De hand en gedachte van Christie goed zichtbaar
Wat heeft ze een rijke erfenis achtergelaten, de in 1976 overleden Engelse auteur Agatha Christie. Niet alleen heeft ze verschillende records op haar naam staan, er zijn diverse internationale prijzen die haar naam of van een van haar protagonisten dragen en in Londen draait The Mouse Trap al vanaf 1952 in het theater als toneelproductie. Haar meest bekendste personages zijn wel Miss Marple en de ietwat merkwaardige Belgische detective Hercule Poirot. In 2014 verscheen van de hand van de Engelse auteur Sophie Hannah De monogram moorden, geheel in de stijl van Christie, met Hercule Poirot en de Scotland Yard rechercheur Edward Catchpool in de hoofdrol. Ook al waren de meningen over dit boek nogal verdeeld, het succes was wereldwijd van dien aard dat de nabestaanden, uitgever en auteur er niet lang over hoefde te denken om een vervolg op de markt te brengen. Onlangs verschenen, wederom van Sophie Hannah, De nieuwe erfgenaam.
De 70-jarige lady Athelinda Playford schrijft kinderboeken en heeft een zoon (Harry) en een dochter (Claudia). Al enkele jaren bestaat er een testament, volledig ten gunste van haar kinderen en niemand heeft er belang bij dit te veranderen. Toch meent Athelinda haar familie, het voltallige personeel en een paar vertrouwelingen waaronder Poirot en Catchpool voor een week uit te moeten nodigen op haar landgoed. Met de eerder gearriveerde advocaat Michael Gathercole, zorgt ze dat het testament wordt herzien en de begunstigde niet haar beide kinderen zijn maar alles na haaroverlijden naar haar assistent Joseph Schotcher gaat. Gathercole wordt verantwoordelijk voor het beheer van haar literair nalatenschap.
Conform de nog verse documenten wordt deze verandering aan de aanwezigen meegedeeld als iedereen op landgoed Lillieoak is gearriveerd. De meningen en reacties zijn zeer verdeeld en niet iedereen is het eens met de nieuwe begunstigde. Schotcher is chronisch ziek en zal niet lang meer leven. Na zijn dood zal alles weer worden zoals voor de wijziging was. Dus wordt het besluit van Athelinda niet door iedereen begrepen. Al snel volgt een reactie en wordt het lichaam van Schotcher gevonden met een ingeslagen schedel. Werk aan de winkel voor Catchpool en Poirot…
De nieuwe erfgenaam zou direct uit de pen van Agatha Christie kunnen komen. Natuurlijk is het een detectiveroman waarin de excentrieke Poirot zichzelf uit kan leven om uit de groep aanwezigen de dader aan te wijzen. Daarnaast loopt Arthelinda zelf ook gevaar want zolang ze blijft leven zal het vermogen in haar handen blijven. Een haast onmogelijke taak om deze groep mensen waar ieder wel een persoonlijk belang heeft, rustig te houden en verdere escalatie te voorkomen. Grote vraag is wat Athelinda’s beweegredenen zijn om de wijziging door te voeren.
Het is Sophie Hannah in dit tweede verhaal beter gelukt om navolging te geven aan de zo bekende Christie-stijl. Een paar dagen vol complottheorieën waarin wantrouwen en jaloezie de toon zetten, Hannah weet de regie over de onvoorspelbare Poirot volledig in de hand te houden. Met Catchpool als waarnemer en verteller om de lezer te informeren over alle geheimzinnige dingen die er op het landgoed gebeuren. De nieuwe erfgenaam is een langzaam voortschrijdend complex verhaal waar de hand van Christie goed waarneembaar is. Het gezapige tempo is niet meer van deze tijd maar stoort nimmer als je vooraf even de verwachting op het goede kanaal afstemt. De opzet en uitvoering doen denken aan tijden waarin het verbale van meer belang was dan het visuele. En zo af en toe ook hetgeen er niet wordt gezegd. Een interessant rustpunt in de huidige wereld van de populaire snelle thriller.
