Het heeft wel wat: de bayoux, in de zuidelijke Amerikaanse staat Louisiana. Een omgeving dat mysterieus is en blijft, en waar de stad New Orleans nog steeds tot de verbeelding spreekt. Na orkaan Katrina in 2005 en de ramp met het BP boorplatform Deepwater Horizon in 2010 kreeg de staat op zijn donder. Met name die laatste betekende ook veel voor de flora en fauna van het rijke natuurleven in Louisiana en daarmee ook voor de visserij. Tegen die achtergrond speelt De ongelukzoekers van Tom Cooper zich af.
Gus Lindquist is een aan lager wal geraakte garnalenvisser die met zijn eenarmige lijf probeert een centje bij te verdienen door naar een schat te zoeken in de moerassen van de bayoux in Louisiana. Hij heeft altijd pech; zijn vrouw en dochter zijn bij hem weg, zijn arm is hij verloren door een werkgerelateerd ongeval (waarbij veel pillen en drank betrokken waren) en daarbovenop zit de tweeling Reginald en Victor hem op de hielen. Zij hebben een wietkwekerij in de moerassen en vermoeden dat Lindquist hen wil beroven. Op zijn zoektocht naar de schat van de piraat Lafitte ontmoet Lindquist allerlei rare personages; van Wes Trench die bij zijn vader weg wil, tot sheriff Villanova die liever lui dan moe is. En een stel armoedige dieven die de wiet van de tweeling écht proberen te stelen maar daartoe niet echt geëquipeerd zijn. Een armoedig zooitje ongelukzoekers bij elkaar, zeg maar.
Tom Cooper schreef met Ongelukzoekers zijn thrillerdebuut. Alhoewel, thriller? Het lijkt vooral op een soort zwartgallige roman met een spanningselement erin verwerkt. En dat is positief bedoeld! De karakters die in De ongelukzoekers te vinden zijn, hebben stuk voor stuk aantrekkingskracht. Met name de hoofdpersoon Lindquist is een man die alle ongeluk van de wereld over zich heen uit gestort heeft gekregen. En dat geldt eigenlijk voor alle personages. Ook de omgeving werkt mee aan de desolate sfeer die door het gehele boek voelbaar is. De bayou is een van muggen vergeven omgeving waar alligators en slangen de dienst uitmaken; een habitat die nou ook nog eens wordt bedreigd door een gigantische hoeveelheid ruwe olie dat door de ramp met het boorplatform de swamps instroomt. Het verhaal wordt er niet vrolijker van.
De schrijfstijl van Cooper is aangenaam. Duidelijke zinnen, realistische en vaak grappige dialogen; het lijkt soms nog het meest op een episode van Fargo of een andere film van de Coen Brothers. De hoofdstukken zijn kort en het boek lees je daardoor snel uit. Het enige dat De ongelukzoekers ontbeert, is spanning. Pas in de laatste sectie van het boek is er sprake van enige suspense, maar daar hoeft het boek het gelukkig niet van te hebben; de personages, de omgeving en de schrijfstijl van Cooper zorgen ervoor dat De ongelukzoekers een leuke roman met een vleugje spanning is geworden.
Gus Lindquist is een aan lager wal geraakte garnalenvisser die met zijn eenarmige lijf probeert een centje bij te verdienen door naar een schat te zoeken in de moerassen van de bayoux in Louisiana. Hij heeft altijd pech; zijn vrouw en dochter zijn bij hem weg, zijn arm is hij verloren door een werkgerelateerd ongeval (waarbij veel pillen en drank betrokken waren) en daarbovenop zit de tweeling Reginald en Victor hem op de hielen. Zij hebben een wietkwekerij in de moerassen en vermoeden dat Lindquist hen wil beroven. Op zijn zoektocht naar de schat van de piraat Lafitte ontmoet Lindquist allerlei rare personages; van Wes Trench die bij zijn vader weg wil, tot sheriff Villanova die liever lui dan moe is. En een stel armoedige dieven die de wiet van de tweeling écht proberen te stelen maar daartoe niet echt geëquipeerd zijn. Een armoedig zooitje ongelukzoekers bij elkaar, zeg maar.
