Nic Pizzolatto (New Orleans, 1975) is een Amerikaanse auteur, maar ook regisseur en scriptschrijver. Zijn jeugd bracht hij door aan de Amerikaanse Golfkust, om precies te zijn in Louisiana. Het grote publiek kent hem als bedenker van de hitserie True Detective, dat in 2014 op de buis verscheen. In 2010 verschijn zijn debuutthriller, Galveston. Dit boek werd genomineerd voor verschillende prijzen en won er ook verscheidene. Onlangs verscheen het boek in Nederland. Kan het aan de hoge verwachtingen voldoen?
Maak kennis met hard boiled gangsterhulp Roy Cady, die vooral voor duistere zaakjes wordt ingezet. Bijvoorbeeld als iemand niet op tijd betaalt, of moet worden afgeschrikt. "Big country" Cady is daarvoor de aangewezen man. Maar hij heeft nog maar kort te leven; de dokter ziet "sneeuwvlokken in mijn longen". Hij denkt eraan te gaan. Dan wordt hij op missie gestuurd door z'n maffiabaas Stan Ptitko. Het blijkt een hinderlaag en Cady weet net op tijd te ontkomen door zijn tegenstanders één voor één te doden. Maar hij ontkomt niet alleen; Rocky, een jonge hoer, neemt hij mee. Samen vluchten ze naar Galveston, maar niet voordat ze het zusje van Rocky, de driejarige Tiffany, oppikken. Daarna rijden ze door naar Galveston, alwaar ze in een hotel belanden. Daarmee begint het avontuur pas...
Galveston speelt zich af eind jaren tachtig in de zweterige omgeving van het Texaanse Galveston. Het is er warm, stoffig en armoedig. En de inwoners van hotel Emerald Shores zijn dat ook. Elk type dat Cady ontmoet heeft zijn eigen geschiedenis. En dat zijn er nogal wat. Pizzolatto weet ze zo neer te zetten dat je geïnteresseerd bent in het verhaal van elk van deze personages, die wonderbaarlijk goed tot leven komen (en ook weer doodgaan, naargelang het typetje...). Je voelt hun hoop, maar tegelijkertijd ook jouw eigen onderbuikgevoel die zegt dat het allemaal niet al te best zal aflopen voor de meesten van hen. Dat is het gevoel dat je als lezer gedurende de hele ervaring die Galveston blijkt te zijn, achtervolgt. En dat is meesterlijk gedaan door Pizzolatto. Want dat doet hij door een heftige sfeer op te roepen; rauw, naargeestig en verdomd realistisch. Je identificeert je met Roy Cady, die ondanks al zijn slechte ervaringen toch een goed mens lijkt te zijn. Wat later in het boek verspringt de tijd soms naar de -zeg maar- huidige tijd. En ook identificeert de lezer zich goed met Rocky, die een enorm slechte voorgeschiedenis heeft en probeert overeind te blijven maar niet goed weet hoe. Het is de verdienste van Pizzolatto dat de personages bijna van het papier af lijken te lopen. En dat in een omgeving die perfect tot leven komt; desolaat, duister, zonder hoop; Pizzolatto laat duidelijk weten dat hij er vandaan komt. Het completeert Galveston op indrukwekkende wijze.
De plot is simpel, maar daar moet Galveston het dan ook niet van hebben. Het is een doorsnee 'run and gun' verhaal, maar dan wel eentje met een uitstekend uitgewerkte sfeer en dito personages. Daarmee heeft Pizzolatto een geweldige thriller meer weten te genereren, die je nog wel een tijdje bij blijft nadat je het boek dicht hebt geslagen.
Maak kennis met hard boiled gangsterhulp Roy Cady, die vooral voor duistere zaakjes wordt ingezet. Bijvoorbeeld als iemand niet op tijd betaalt, of moet worden afgeschrikt. "Big country" Cady is daarvoor de aangewezen man. Maar hij heeft nog maar kort te leven; de dokter ziet "sneeuwvlokken in mijn longen". Hij denkt eraan te gaan. Dan wordt hij op missie gestuurd door z'n maffiabaas Stan Ptitko. Het blijkt een hinderlaag en Cady weet net op tijd te ontkomen door zijn tegenstanders één voor één te doden. Maar hij ontkomt niet alleen; Rocky, een jonge hoer, neemt hij mee. Samen vluchten ze naar Galveston, maar niet voordat ze het zusje van Rocky, de driejarige Tiffany, oppikken. Daarna rijden ze door naar Galveston, alwaar ze in een hotel belanden. Daarmee begint het avontuur pas...