Wat heeft ze een rijke erfenis achtergelaten, de in 1976 overleden Engelse auteur Agatha Christie. Niet alleen heeft ze verschillende records op haar naam staan, er zijn diverse internationale prijzen die haar naam of van een van haar protagonisten dragen en in Londen draait The Mouse Trap al vanaf 1952 in het theater als toneelproductie. Haar meest bekendste personages zijn wel Miss Marple en de ietwat merkwaardige Belgische detective Hercule Poirot. In 2014 verscheen van de hand van de Engelse auteur Sophie Hannah De monogram moorden, geheel in de stijl van Christie, met Hercule Poirot en de Scotland Yard rechercheur Edward Catchpool in de hoofdrol. Ook al waren de meningen over dit boek nogal verdeeld, het succes was wereldwijd van dien aard dat de nabestaanden, uitgever en auteur er niet lang over hoefde te denken om een vervolg op de markt te brengen. Onlangs verschenen, wederom van Sophie Hannah, De nieuwe erfgenaam.
De 70-jarige lady Athelinda Playford schrijft kinderboeken en heeft een zoon (Harry) en een dochter (Claudia). Al enkele jaren bestaat er een testament, volledig ten gunste van haar kinderen en niemand heeft er belang bij dit te veranderen. Toch meent Athelinda haar familie, het voltallige personeel en een paar vertrouwelingen waaronder Poirot en Catchpool voor een week uit te moeten nodigen op haar landgoed. Met de eerder gearriveerde advocaat Michael Gathercole, zorgt ze dat het testament wordt herzien en de begunstigde niet haar beide kinderen zijn maar alles na haaroverlijden naar haar assistent Joseph Schotcher gaat. Gathercole wordt verantwoordelijk voor het beheer van haar literair nalatenschap.
Conform de nog verse documenten wordt deze verandering aan de aanwezigen meegedeeld als iedereen op landgoed Lillieoak is gearriveerd. De meningen en reacties zijn zeer verdeeld en niet iedereen is het eens met de nieuwe begunstigde. Schotcher is chronisch ziek en zal niet lang meer leven. Na zijn dood zal alles weer worden zoals voor de wijziging was. Dus wordt het besluit van Athelinda niet door iedereen begrepen. Al snel volgt een reactie en wordt het lichaam van Schotcher gevonden met een ingeslagen schedel. Werk aan de winkel voor Catchpool en Poirot…
De nieuwe erfgenaam zou direct uit de pen van Agatha Christie kunnen komen. Natuurlijk is het een detectiveroman waarin de excentrieke Poirot zichzelf uit kan leven om uit de groep aanwezigen de dader aan te wijzen. Daarnaast loopt Arthelinda zelf ook gevaar want zolang ze blijft leven zal het vermogen in haar handen blijven. Een haast onmogelijke taak om deze groep mensen waar ieder wel een persoonlijk belang heeft, rustig te houden en verdere escalatie te voorkomen. Grote vraag is wat Athelinda’s beweegredenen zijn om de wijziging door te voeren.
