Social Media-influencer Linn is 17 jaar. Op Instagram is ze razendpopulair. In het echte leven worstelt ze flink. Ze wordt dan ook door haar moeder afgezet bij meisjeskostschool Täcktaholm in Södermanland. In de hoop dat ze haar leven daar, onder gelijkgestemde kinderen, weer op de rit krijgt. Er verdwijnt alleen al snel een meisje, de start van bizarre en spannende tijden voor Linn. Tegelijkertijd onderzoekt Ellen Tamm als journalist van TV4 de ontdekking van een ongeïdentificeerd lichaam, als er nog een tweede lijk wordt gevonden gaat Tamm op zoek naar antwoorden en wellicht een seriemoordenaar?
Mikaela Bley heeft met eerder werk Ellen Tamm gecreëerd.Ze schreef eerder Dochter vermist, Donker water en Kwaad licht. Ellen Tamm is net als Bley werkzaam voor tv-station TV4. Bley werkte daar als inkoper, Tamm is misdaadverslaggever. De eerdere werken werden enthousiast ontvangen.
Ellen Tamm heeft net als Linn de nodige demonen die ze probeert af te schudden. Haar relatie krijgt een flinke knauw als blijkt dat Tamm zonder het te zeggen onderzoekt of ze eicellen kan laten invriezen. De vermissing van het eerste lichaam vindt plaats in het plaatsje waar Tamm is opgegroeid. Liever komt ze er niet weer, maar toch is er iets aan de hand. Niemand weet wie het lijk is en erger nog niemand is nog geïnteresseerd als er sprake is van een bommelding op een station.
Tamm zet zich in om de zaak draaiende te houden bij TV4. Tegen de wens van haar baas in blijft ze op zoek gaan naar openingen. Ze komt zo ook al veel meer te weten dan de politie, die er ook niet heel veel werk achter lijkt te zetten. Als er een tweede meisje wordt gevonden is iedereen wel in de stress. Ineens domineert de zaak het nieuws, gelukkig weet Tamm dan al veel meer en blijkt er een link te liggen met de meisjeskostschool.
Op dit kostschool probeert Linn haar hoofd boven water te houden. Telefoon is verboden, posten op Instagram is voorlopig dus voorbij. De meisjes die op de kostschool rondlopen kennen Linn van social media en de afgunst druipt ervanaf. De kostschool richt zich op meisjes met ADHD. Ze worden op school kort gehouden om toch nog iets van school te kunnen maken. Het helpt voor Linn allemaal niks. Dat ze medicijnen moet slikken is vreselijk, haar kamergenoot lijkt een persoonlijke vete met Linn te willen uitvechten en het eten is ronduit smerig. Ze probeert door te zetten, maar komt er al snel achter dat er meer aan de hand is. Want ineens wordt een van de meisjes ziek. Net een van de meisjes waar Linn wel mee kon opschieten. Ze wordt overgebracht naar een ziekenhuis, maar daar gelooft Linn maar weinig van.
Bley heeft met De meisjes zonder naam wederom een goede thriller geschreven. Het verhaal is interessant. De personages zijn goed uitgewerkt en de lezer wordt lang betrokken gehouden bij het verhaal. Aan alles is wel duidelijk dat Linn en Tamm naar elkaar toe gaan komen. Hoe is lang de vraag, maar zodra je de juiste linkjes gelegd hebt weet je welke kant het op gaat. Dat is dan ook een van de minpunten van De meisjes zonder naam. Zodra je de juiste connecties hebt gelegd is het plot voorspelbaar. Bley krijgt het dan niet meer voor elkaar te verrassen. Aan de ene kant een goede eigenschap, want ze maakt het verhaal goed af. Het wordt niet ongeloofwaardig gemaakt met allerlei plottwisten. Aan de andere kant is het minder, want je wordt beroofd van alle spanning richting plot. Je leest dan enkel nog om je in je vermoedens te bevestigen. Geen ramp, want met de vlotte schrijfstijl van Bley lees je graag verder. De meisjes zonder naam is prima te lezen, zorgt aangename uurtjes. Uurtjes die in deze tijden wel ingevuld moeten worden. Dat kun je prima doen met de nieuwste van Bley. Lees hem binnen of in de tuin en je voldoet aan de richtlijnen van de overheid #ikleesthuis.
Mikaela Bley heeft met eerder werk Ellen Tamm gecreëerd.Ze schreef eerder Dochter vermist, Donker water en Kwaad licht. Ellen Tamm is net als Bley werkzaam voor tv-station TV4. Bley werkte daar als inkoper, Tamm is misdaadverslaggever. De eerdere werken werden enthousiast ontvangen.
Ellen Tamm heeft net als Linn de nodige demonen die ze probeert af te schudden. Haar relatie krijgt een flinke knauw als blijkt dat Tamm zonder het te zeggen onderzoekt of ze eicellen kan laten invriezen. De vermissing van het eerste lichaam vindt plaats in het plaatsje waar Tamm is opgegroeid. Liever komt ze er niet weer, maar toch is er iets aan de hand. Niemand weet wie het lijk is en erger nog niemand is nog geïnteresseerd als er sprake is van een bommelding op een station.
Tamm zet zich in om de zaak draaiende te houden bij TV4. Tegen de wens van haar baas in blijft ze op zoek gaan naar openingen. Ze komt zo ook al veel meer te weten dan de politie, die er ook niet heel veel werk achter lijkt te zetten. Als er een tweede meisje wordt gevonden is iedereen wel in de stress. Ineens domineert de zaak het nieuws, gelukkig weet Tamm dan al veel meer en blijkt er een link te liggen met de meisjeskostschool.
