De voorraad Scandinavisch schrijftalent lijkt onuitputtelijk: Mikaela Bley is de nieuwste ster aan het firmament. Ze woont met haar man en twee kinderen in Stockholm. Ze werkte als inkoper voor het Zweedse tv-station TV4, maar is nu fulltime schrijfster. Dochter Vermist is haar debuut en het eerste deel met misdaadverslaggeefster Ellen Tamm in de hoofdrol.
Ellen Tamm is een jonge misdaadverslaggeefster bij tv-station TV4 en de nieuwste zaak die ze moet onderzoeken is die van de verdwijning van een 8-jarig meisje genaamd Lycke. Alleen het rugzakje van het meisje wordt teruggevonden. De zaak roept bij Ellen meteen een aantal vragen op: hebben de ouders er iets mee te maken…? Waarom gedraagt de nieuwe echtgenote van Lyckes vader zich zo vreemd…? De verdwijning van een jong meisje is al erg genoeg, maar door een tragische gebeurtenis uit haar eigen verleden is Ellen emotioneel bij de zaak betrokken en bijt ze zich erin vast.
Hoewel Ellen de belangrijkste hoofdpersoon is, zijn er ook hoofdstukken die worden verteld vanuit het perspectief van Helena, de moeder van Lycke, en Chloé, de nieuwe echtgenote van de vader van Lycke. Er zijn zelfs twee hoofdstukken geschreven vanuit het perspectief van Mona, het kindermeisje van Lycke. Deze drie dames spelen geen hoofdrol, maar de lezer komt er op deze manier wel achter hoe zij met de verdwijning van Lycke omgaan. Om eerlijk te zijn roepen zowel Helena als Chloé niet bepaald de sympathie van de lezer op. Chloé gedraagt zich als een jaloers kind en de verdwijning van haar enige kind lijkt Helena niet veel te doen. Ook worden door de perspectiefwisselingen verschillende verdachten naar voren gebracht en net als Ellen blijft het voor de lezer tot het einde gissen wie er achter de ontvoering zit.
Ellen is een sympathieke, maar ook getroebleerde hoofdpersoon: ze heeft last van paniekaanvallen en de demonen uit haar verleden hebben hun weerslag op haar huidige leven. Ze is erg toegewijd aan haar werk en ook haar privéleven wordt grotendeels in beslag genomen door misdaad en dood. De ietwat soap-achtige verhaallijn rondom het liefdesleven van Ellen voegde niet veel aan het verhaal toe en leidde eigenlijk alleen maar af van het grote geheel. Sowieso zitten er een paar lijntjes in het boek die niet echt goed worden uitgewerkt. Ze worden kort aangestipt, maar vervolgens bloeden ze dood of worden afgeraffeld. Hier had wel wat meer ingezeten en het boek had er waarschijnlijk iets meer diepgang door gekregen.
Het verhaal neemt een aantal dagen in beslag: van vrijdag 23 mei tot zaterdag 31 mei. Bij ieder nieuw hoofdstuk wordt aangegeven hoe laat het is en dat is wel een leuk detail. Hierdoor heb je als lezer het gevoel dat je echt in het verhaal zit en iedere seconde telt bij een vermist kind. Ondanks het ontbreken van nagelbijtende spanning leest het boek heerlijk weg en blijft het onderhoudend.
De Zweedse krant Expressen roemt Mikaela Bley: ‘de nieuwe Zweedse thrillerkoningin is opgestaan’. Het niveau van een Camilla Läckberg, Hjort Rosenfeldt of Lars Kepler haalt Bley nog niet, maar met 3,5 ster is dit zeker een schrijfster om in de gaten te houden!
Ellen Tamm is een jonge misdaadverslaggeefster bij tv-station TV4 en de nieuwste zaak die ze moet onderzoeken is die van de verdwijning van een 8-jarig meisje genaamd Lycke. Alleen het rugzakje van het meisje wordt teruggevonden. De zaak roept bij Ellen meteen een aantal vragen op: hebben de ouders er iets mee te maken…? Waarom gedraagt de nieuwe echtgenote van Lyckes vader zich zo vreemd…? De verdwijning van een jong meisje is al erg genoeg, maar door een tragische gebeurtenis uit haar eigen verleden is Ellen emotioneel bij de zaak betrokken en bijt ze zich erin vast.
Hoewel Ellen de belangrijkste hoofdpersoon is, zijn er ook hoofdstukken die worden verteld vanuit het perspectief van Helena, de moeder van Lycke, en Chloé, de nieuwe echtgenote van de vader van Lycke. Er zijn zelfs twee hoofdstukken geschreven vanuit het perspectief van Mona, het kindermeisje van Lycke. Deze drie dames spelen geen hoofdrol, maar de lezer komt er op deze manier wel achter hoe zij met de verdwijning van Lycke omgaan. Om eerlijk te zijn roepen zowel Helena als Chloé niet bepaald de sympathie van de lezer op. Chloé gedraagt zich als een jaloers kind en de verdwijning van haar enige kind lijkt Helena niet veel te doen. Ook worden door de perspectiefwisselingen verschillende verdachten naar voren gebracht en net als Ellen blijft het voor de lezer tot het einde gissen wie er achter de ontvoering zit.