Het is Sophie Hannah in dit tweede verhaal beter gelukt om navolging te geven aan de zo bekende Christie-stijl. Een paar dagen vol complottheorieën waarin wantrouwen en jaloezie de toon zetten, Hannah weet de regie over de onvoorspelbare Poirot volledig in de hand te houden. Met Catchpool als waarnemer en verteller om de lezer te informeren over alle geheimzinnige dingen die er op het landgoed gebeuren. De nieuwe erfgenaam is een langzaam voortschrijdend complex verhaal waar de hand van Christie goed waarneembaar is. Het gezapige tempo is niet meer van deze tijd maar stoort nimmer als je vooraf even de verwachting op het goede kanaal afstemt. De opzet en uitvoering doen denken aan tijden waarin het verbale van meer belang was dan het visuele. En zo af en toe ook hetgeen er niet wordt gezegd. Een interessant rustpunt in de huidige wereld van de populaire snelle thriller.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Wat heeft ze een rijke erfenis achtergelaten, de in 1976 overleden Engelse auteur Agatha Christie. Niet alleen heeft ze verschillende records op haar naam staan, er zijn diverse internationale prijzen die haar naam of van een van haar protagonisten dragen en in Londen draait The Mouse Trap al vanaf 1952 in het theater als toneelproductie. Haar meest bekendste personages zijn wel Miss Marple en de ietwat merkwaardige Belgische detective Hercule Poirot. In 2014 verscheen van de hand van de Engelse auteur Sophie Hannah De monogram moorden, geheel in de stijl van Christie, met Hercule Poirot en de Scotland Yard rechercheur Edward Catchpool in de hoofdrol. Ook al waren de meningen over dit boek nogal verdeeld, het succes was wereldwijd van dien aard dat de nabestaanden, uitgever en auteur er niet lang over hoefde te denken om een vervolg op de markt te brengen. Onlangs verschenen, wederom van Sophie Hannah, De nieuwe erfgenaam.
De 70-jarige lady Athelinda Playford schrijft kinderboeken en heeft een zoon (Harry) en een dochter (Claudia). Al enkele jaren bestaat er een testament, volledig ten gunste van haar kinderen en niemand heeft er belang bij dit te veranderen. Toch meent Athelinda haar familie, het voltallige personeel en een paar vertrouwelingen waaronder Poirot en Catchpool voor een week uit te moeten nodigen op haar landgoed. Met de eerder gearriveerde advocaat Michael Gathercole, zorgt ze dat het testament wordt herzien en de begunstigde niet haar beide kinderen zijn maar alles na haaroverlijden naar haar assistent Joseph Schotcher gaat. Gathercole wordt verantwoordelijk voor het beheer van haar literair nalatenschap.
Conform de nog verse documenten wordt deze verandering aan de aanwezigen meegedeeld als iedereen op landgoed Lillieoak is gearriveerd. De meningen en reacties zijn zeer verdeeld en niet iedereen is het eens met de nieuwe begunstigde. Schotcher is chronisch ziek en zal niet lang meer leven. Na zijn dood zal alles weer worden zoals voor de wijziging was. Dus wordt het besluit van Athelinda niet door iedereen begrepen. Al snel volgt een reactie en wordt het lichaam van Schotcher gevonden met een ingeslagen schedel. Werk aan de winkel voor Catchpool en Poirot…
De nieuwe erfgenaam zou direct uit de pen van Agatha Christie kunnen komen. Natuurlijk is het een detectiveroman waarin de excentrieke Poirot zichzelf uit kan leven om uit de groep aanwezigen de dader aan te wijzen. Daarnaast loopt Arthelinda zelf ook gevaar want zolang ze blijft leven zal het vermogen in haar handen blijven. Een haast onmogelijke taak om deze groep mensen waar ieder wel een persoonlijk belang heeft, rustig te houden en verdere escalatie te voorkomen. Grote vraag is wat Athelinda’s beweegredenen zijn om de wijziging door te voeren.
Het is Sophie Hannah in dit tweede verhaal beter gelukt om navolging te geven aan de zo bekende Christie-stijl. Een paar dagen vol complottheorieën waarin wantrouwen en jaloezie de toon zetten, Hannah weet de regie over de onvoorspelbare Poirot volledig in de hand te houden. Met Catchpool als waarnemer en verteller om de lezer te informeren over alle geheimzinnige dingen die er op het landgoed gebeuren. De nieuwe erfgenaam is een langzaam voortschrijdend complex verhaal waar de hand van Christie goed waarneembaar is. Het gezapige tempo is niet meer van deze tijd maar stoort nimmer als je vooraf even de verwachting op het goede kanaal afstemt. De opzet en uitvoering doen denken aan tijden waarin het verbale van meer belang was dan het visuele. En zo af en toe ook hetgeen er niet wordt gezegd. Een interessant rustpunt in de huidige wereld van de populaire snelle thriller.