“Niemand hoort je schreeuwen…” prijkt er op de cover van het nieuwe boek van Nadine Matheson. Dit impliceert dat De stille kamer een zeer spannende thriller zal zijn. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen; dat is het zeker.

Na het lezen van De puzzelman, Mathesons vorige boek, waren onze verwachtingen hoog. Met die debuutthriller zette Matheson zich namelijk in een klap op de kaart als thrillerauteur. De strafrechtadvocate uit Londen liet zien dat ze de in haar werk opgedane kennis goed kan gebruiken bij het schijven van haar thrillers. De stille schreeuw is haar tweede thriller waarin Matheson haar vlotte, maar ook gedetailleerde schrijfstijl wederom laat zien.

De stille kamer begint met een sterke proloog waarin Matheson meteen een donkere sfeer neerzet en de lezer het verhaal wordt ingezogen. Er wordt beschreven hoe een jonge man gevangen wordt gehouden in een achterkamertje van een kerk. Vastgebonden, verwond, en uitgedroogd. Per toeval vinden inspecteur Anjelica Henley en haar collega Ezra Ramouter de jongeman wanneer ze naar de kerk worden geroepen, om een verdachte dood te onderzoeken. Het lichaam is van de pastor van de kerk, Caleb Anan, die zichzelf ook wel de profeet laat noemen. De pastor is niet meer te redden, maar de jongeman nog wel. Hij is hun enige getuige, maar is doordat hij er zo slecht aan toe is niet in staat een verklaring af te leggen. Het blijft dan ook lang onduidelijk hoe deze twee slachtoffers met elkaar in relatie staan.

Als er nog een vastgebonden lichaam wordt gevonden, wordt snel duidelijk dat het om een meedogenloze seriemoordenaar gaat. De bizarre gebeurtenissen volgen elkaar op hoog tempo op. Henley staat met haar team voor een ingewikkelde zaak met een snel oplopend aantal slachtoffers. De druk op hen is groot, terwijl ze allemaal worstelen met hun persoonlijke uitdagingen. Deels komen die voort uit eerdere zaken waaraan ze samen hebben gewerkt.

Oude trauma’s en ingewikkelde sociale relaties worden goed door Matheson uitgewerkt. We leren als lezer niet alleen het team van de Serial Crime Unit in Londen goed kennen. Ook de persoonlijkheden van de slachtoffers en moordenaar(s) worden goed uitgewerkt. Hun relaties, duistere geheimen en heimelijke verlangens. Matheson heeft goed onderzoek gedaan naar de motieven voor de moorden waardoor ze geloofwaardig zijn beschreven. Het liefhebben dat kan leiden tot desastreuze keuzes, met de dood tot gevolg. Of is de dood een bevrijding? Een grote vraag die ons als lezer blijft bezighouden is “wie is de dader en wie het slachtoffer?”

In korte hoofdstukken en met een filmische schrijfstijl komt Matheson in dit boek tot een geniale en onverwachte plottwist. Om de personages goed te begrijpen is het prettig om voorkennis uit De puzzelman te hebben. Echter is het ook goed te doen om de boeken over inspecteur Anjelica Henley en haar team los van elkaar te lezen.

De stille kamer is een meesterlijk geschreven serial killer-thriller die vraagt om een vervolg. Een schot in de roos!