Heleen van den Hoven (1959) schreef met De speelgoedman haar tweede thriller. Na een opleiding tot leraar handenarbeid en textiele werkvormen en wat omzwervingen ging ze met boeken aan de gang. Eerst als ontwikkelaar van lesmaterialen en technisch schrijver, daarna als boekmaker en schrijver. Ze gaf twee eigen kinderboeken uit en onder de naam Helen Dool begon ze aan een trilogie waarvan Halverwege het eerste deel is. In 2018 won ze een contract voor haar eerste thriller Het Carpacomplot. Dat boek werd goed ontvangen, maar wat nog interessante was; Rijkswaterstaat deed moeilijk over de boekpresentatie 'omdat het boek te dicht bij de waarheid kwam' . Betere PR kun je jezelf niet wensen.
Op de donkere voorkant van De speelgoedman zie je een foto van een oud popje, wat klem zit in een vogelkooitje, in een donkere ruimte. De ondertitel van het boek luidt ‘Kun je hem vertrouwen?’ Heleen van den Hoven gaf zelf aan dat ze houdt van doolhoven en verhaallijnen. Dat is goed te merken bij het lezen van dit boek. Als lezer moet je je aandacht er goed bij houden en dan nog begin je af en toe aan jezelf te twijfelen. Het eerste deel van het boek is soms even ‘doorbijten’ vanwege de twijfel die gezaaid wordt, op het randje van onduidelijkheid. Dat is nu ook precies de kracht van het boek!
De hoofpersoon, Inigo Dubbelman, lijkt op het oog een wat saaie, rustige man, met als hobby het repareren van oud speelgoed en verzamelen van Dinky Toys. Hij werkt in een transport- en distributiebedrijf. Door uitgebreide omschrijvingen van zijn activiteiten, maar ook van de manier waarop hij naar de wereld kijkt, leer je hem goed kennen.
‘Inigo liep het hek door en sloot het zorgvuldig. Daarna liep hij heen en weer langs het hek om te kijken of alles in orde was. Niets vreemds. Hij keek achterom. Vanuit dit standpunt stak die ene vrachtwagen een stuk voor de andere uit. Er was tijd genoeg om de sleutel op te halen uit de portiersloge.’
Fee Kastelijn is een collega die bij hem op kantoor werkt. Ze heeft een hecht contact met haar zus Sabine en deelt veel over haar leven met haar. Ook haar leer je hierdoor goed kennen. Nadat haar ex pikante foto’s heeft verspreid, die ook haar collega’s graag bekijken, neemt Inigo het voor haar op. Dan wil Fee deze man beter leren kennen … Het aantal verhaallijnen in De speelgoedman is talrijk en knap in elkaar verweven. Na een tandartsbehandeling in het begin van het boek maakt Inigo vreemde dingen mee, zo bizar, dat hij aan zichzelf begint te twijfelen. Zijn vertwijfeling wordt heel goed verwoord, waardoor je als lezer ook niet meer weet wat je geloven kunt. Nadat er een moord is gepleegd, in de bedrijfsruimte waar zij beide werken, wordt Indigo door de omstandigheden waaronder de moord gepleegd is, verdacht. Fee weet nu ook niet meer goed wat ze van hem denken mag. Is hij te vertrouwen? Inigo heeft hulp bij een psychiater gezocht.
‘Inigo voelt zich niet ziek. Hij is het niet. Na nog een professionele vaderlijke waarschuwing valt hij uit: ‘Nu moet je eens goed naar me luisteren, Metselaer. We weten allebei dat mijn leven een zooitje is. Ik word verdacht van moord, ik heb nachtmerries en op weg hierheen reed een blauwe Saab achter me aan.’ ‘
Hij wil weten wat er aan de hand is en naast het inschakelen van de psychiater, roept hij ook de hulp van een privédetective in. Samen met haar ontrafelt hij beetje bij beetje zijn verleden, waarin bijzondere en ingrijpende dingen gebeurd zijn, die hun weerslag hebben op het nu. Hij ontdekt dat zijn moeder toch nog leeft en gaat bij haar op bezoek.
‘Voor de tweede keer die ochtend wordt hij met kracht omarmd. In deze omarming voelt hij zich echt gezien. Dit is de vrouw waar hij heen ging met kapotte knieën, met verdriet. Deze vrouw was er dag en nacht. Hij bedenkt ineens dat de echte moeder in zijn leven niet de vrouw was die hem gebaard had. Ma was een vlinder die hem naar zicht toe trok en wegfladderde.’
