Linda van Rijn bracht onlangs een nieuwe thriller uit, Zandvoort aan Zee. Hoog tijd om haar wat vragen te stellen!

Waarom heb je ervoor gekozen om te schrijven onder een pseudoniem?

In eerste instantie had ik nog ander werk en wilde ik het schrijven echt apart doen. Om het niet allemaal door elkaar te laten lopen, besloot ik om voor een pseudoniem te gaan. Het gaf me voor mijn gevoel ook meer vrijheid bij het schrijven. Situaties of personages waren nu echt helemaal fictief, niemand uit mijn omgeving kon zich erin herkennen. Inmiddels heb ik mijn andere werk niet meer en schrijf ik alleen nog maar, maar het pseudoniem is gebleven.

Waarom denk je dat het genre "vakantiethriller" zo populair is bij lezers?

Omdat er zoveel fijne dingen in samenkomen: spannende boeken, zon (of juist prachtige sneeuw), mooie bestemmingen, ontspanning. Ik hoor vaak van lezers dat ze mijn boeken op vakantie lezen en er dan extra van genieten omdat ze zelf in een vakantiesetting zijn. Of juist dat ze ze lezen als ze thuis zijn en er dan een vakantiegevoel bij krijgen. Met vakantie zit je gewoon altijd goed.

Hoe doe je je research? Ben je op iedere plek waar je boeken zich afspelen ook daadwerkelijk geweest?

Ja, ik heb nogal veel gereisd, dus ben op heel veel plekken geweest. Ik geloof echt dat het bijdraagt aan de kwaliteit van een boek als je als schrijver zelf ter plekke je research hebt gedaan. Niet alleen klopt dan ieder straatje of strand met de werkelijkheid, je kan ook alleen het gevoel van zo’n plek overbrengen als je er zelf hebt gestaan, de geluiden hebt gehoord, de lucht hebt opgesnoven, de kleur van het licht hebt gezien. De vibe van een plek probeer ik altijd op te roepen in mijn boeken en heel vaak krijg ik van lezers te horen dat ze door het lezen van een boek van mij echt helemaal het gevoel hadden dat ze zelf op die bestemming waren.

Je thrillers spelen zich af in zowel het buitenland als in Nederland...heb je zelf een voorkeur?

Nee, ik vind het allebei leuk. Ik ben dol op ons eigen land, er zijn hier zoveel mooie bestemmingen. Ik denk dat veel mensen het afgelopen jaar nog eens extra hebben ontdekt hoe mooi de Nederlandse kust is. Het grappige is dat Nederlandse bestemmingen vaak bij veel mensen wel bekend zijn, regelmatig lezen mensen het boek ook echt in de plaats waar het zich afspeelt. Ik krijg veel berichten van mensen die dan een bepaalde route hebben gelopen of een bepaald strand hebben bezocht. Dat vind ik zo leuk, dan gaat een boek echt leven. Voor buitenlandse bestemmingen geldt dat je lezers echt even kan meenemen naar een andere plek en een andere sfeer, waardoor ze het gevoel hebben dat ze er zelf ook zijn. Dat vind ik vooral bij zulke bestemmingen elke keer weer leuk.

Je schrijft zo'n twee thrillers per jaar, is dit niet moeilijk vol te houden en hoe blijf je geïnspireerd?   

Ik vind het niet moeilijk vol te houden, omdat ik altijd boordevol ideeën zit. Het heeft me eigenlijk nog nooit moeite gekost weer een verhaal te verzinnen, en ik heb genoeg inspiratie om nog jaren en jaren door te gaan. Inspiratie kan ik overal vandaan halen: een artikel in een krant of tijdschrift, een verhaal dat iemand me vertelt en dat ik dan aanvul met allerlei plotwendingen. Maar ook een bestemming kan me zo veel inspiratie geven. Als ik ergens op een prachtige berg in Italië ben en om me heen kijk, komen er zo drie verhalen in me op die zich daar kunnen afspelen.

Hoe ziet je schrijfproces eruit?

Ik maak altijd eerst een opzet van hoe ik het verhaal wil laten verlopen, inclusief alle personages, plotwendingen, zijsporen et cetera. Dan bespreek ik die opzet met mijn redacteur en uitgever en schaven we er samen nog aan tot hij helemaal klopt en iedereen er een goed gevoel over heeft. En dan ga ik van start met schrijven. Ik schrijf vrijwel altijd chronologisch, zodat ik het verhaal met mijn personages mee beleef. Heel soms loop ik een beetje vast in een bepaald stukje en stop ik daar, om verder te gaan met het volgende hoofdstuk. Dat helpt mij om het verhaal weer vlot te trekken. Richting het einde gaat mijn schrijftempo altijd omhoog. Enerzijds omdat ik een deadline heb, maar ook omdat als de spanning stijgt, ik dat ook echt voel. Dan volgen de gebeurtenissen elkaar vaak snel op en heb ik ook echt moeite om te stoppen met schrijven als de dag bijvoorbeeld om is of als ik voor een afspraak de deur uit moet.