Op dit kostschool probeert Linn haar hoofd boven water te houden. Telefoon is verboden, posten op Instagram is voorlopig dus voorbij. De meisjes die op de kostschool rondlopen kennen Linn van social media en de afgunst druipt ervanaf. De kostschool richt zich op meisjes met ADHD. Ze worden op school kort gehouden om toch nog iets van school te kunnen maken. Het helpt voor Linn allemaal niks. Dat ze medicijnen moet slikken is vreselijk, haar kamergenoot lijkt een persoonlijke vete met Linn te willen uitvechten en het eten is ronduit smerig. Ze probeert door te zetten, maar komt er al snel achter dat er meer aan de hand is. Want ineens wordt een van de meisjes ziek. Net een van de meisjes waar Linn wel mee kon opschieten. Ze wordt overgebracht naar een ziekenhuis, maar daar gelooft Linn maar weinig van.
Bley heeft met De meisjes zonder naam wederom een goede thriller geschreven. Het verhaal is interessant. De personages zijn goed uitgewerkt en de lezer wordt lang betrokken gehouden bij het verhaal. Aan alles is wel duidelijk dat Linn en Tamm naar elkaar toe gaan komen. Hoe is lang de vraag, maar zodra je de juiste linkjes gelegd hebt weet je welke kant het op gaat. Dat is dan ook een van de minpunten van De meisjes zonder naam. Zodra je de juiste connecties hebt gelegd is het plot voorspelbaar. Bley krijgt het dan niet meer voor elkaar te verrassen. Aan de ene kant een goede eigenschap, want ze maakt het verhaal goed af. Het wordt niet ongeloofwaardig gemaakt met allerlei plottwisten. Aan de andere kant is het minder, want je wordt beroofd van alle spanning richting plot. Je leest dan enkel nog om je in je vermoedens te bevestigen. Geen ramp, want met de vlotte schrijfstijl van Bley lees je graag verder. De meisjes zonder naam is prima te lezen, zorgt aangename uurtjes. Uurtjes die in deze tijden wel ingevuld moeten worden. Dat kun je prima doen met de nieuwste van Bley. Lees hem binnen of in de tuin en je voldoet aan de richtlijnen van de overheid #ikleesthuis.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Mikaela Bley heeft met eerder werk Ellen Tamm gecreëerd.Ze schreef eerder Dochter vermist, Donker water en Kwaad licht. Ellen Tamm is net als Bley werkzaam voor tv-station TV4. Bley werkte daar als inkoper, Tamm is misdaadverslaggever. De eerdere werken werden enthousiast ontvangen.
Ellen Tamm heeft net als Linn de nodige demonen die ze probeert af te schudden. Haar relatie krijgt een flinke knauw als blijkt dat Tamm zonder het te zeggen onderzoekt of ze eicellen kan laten invriezen. De vermissing van het eerste lichaam vindt plaats in het plaatsje waar Tamm is opgegroeid. Liever komt ze er niet weer, maar toch is er iets aan de hand. Niemand weet wie het lijk is en erger nog niemand is nog geïnteresseerd als er sprake is van een bommelding op een station.
Tamm zet zich in om de zaak draaiende te houden bij TV4. Tegen de wens van haar baas in blijft ze op zoek gaan naar openingen. Ze komt zo ook al veel meer te weten dan de politie, die er ook niet heel veel werk achter lijkt te zetten. Als er een tweede meisje wordt gevonden is iedereen wel in de stress. Ineens domineert de zaak het nieuws, gelukkig weet Tamm dan al veel meer en blijkt er een link te liggen met de meisjeskostschool.
Op dit kostschool probeert Linn haar hoofd boven water te houden. Telefoon is verboden, posten op Instagram is voorlopig dus voorbij. De meisjes die op de kostschool rondlopen kennen Linn van social media en de afgunst druipt ervanaf. De kostschool richt zich op meisjes met ADHD. Ze worden op school kort gehouden om toch nog iets van school te kunnen maken. Het helpt voor Linn allemaal niks. Dat ze medicijnen moet slikken is vreselijk, haar kamergenoot lijkt een persoonlijke vete met Linn te willen uitvechten en het eten is ronduit smerig. Ze probeert door te zetten, maar komt er al snel achter dat er meer aan de hand is. Want ineens wordt een van de meisjes ziek. Net een van de meisjes waar Linn wel mee kon opschieten. Ze wordt overgebracht naar een ziekenhuis, maar daar gelooft Linn maar weinig van.
Bley heeft met De meisjes zonder naam wederom een goede thriller geschreven. Het verhaal is interessant. De personages zijn goed uitgewerkt en de lezer wordt lang betrokken gehouden bij het verhaal. Aan alles is wel duidelijk dat Linn en Tamm naar elkaar toe gaan komen. Hoe is lang de vraag, maar zodra je de juiste linkjes gelegd hebt weet je welke kant het op gaat. Dat is dan ook een van de minpunten van De meisjes zonder naam. Zodra je de juiste connecties hebt gelegd is het plot voorspelbaar. Bley krijgt het dan niet meer voor elkaar te verrassen. Aan de ene kant een goede eigenschap, want ze maakt het verhaal goed af. Het wordt niet ongeloofwaardig gemaakt met allerlei plottwisten. Aan de andere kant is het minder, want je wordt beroofd van alle spanning richting plot. Je leest dan enkel nog om je in je vermoedens te bevestigen. Geen ramp, want met de vlotte schrijfstijl van Bley lees je graag verder. De meisjes zonder naam is prima te lezen, zorgt aangename uurtjes. Uurtjes die in deze tijden wel ingevuld moeten worden. Dat kun je prima doen met de nieuwste van Bley. Lees hem binnen of in de tuin en je voldoet aan de richtlijnen van de overheid #ikleesthuis.