Het Engelse dorpje Radcote werd geteisterd door een golf aan tienerzelfmoorden, waar de inwoners nooit helemaal overheen zijn gekomen. Toch hopen ze het achter zich te kunnen laten. Maar dan sterft er plotseling een jongen na een bizar motorongeluk. Tussen zijn bezittingen wordt een afscheidsbrief gevonden… Vlak daarna springt een tweede jongen voor de trein. Ook bij hem is er een afscheidsbrief. Vindt er nu weer een golf aan tienerzelfmoorden plaats?
Rechercheur Lorraine Fisher is samen met haar jongste dochter Stella te logeren bij haar zus Jo, die in Radcote woont. Ze hoopt daar lekker even te kunnen ontspannen. Maar al gauw raakt ze betrokken bij het politieonderzoek naar de zelfmoorden. Was het wel zelfmoord waaraan de tieners zijn overleden? Of is er iets anders aan de hand? Als haar neef Freddie ineens verdwijnt, moet ze snel ingrijpen… voordat het te laat is.
‘Voor je sterft’ van Samantha Hayes begint met een spannende proloog die een aantal vragen oproept. Je bent vooral nieuwsgierig wie de ik-persoon is. Daarna maakt het verhaal een tijdsprong en is het een maand verder. Samantha Hayes vertelt het verhaal vanuit meerdere perspectieven. De meeste zijn vanuit de derde persoon geschreven, op eentje na. Als de autistische Gil aan het woord is, is dat in de ik-vorm. Dat past bij het personage, maar als lezer voelt het soms onnatuurlijk om ineens een stukje vanuit een ik te lezen en daarna weer verder te gaan vanuit een hij of zij. De perspectiefwisselingen zorgen voor spanning, maar ook dat je goed op moet blijven letten wie er wanneer aan het woord is.
Het verhaal bevat zowel spannende als voorspelbare wendingen. Hayes zorgt ervoor dat hoe verder je in het boek bent, hoe meer vragen er in je op komen. Helaas krijg je niet op alles een antwoord. Na een spannende en ietwat verrassende ontknoping houd je geen voldaan gevoel over. Ook de epiloog zorgt niet voor een volledige afsluiting. Verwacht de auteur dat de lezer de open plekken helemaal zelf invult? Of komt er nog wellicht een vervolg op ‘Voor je sterft’ waarin je de rest van de antwoorden krijgt?
Rechercheur Lorraine Fisher is samen met haar jongste dochter Stella te logeren bij haar zus Jo, die in Radcote woont. Ze hoopt daar lekker even te kunnen ontspannen. Maar al gauw raakt ze betrokken bij het politieonderzoek naar de zelfmoorden. Was het wel zelfmoord waaraan de tieners zijn overleden? Of is er iets anders aan de hand? Als haar neef Freddie ineens verdwijnt, moet ze snel ingrijpen… voordat het te laat is.
‘Voor je sterft’ van Samantha Hayes begint met een spannende proloog die een aantal vragen oproept. Je bent vooral nieuwsgierig wie de ik-persoon is. Daarna maakt het verhaal een tijdsprong en is het een maand verder. Samantha Hayes vertelt het verhaal vanuit meerdere perspectieven. De meeste zijn vanuit de derde persoon geschreven, op eentje na. Als de autistische Gil aan het woord is, is dat in de ik-vorm. Dat past bij het personage, maar als lezer voelt het soms onnatuurlijk om ineens een stukje vanuit een ik te lezen en daarna weer verder te gaan vanuit een hij of zij. De perspectiefwisselingen zorgen voor spanning, maar ook dat je goed op moet blijven letten wie er wanneer aan het woord is.
Het verhaal bevat zowel spannende als voorspelbare wendingen. Hayes zorgt ervoor dat hoe verder je in het boek bent, hoe meer vragen er in je op komen. Helaas krijg je niet op alles een antwoord. Na een spannende en ietwat verrassende ontknoping houd je geen voldaan gevoel over. Ook de epiloog zorgt niet voor een volledige afsluiting. Verwacht de auteur dat de lezer de open plekken helemaal zelf invult? Of komt er nog wellicht een vervolg op ‘Voor je sterft’ waarin je de rest van de antwoorden krijgt?
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Rechercheur Lorraine Fisher is samen met haar jongste dochter Stella te logeren bij haar zus Jo, die in Radcote woont. Ze hoopt daar lekker even te kunnen ontspannen. Maar al gauw raakt ze betrokken bij het politieonderzoek naar de zelfmoorden. Was het wel zelfmoord waaraan de tieners zijn overleden? Of is er iets anders aan de hand? Als haar neef Freddie ineens verdwijnt, moet ze snel ingrijpen… voordat het te laat is.
‘Voor je sterft’ van Samantha Hayes begint met een spannende proloog die een aantal vragen oproept. Je bent vooral nieuwsgierig wie de ik-persoon is. Daarna maakt het verhaal een tijdsprong en is het een maand verder. Samantha Hayes vertelt het verhaal vanuit meerdere perspectieven. De meeste zijn vanuit de derde persoon geschreven, op eentje na. Als de autistische Gil aan het woord is, is dat in de ik-vorm. Dat past bij het personage, maar als lezer voelt het soms onnatuurlijk om ineens een stukje vanuit een ik te lezen en daarna weer verder te gaan vanuit een hij of zij. De perspectiefwisselingen zorgen voor spanning, maar ook dat je goed op moet blijven letten wie er wanneer aan het woord is.
Het verhaal bevat zowel spannende als voorspelbare wendingen. Hayes zorgt ervoor dat hoe verder je in het boek bent, hoe meer vragen er in je op komen. Helaas krijg je niet op alles een antwoord. Na een spannende en ietwat verrassende ontknoping houd je geen voldaan gevoel over. Ook de epiloog zorgt niet voor een volledige afsluiting. Verwacht de auteur dat de lezer de open plekken helemaal zelf invult? Of komt er nog wellicht een vervolg op ‘Voor je sterft’ waarin je de rest van de antwoorden krijgt?