Na een periode van achttien jaar vertrekt Laura naar Roemenië om haar oude vriendin Gabi te bezoeken. Ze zijn elkaar door omstandigheden uit het oog verloren en Laura verheugt zich erop om de zomervakantie bij haar door te brengen. Het plan is om een mooie wandeltocht door het ruige natuurgebied van de Karpaten te maken. Tot op het laatste moment Martine – een kennis van Laura en ex-militair – zich bij hen voegt.
Met goede moed gaan de drie vrouwen op pad maar ze zien al gauw beren op de weg. Op de eerste ochtend is Gabi spoorloos verdwenen en moeten Laura en Martine de weg naar de bewoonde wereld terug zien te vinden. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Samen gaan ze het gevecht aan tegen de natuur, de karige levensvoorzieningen maar met name ook tegen zichzelf en elkaar.
Nicolet Steemers is geboren in Hengelo (Overijssel), en is naast het schrijven ook muzikaal onderlegd. Ze debuteerde in 2006 met Het hart en de moordkuil maar brak definitief door met Zachte heelmeesters die een jaar later verscheen. Inmiddels is haar zevende boek Diepe gronden verschenen en schaart ze zich steeds meer tussen de grote thrillerauteurs.
Het boek wordt veelal geschreven vanuit het perspectief van hoofdpersoon Laura maar zo nu en dan word je als lezer mee teruggenomen naar het verleden. Deze flashbacks vertellen hoe en waar Laura en Gabi elkaar hebben leren kennen en wat er sindsdien gebeurd is. Ook leer je het personage Martine beter kennen door stukjes uit haar dagboek. Het is mooi om te lezen hoe het zorgvuldig gebouwde muurtje van die ‘getrainde en geharde vrouw uit het leger’ steeds meer begint af te brokkelen.
De auteur weet de spanning al vanaf de eerste regel op te bouwen én vast te houden. Dit komt niet alleen door het verhaal an sich maar ook door de interactie tussen meerdere karakters uit het verhaal. Net als Laura is haar man Wessel ook psycholoog van beroep en draagt iedereen zijn eigen geheimen en zijn eigen sores met zich mee. Vanaf het moment dat Laura en Martine op elkaar aangewezen zijn in de ongerepte wildernis, neemt de spanning met overhand toe en dit is duidelijk voelbaar.
Steemers bezit een fijne schrijfstijl met een vleugje humor en sarcasme, waardoor het verhaal toegankelijk is om te lezen. Ook zijn er diverse plotwendingen waardoor je op het verkeerde been gezet wordt. Al met al vertelt Diepe gronden een origineel en een nagelbijtend spannend verhaal dat zeker niet zou misstaan op het grote scherm.