Ellen is een sympathieke, maar ook getroebleerde hoofdpersoon: ze heeft last van paniekaanvallen en de demonen uit haar verleden hebben hun weerslag op haar huidige leven. Ze is erg toegewijd aan haar werk en ook haar privéleven wordt grotendeels in beslag genomen door misdaad en dood. De ietwat soap-achtige verhaallijn rondom het liefdesleven van Ellen voegde niet veel aan het verhaal toe en leidde eigenlijk alleen maar af van het grote geheel. Sowieso zitten er een paar lijntjes in het boek die niet echt goed worden uitgewerkt. Ze worden kort aangestipt, maar vervolgens bloeden ze dood of worden afgeraffeld. Hier had wel wat meer ingezeten en het boek had er waarschijnlijk iets meer diepgang door gekregen.
Het verhaal neemt een aantal dagen in beslag: van vrijdag 23 mei tot zaterdag 31 mei. Bij ieder nieuw hoofdstuk wordt aangegeven hoe laat het is en dat is wel een leuk detail. Hierdoor heb je als lezer het gevoel dat je echt in het verhaal zit en iedere seconde telt bij een vermist kind. Ondanks het ontbreken van nagelbijtende spanning leest het boek heerlijk weg en blijft het onderhoudend.
De Zweedse krant Expressen roemt Mikaela Bley: ‘de nieuwe Zweedse thrillerkoningin is opgestaan’. Het niveau van een Camilla Läckberg, Hjort Rosenfeldt of Lars Kepler haalt Bley nog niet, maar met 3,5 ster is dit zeker een schrijfster om in de gaten te houden!
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Ellen Tamm is een jonge misdaadverslaggeefster bij tv-station TV4 en de nieuwste zaak die ze moet onderzoeken is die van de verdwijning van een 8-jarig meisje genaamd Lycke. Alleen het rugzakje van het meisje wordt teruggevonden. De zaak roept bij Ellen meteen een aantal vragen op: hebben de ouders er iets mee te maken…? Waarom gedraagt de nieuwe echtgenote van Lyckes vader zich zo vreemd…? De verdwijning van een jong meisje is al erg genoeg, maar door een tragische gebeurtenis uit haar eigen verleden is Ellen emotioneel bij de zaak betrokken en bijt ze zich erin vast.
Hoewel Ellen de belangrijkste hoofdpersoon is, zijn er ook hoofdstukken die worden verteld vanuit het perspectief van Helena, de moeder van Lycke, en Chloé, de nieuwe echtgenote van de vader van Lycke. Er zijn zelfs twee hoofdstukken geschreven vanuit het perspectief van Mona, het kindermeisje van Lycke. Deze drie dames spelen geen hoofdrol, maar de lezer komt er op deze manier wel achter hoe zij met de verdwijning van Lycke omgaan. Om eerlijk te zijn roepen zowel Helena als Chloé niet bepaald de sympathie van de lezer op. Chloé gedraagt zich als een jaloers kind en de verdwijning van haar enige kind lijkt Helena niet veel te doen. Ook worden door de perspectiefwisselingen verschillende verdachten naar voren gebracht en net als Ellen blijft het voor de lezer tot het einde gissen wie er achter de ontvoering zit.
Ellen is een sympathieke, maar ook getroebleerde hoofdpersoon: ze heeft last van paniekaanvallen en de demonen uit haar verleden hebben hun weerslag op haar huidige leven. Ze is erg toegewijd aan haar werk en ook haar privéleven wordt grotendeels in beslag genomen door misdaad en dood. De ietwat soap-achtige verhaallijn rondom het liefdesleven van Ellen voegde niet veel aan het verhaal toe en leidde eigenlijk alleen maar af van het grote geheel. Sowieso zitten er een paar lijntjes in het boek die niet echt goed worden uitgewerkt. Ze worden kort aangestipt, maar vervolgens bloeden ze dood of worden afgeraffeld. Hier had wel wat meer ingezeten en het boek had er waarschijnlijk iets meer diepgang door gekregen.
Het verhaal neemt een aantal dagen in beslag: van vrijdag 23 mei tot zaterdag 31 mei. Bij ieder nieuw hoofdstuk wordt aangegeven hoe laat het is en dat is wel een leuk detail. Hierdoor heb je als lezer het gevoel dat je echt in het verhaal zit en iedere seconde telt bij een vermist kind. Ondanks het ontbreken van nagelbijtende spanning leest het boek heerlijk weg en blijft het onderhoudend.
De Zweedse krant Expressen roemt Mikaela Bley: ‘de nieuwe Zweedse thrillerkoningin is opgestaan’. Het niveau van een Camilla Läckberg, Hjort Rosenfeldt of Lars Kepler haalt Bley nog niet, maar met 3,5 ster is dit zeker een schrijfster om in de gaten te houden!