Linwood Barclay is geboren in de Verenigde Staten, maar hij verhuisde op zijn vierde met zijn ouders naar Canada, waar hij nog steeds woont. In 2007 debuteerde hij met de thriller Zonder een woord. Na dit succes besloot hij te stoppen met zijn wekelijkse column voor de Toronto Star. Sindsdien is hij fulltime schrijver en met groot en wereldwijd succes. Recentelijk verscheen zijn nieuwste thriller, Lift en wij mochten hem een paar vragen stellen.

Wilde je vroeger al schrijver worden?

 Ja, ik denk dat ik acht of negen jaar oud was toen ik voor het eerst begon te schrijven. Toen ik twaalf was schreef ik dertig tot veertig pagina’s lange novelles, gebaseerd op mijn favoriete televisieprogramma’s.

Welke schrijvers hebben je geïnspireerd?

Als kind las ik veel boeken van Agatha Christie en Rex Stout en toen ik vijftien was ontdekte ik de Lew Archer detective serie, geschreven door Ross Macdonald (zijn echte naam was Kenneth Millar). Mijn vrouw en ik hebben later zelfs een keer met hem gedineerd. Ik vond zijn werk heel inspirerend omdat hij de “regels” van een detective boek gebruikte om allerlei interessante thema’s te onderzoeken, bijvoorbeeld een slecht functionerende familie.

In welk opzicht heeft je wekelijkse column geholpen bij het schrijven van een boek?

Discipline! Als je dertig jaar voor kranten hebt gewerkt, waarvan de helft als columnist, dan leer je dat schrijven gewoon werk is. Je kunt niet blijven zitten en wachten totdat je goddelijke inspiratie krijgt. Je begint gewoon te schrijven, want je hebt deadlines die je moet halen. Ik schreef drie columns per week, dus er is ook geen tijd om te wachten op inspiratie.

Wanneer schrijf je en hoe ziet een schrijfdag eruit? 

Als ik midden in een boek zit, dan probeer ik tussen 8 uur en half negen achter mijn bureau te zitten. Mijn doel is om per dag zo’n 2000 woorden te schrijven. Als ik dat tempo kan volhouden zit ik op 10.000 woorden per week, dus dan duurt het ongeveer drie maanden voordat ik een ruwe, eerste versie van een boek heb. Maar niet iedere dag is hetzelfde, soms schrijf ik meer en soms minder. Meestal stop ik rond drie uur ’s middags met schrijven.

Wat vind je het minst leuk aan het schrijfproces?

De periode dat mijn boek klaar is en ik moet afwachten wat mijn redacteuren ervan vinden. Vreselijk, het is net als wachten op uitslagen van medische onderzoeken.

Als je je jongere schrijvende zelf iets zou moeten meegeven, wat zou het zijn?

Eerlijk gezegd zou ik dat echt niet weten. De weg die ik gevolgd heb is heel natuurlijk en als vanzelf gelopen. Ik weet niet wat ik anders had moeten doen zodat het ook heel anders was gelopen.

Waar komt de inspiratie voor Lift vandaan?

 In Toronto, waar ik woon, zijn de wolkenkrabbers de laatste jaren als paddenstoelen uit de grond geschoten. Er was een verhaal in het plaatselijke nieuws dat er niet genoeg monteurs zijn om al die liften te onderhouden en te controleren. En opeens was het idee er: wat nou als een seriemoordenaar liften zou gebruiken bij zijn moorden…? De Nederlandse cover van Elevator pitch is trouwens de mooiste cover die ik ooit heb gehad.

Is het moeilijk om aan de verwachtingen van je lezers te voldoen?

Ik denk dat het nog moeilijker is om te voldoen aan mijn eigen verwachtingen. Als schrijver wil ik dat elk boek dat ik schrijf beter is dan de voorgaande. Soms lukt dat en soms heb ik het gevoel dat dit totaal niet gelukt is.

Je hebt een trilogie geschreven en behoorlijk wat standalones. Wat heeft je voorkeur en waarom?

Standalones! Je kunt alles doen wat je wilt met de karakters. Niemand hoeft het te overleven om terug te kunnen keren in een volgend boek. En lezers hoeven geen achtergronden en eerdere gebeurtenissen te weten voordat ze aan een boek beginnen. Ik ben niet van plan om ooit nog een trilogie te schrijven.

Vind je het nog steeds spannend als er een nieuw boek uitkomt?

Ja, ik vind het spannend en ik ben na al die jaren nog steeds nerveus als er een nieuw boek uitkomt. Ik ben een pessimist en het glas is bij mij half leeg dus ik ben altijd voorbereid op een mislukking. Ik denk altijd ‘dit is het boek waarmee mijn carrière eindigt’.

Kun je ons iets vertellen over je band met Stephen King?

Ik kwam er een paar jaar geleden achter dat hij fan is van mijn boeken en hij is zo aardig geweest om ze aan te stippen op Twitter. Sindsdien hebben we elkaar een paar keer ontmoet en hebben we zo nu en dan mailcontact. Hij steunt me heel erg en daar ben ik hem zeer dankbaar voor. Als je me een paar jaar geleden had gezegd, toen ik met mijn vrouw in de bioscoop doodsbang naar Carrie zat te kijken, dat ik ooit een connectie met de auteur van het boek zou hebben, dan had ik je voor gek verklaard.

Heb je zelf tijd om te lezen?

Ja, en vooral als ik tussen twee projecten in zit, zoals op dit moment. Ik ben nu de Bernie Gunther-serie van Philip Kerr aan het bingelezen. Op de een of andere manier zijn deze boeken aan mijn aandacht ontsnapt.

Waar werk je nu aan?

Ik ben op dit moment over een nieuw boek aan het nadenken. Verder ben ik met de laatste aanpassingen bezig in het boek dat volgend jaar zal verschijnen, Find you first. Ik werk ook nog aan een scenario voor een vriend van mij die producer is.