Tom Cooper schreef met Ongelukzoekers zijn thrillerdebuut. Alhoewel, thriller? Het lijkt vooral op een soort zwartgallige roman met een spanningselement erin verwerkt. En dat is positief bedoeld! De karakters die in De ongelukzoekers te vinden zijn, hebben stuk voor stuk aantrekkingskracht. Met name de hoofdpersoon Lindquist is een man die alle ongeluk van de wereld over zich heen uit gestort heeft gekregen. En dat geldt eigenlijk voor alle personages. Ook de omgeving werkt mee aan de desolate sfeer die door het gehele boek voelbaar is. De bayou is een van muggen vergeven omgeving waar alligators en slangen de dienst uitmaken; een habitat die nou ook nog eens wordt bedreigd door een gigantische hoeveelheid ruwe olie dat door de ramp met het boorplatform de swamps instroomt. Het verhaal wordt er niet vrolijker van.
De schrijfstijl van Cooper is aangenaam. Duidelijke zinnen, realistische en vaak grappige dialogen; het lijkt soms nog het meest op een episode van Fargo of een andere film van de Coen Brothers. De hoofdstukken zijn kort en het boek lees je daardoor snel uit. Het enige dat De ongelukzoekers ontbeert, is spanning. Pas in de laatste sectie van het boek is er sprake van enige suspense, maar daar hoeft het boek het gelukkig niet van te hebben; de personages, de omgeving en de schrijfstijl van Cooper zorgen ervoor dat De ongelukzoekers een leuke roman met een vleugje spanning is geworden.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Gus Lindquist is een aan lager wal geraakte garnalenvisser die met zijn eenarmige lijf probeert een centje bij te verdienen door naar een schat te zoeken in de moerassen van de bayoux in Louisiana. Hij heeft altijd pech; zijn vrouw en dochter zijn bij hem weg, zijn arm is hij verloren door een werkgerelateerd ongeval (waarbij veel pillen en drank betrokken waren) en daarbovenop zit de tweeling Reginald en Victor hem op de hielen. Zij hebben een wietkwekerij in de moerassen en vermoeden dat Lindquist hen wil beroven. Op zijn zoektocht naar de schat van de piraat Lafitte ontmoet Lindquist allerlei rare personages; van Wes Trench die bij zijn vader weg wil, tot sheriff Villanova die liever lui dan moe is. En een stel armoedige dieven die de wiet van de tweeling écht proberen te stelen maar daartoe niet echt geëquipeerd zijn. Een armoedig zooitje ongelukzoekers bij elkaar, zeg maar.
Tom Cooper schreef met Ongelukzoekers zijn thrillerdebuut. Alhoewel, thriller? Het lijkt vooral op een soort zwartgallige roman met een spanningselement erin verwerkt. En dat is positief bedoeld! De karakters die in De ongelukzoekers te vinden zijn, hebben stuk voor stuk aantrekkingskracht. Met name de hoofdpersoon Lindquist is een man die alle ongeluk van de wereld over zich heen uit gestort heeft gekregen. En dat geldt eigenlijk voor alle personages. Ook de omgeving werkt mee aan de desolate sfeer die door het gehele boek voelbaar is. De bayou is een van muggen vergeven omgeving waar alligators en slangen de dienst uitmaken; een habitat die nou ook nog eens wordt bedreigd door een gigantische hoeveelheid ruwe olie dat door de ramp met het boorplatform de swamps instroomt. Het verhaal wordt er niet vrolijker van.
De schrijfstijl van Cooper is aangenaam. Duidelijke zinnen, realistische en vaak grappige dialogen; het lijkt soms nog het meest op een episode van Fargo of een andere film van de Coen Brothers. De hoofdstukken zijn kort en het boek lees je daardoor snel uit. Het enige dat De ongelukzoekers ontbeert, is spanning. Pas in de laatste sectie van het boek is er sprake van enige suspense, maar daar hoeft het boek het gelukkig niet van te hebben; de personages, de omgeving en de schrijfstijl van Cooper zorgen ervoor dat De ongelukzoekers een leuke roman met een vleugje spanning is geworden.