Het mooie van een site over thrillers, is dat recensie-exemplaren je via verschillende wegen bereiken. Soms via een uitgeverij, soms via een eigen vraag, en ook via auteurs. Zo ontvingen we een recensie-exemplaar van De week van de adelaar, geschreven door Maarten van Bommel en Albert Boonstra. Niet direct bekende namen, maar dat hoeft geen beletsel te zijn voor de kwaliteit van een boek. Wij wierpen ons in de wereld van achtervolgingen, schatkistjes en Russische afvallige geheim agenten.

Guido Lamelle is een student en woonachtig in Utrecht. Op een avond komt zijn oom Adelbert buiten adem aan zijn deur. Hij heeft slecht nieuws: de ouders van Guido zijn bij een auto-ongeval in Zwitserland omgekomen. De vader van Guido was een gerenommeerd politicus die vooral bekend stond om zijn integere handelen. Jammer dat hij een zwarte bankrekening heeft in het land van gatenkaas en zakmessen. Guido besluit om de bankrekening te innen om zo het blazoen van zijn vader schoon te houden. Zo gezegd, zo gedaan. Maar in Zwitserland komt hij niet direct aan. Net nadat hij Melinda, een Amerikaanse backpacker, heeft leren kennen in de trein, ontspoort de trein. Bij het verlaten van de gecrashte trein mompelt een stervende man iets tegen hem en geeft een kluissleutel. De man, een Russische vooraanstaande, is op de vlucht. Hij sterft na het overhandigen van de sleutel. Guido komt in Zwitserland aan, int de bankrekening en besluit stante pede ook de kluissleutel te gebruiken. In die kluis treft hij een schatkistje aan met een duistere inhoud. Meteen daarna krijgt hij in de gaten dat het kistje gewild is, want hij wordt achtervolgd door én de politie én een afvallige cel van de Russische geheime dienst. Waarom? En weet hij te ontkomen met Melinda naast zich? De achtervolging brengt hen van Zwitserland naar Italië en Frankrijk.

Van Bommel en Boonstra schreven een soort 'spannende actiethriller'. Het boek is qua schrijfstijl van een knap niveau: het is snel en spannend geschreven en dat is voor de lezer erg plezierig. De week van de adelaar doet ergens denken aan de klassieker Het Bourne bedrog van Ludlum: een man op de vlucht voor achtervolgers, geen idee waarom en met naast zich een knappe vrouw die ongewild bij het schouwspel betrokken raakt. Het lijkt leentjebuur, maar Boonstra en van Bommel hebben er een mooie eigen draai aan gegeven. Wel wat kritiekpunten: de personages blijven erg aan de oppervlakte waardoor je geen sympathie krijgt voor de hoofdrolspelers. Wat meer gelaagdheid had hen tot leven gebracht en meer spanning aan De week van de adelaar gegeven. Nu is het vaak een opsomming van ‘en toen en toen en toen’. Daarnaast zijn er een aantal onwaarschijnlijkheden die het verhaal in stand moeten houden. Een Russisch team dat de achtervolging staakt omdat een vers team nodig is? En waarom geeft Guido de sleutel niet netjes aan de politie, maar zoekt het avontuur bewust op en dat met € 200.000 aan contanten in zijn rugzak? Dit lijken niet erg rationele keuzes te zijn, maar eerder grepen om het verhaal in gang te houden. Dit belet echter niet het lezen en het plezier. Vooral de tweede helft van het boek heeft veel gang en eindigt met een leuke en onverwachtse climax. Van Bommel en Boonstra hebben een snelle actiethriller geschreven die met wat meer dieptgang qua personages, nog beter uit de verf was gekomen. Nu blijft het verhaal aan de oppervlakte en is het vooral een lekker tussendoortje.