Galveston speelt zich af eind jaren tachtig in de zweterige omgeving van het Texaanse Galveston. Het is er warm, stoffig en armoedig. En de inwoners van hotel Emerald Shores zijn dat ook. Elk type dat Cady ontmoet heeft zijn eigen geschiedenis. En dat zijn er nogal wat. Pizzolatto weet ze zo neer te zetten dat je geïnteresseerd bent in het verhaal van elk van deze personages, die wonderbaarlijk goed tot leven komen (en ook weer doodgaan, naargelang het typetje...). Je voelt hun hoop, maar tegelijkertijd ook jouw eigen onderbuikgevoel die zegt dat het allemaal niet al te best zal aflopen voor de meesten van hen. Dat is het gevoel dat je als lezer gedurende de hele ervaring die Galveston blijkt te zijn, achtervolgt. En dat is meesterlijk gedaan door Pizzolatto. Want dat doet hij door een heftige sfeer op te roepen; rauw, naargeestig en verdomd realistisch. Je identificeert je met Roy Cady, die ondanks al zijn slechte ervaringen toch een goed mens lijkt te zijn. Wat later in het boek verspringt de tijd soms naar de -zeg maar- huidige tijd. En ook identificeert de lezer zich goed met Rocky, die een enorm slechte voorgeschiedenis heeft en probeert overeind te blijven maar niet goed weet hoe. Het is de verdienste van Pizzolatto dat de personages bijna van het papier af lijken te lopen. En dat in een omgeving die perfect tot leven komt; desolaat, duister, zonder hoop; Pizzolatto laat duidelijk weten dat hij er vandaan komt. Het completeert Galveston op indrukwekkende wijze.
De plot is simpel, maar daar moet Galveston het dan ook niet van hebben. Het is een doorsnee 'run and gun' verhaal, maar dan wel eentje met een uitstekend uitgewerkte sfeer en dito personages. Daarmee heeft Pizzolatto een geweldige thriller meer weten te genereren, die je nog wel een tijdje bij blijft nadat je het boek dicht hebt geslagen.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Maak kennis met hard boiled gangsterhulp Roy Cady, die vooral voor duistere zaakjes wordt ingezet. Bijvoorbeeld als iemand niet op tijd betaalt, of moet worden afgeschrikt. "Big country" Cady is daarvoor de aangewezen man. Maar hij heeft nog maar kort te leven; de dokter ziet "sneeuwvlokken in mijn longen". Hij denkt eraan te gaan. Dan wordt hij op missie gestuurd door z'n maffiabaas Stan Ptitko. Het blijkt een hinderlaag en Cady weet net op tijd te ontkomen door zijn tegenstanders één voor één te doden. Maar hij ontkomt niet alleen; Rocky, een jonge hoer, neemt hij mee. Samen vluchten ze naar Galveston, maar niet voordat ze het zusje van Rocky, de driejarige Tiffany, oppikken. Daarna rijden ze door naar Galveston, alwaar ze in een hotel belanden. Daarmee begint het avontuur pas...
Galveston speelt zich af eind jaren tachtig in de zweterige omgeving van het Texaanse Galveston. Het is er warm, stoffig en armoedig. En de inwoners van hotel Emerald Shores zijn dat ook. Elk type dat Cady ontmoet heeft zijn eigen geschiedenis. En dat zijn er nogal wat. Pizzolatto weet ze zo neer te zetten dat je geïnteresseerd bent in het verhaal van elk van deze personages, die wonderbaarlijk goed tot leven komen (en ook weer doodgaan, naargelang het typetje...). Je voelt hun hoop, maar tegelijkertijd ook jouw eigen onderbuikgevoel die zegt dat het allemaal niet al te best zal aflopen voor de meesten van hen. Dat is het gevoel dat je als lezer gedurende de hele ervaring die Galveston blijkt te zijn, achtervolgt. En dat is meesterlijk gedaan door Pizzolatto. Want dat doet hij door een heftige sfeer op te roepen; rauw, naargeestig en verdomd realistisch. Je identificeert je met Roy Cady, die ondanks al zijn slechte ervaringen toch een goed mens lijkt te zijn. Wat later in het boek verspringt de tijd soms naar de -zeg maar- huidige tijd. En ook identificeert de lezer zich goed met Rocky, die een enorm slechte voorgeschiedenis heeft en probeert overeind te blijven maar niet goed weet hoe. Het is de verdienste van Pizzolatto dat de personages bijna van het papier af lijken te lopen. En dat in een omgeving die perfect tot leven komt; desolaat, duister, zonder hoop; Pizzolatto laat duidelijk weten dat hij er vandaan komt. Het completeert Galveston op indrukwekkende wijze.
De plot is simpel, maar daar moet Galveston het dan ook niet van hebben. Het is een doorsnee 'run and gun' verhaal, maar dan wel eentje met een uitstekend uitgewerkte sfeer en dito personages. Daarmee heeft Pizzolatto een geweldige thriller meer weten te genereren, die je nog wel een tijdje bij blijft nadat je het boek dicht hebt geslagen.