Als lezer weet Van den Hoven zo te schrijven, dat je met Inigo en Fee meeleeft en wilt weten hoe het zit. In het laatste deel van De speelgoedman komen alle verhaallijnen op ingenieuze wijze bij elkaar. Onverwachte onthullingen maken dat het spannend blijft tot het eind aan toe. Het komt tot een explosieve uitbarsting, zoals er meer acties in het boek voorkomen.
Kortom: Een knap geschreven psychologische thriller, vol verhaallijnen die je aan het twijfelen brengen. Met voldoende actie en persoonlijke ontwikkelingen, zodat je het boek moeilijk weg kunt leggen.
Ik geniet tegenwoordig ter ontspanning van spannende boeken, historische romans, fantasy en science fiction, maar uitstapjes naar andere genres maak ik ook wel. Belangrijk voor mij aan een boek is dat ik graag meegenomen word naar een andere wereld, een ander milieu of een andere cultuur. Bij een thriller vind ik het belangrijk dat het lang spannend blijft en dat ik nieuwsgierig word gemaakt naar de personen in het boek.
Op de donkere voorkant van De speelgoedman zie je een foto van een oud popje, wat klem zit in een vogelkooitje, in een donkere ruimte. De ondertitel van het boek luidt ‘Kun je hem vertrouwen?’ Heleen van den Hoven gaf zelf aan dat ze houdt van doolhoven en verhaallijnen. Dat is goed te merken bij het lezen van dit boek. Als lezer moet je je aandacht er goed bij houden en dan nog begin je af en toe aan jezelf te twijfelen. Het eerste deel van het boek is soms even ‘doorbijten’ vanwege de twijfel die gezaaid wordt, op het randje van onduidelijkheid. Dat is nu ook precies de kracht van het boek!
De hoofpersoon, Inigo Dubbelman, lijkt op het oog een wat saaie, rustige man, met als hobby het repareren van oud speelgoed en verzamelen van Dinky Toys. Hij werkt in een transport- en distributiebedrijf. Door uitgebreide omschrijvingen van zijn activiteiten, maar ook van de manier waarop hij naar de wereld kijkt, leer je hem goed kennen. Fee Kastelijn is een collega die bij hem op kantoor werkt. Ze heeft een hecht contact met haar zus Sabine en deelt veel over haar leven met haar. Ook haar leer je hierdoor goed kennen. Nadat haar ex pikante foto’s heeft verspreid, die ook haar collega’s graag bekijken, neemt Inigo het voor haar op. Dan wil Fee deze man beter leren kennen … Het aantal verhaallijnen in De speelgoedman is talrijk en knap in elkaar verweven. Na een tandartsbehandeling in het begin van het boek maakt Inigo vreemde dingen mee, zo bizar, dat hij aan zichzelf begint te twijfelen. Zijn vertwijfeling wordt heel goed verwoord, waardoor je als lezer ook niet meer weet wat je geloven kunt. Nadat er een moord is gepleegd, in de bedrijfsruimte waar zij beide werken, wordt Indigo door de omstandigheden waaronder de moord gepleegd is, verdacht. Fee weet nu ook niet meer goed wat ze van hem denken mag. Is hij te vertrouwen? Inigo heeft hulp bij een psychiater gezocht. Hij wil weten wat er aan de hand is en naast het inschakelen van de psychiater, roept hij ook de hulp van een privédetective in. Samen met haar ontrafelt hij beetje bij beetje zijn verleden, waarin bijzondere en ingrijpende dingen gebeurd zijn, die hun weerslag hebben op het nu. Hij ontdekt dat zijn moeder toch nog leeft en gaat bij haar op bezoek. Als lezer weet Van den Hoven zo te schrijven, dat je met Inigo en Fee meeleeft en wilt weten hoe het zit. In het laatste deel van De speelgoedman komen alle verhaallijnen op ingenieuze wijze bij elkaar. Onverwachte onthullingen maken dat het spannend blijft tot het eind aan toe. Het komt tot een explosieve uitbarsting, zoals er meer acties in het boek voorkomen.
Kortom: Een knap geschreven psychologische thriller, vol verhaallijnen die je aan het twijfelen brengen. Met voldoende actie en persoonlijke ontwikkelingen, zodat je het boek moeilijk weg kunt leggen.