij -met name de vrouwelijke- leden van zijn club behandelt, zijn niet om over naar huis te schrijven. Sandford weet hiermee veel goed te maken, maar een echte klassieker is Het kwaad zeker niet. Het is meer een fijn tussendoortje die als standalone goed te lezen is.