Oudejaarsavond 2018. Negen vrienden vieren de jaarwisseling in de Schotse Hooglanden. Het lijkt een perfecte close groep, maar een van de vrienden wordt op Nieuwjaarsdag vermist en dood teruggevonden. Wat houden de vrienden verborgen, en is er een moordenaar in hun midden?
Lucy Foley (1986) woont in Londen en is naast schrijver ook redacteur bij een uitgeverij. Het boek van gevonden voorwerpen was haar debuutroman. Inmiddels heeft ze drie historische romans op haar naam staan. De jachtpartij is haar thrillerdebuut.
Negen vrienden en een baby vieren oud- en nieuwjaar in een afgelegen chique Lodge in de Schotse Hooglanden. Emma heeft deze keer hun bestemming uitgekozen en geboekt. Aanvankelijk zouden ze de Lodge voor zich alleen hebben, maar bij aankomst blijkt er nog een ander stel aanwezig te zijn. Op het eerste gezicht lijken ze een gezellige hechte vriendengroep. Maar wat ze ook hebben zijn hun geheimen voor elkaar. Jaloezie en opgekropte woede komt naar boven drijven. De spanning is om te snijden. Op nieuwjaarsdag blijkt een van de vrienden vermist en na lang zoeken vermoord teruggevonden. Allemaal zijn ze verdacht, maar wie is de moordenaar en waarom moest het slachtoffer dood? De jachtpartij begint met een spannende proloog.
Erg origineel is De jachtpartij niet. De verhaallijn heb je, als je een beetje boek- of filmliefhebber bent, al eens gezien of gelezen. Het lijkt bijvoorbeeld veel op het boek van Ruth Ware: In een donker donker bos. Echte verrassingen zal dit boek dan ook niet voor je hebben, als je regelmatig een thriller leest of kijkt.
De omgeving wordt in De jachtpartij helaas ook niet al te beeldend beschreven. Daardoor kan het verhaal zich in elk besneeuwd gebied afspelen in plaats van in de Schotse Hooglanden. Dat is jammer, want Foley had goed gezelschap gehad aan de omgeving als ze dit tot leven had kunnen roepen.
De schrijfstijl is eenvoudig en de hoofdstukken zijn kort. Wel moeten we goed opletten wie wie is en bij wie hoort, omdat er veel personages aan bod komen. In het begin raak je de draad hierdoor nog weleens kwijt.
De jachtpartij is een leuke whoddunit die het zeker tot een voldoende schopt, maar heeft te weinig spanning voor een thriller. Toch zal Foley je aandacht zeker voor een paar uurtjes gevangen houden.
Lucy Foley (1986) woont in Londen en is naast schrijver ook redacteur bij een uitgeverij. Het boek van gevonden voorwerpen was haar debuutroman. Inmiddels heeft ze drie historische romans op haar naam staan. De jachtpartij is haar thrillerdebuut.
Negen vrienden en een baby vieren oud- en nieuwjaar in een afgelegen chique Lodge in de Schotse Hooglanden. Emma heeft deze keer hun bestemming uitgekozen en geboekt. Aanvankelijk zouden ze de Lodge voor zich alleen hebben, maar bij aankomst blijkt er nog een ander stel aanwezig te zijn. Op het eerste gezicht lijken ze een gezellige hechte vriendengroep. Maar wat ze ook hebben zijn hun geheimen voor elkaar. Jaloezie en opgekropte woede komt naar boven drijven. De spanning is om te snijden. Op nieuwjaarsdag blijkt een van de vrienden vermist en na lang zoeken vermoord teruggevonden. Allemaal zijn ze verdacht, maar wie is de moordenaar en waarom moest het slachtoffer dood? De jachtpartij begint met een spannende proloog.
‘Er verstrijkt een moment – een vrij lang moment – waarin hij op adem probeert te komen. Maar zijn ogen vertellen het verhaal al voordat hij daar zelf toe in staat is: ze brengen stilzwijgend zijn afgrijzen over. Eindelijk zegt hij: ‘Ik heb de vermiste gast gevonden.’ ‘Nou dat is geweldig,’ zeg ik. ‘Waar…’ Hij schudt zijn hoofd en ik voel de vraag op mijn lippen wegsterven. ‘Ik heb een lijk gevonden.’Lucy Foley vertelt haar verhaal in De jachtpartij vanuit verschillende perspectieven. Afwisselend zijn de dames uit de vriendengroep en het personeel van de Lodge aan het woord. Door middel van flashbacks komen we meer te weten over de verschillende personages. Enkele onder hen blijven erg oppervlakkig. De spanning in de vriendengroep stijgt naarmate de tijd verstrijkt. Die spanning vinden we echter niet terug in het verhaal met uitzondering van de laatste hoofdstukken. Helaas zal je gauw doorhebben wie de vermiste persoon is, maar de dader blijft tot bijna het eind gissen.
Erg origineel is De jachtpartij niet. De verhaallijn heb je, als je een beetje boek- of filmliefhebber bent, al eens gezien of gelezen. Het lijkt bijvoorbeeld veel op het boek van Ruth Ware: In een donker donker bos. Echte verrassingen zal dit boek dan ook niet voor je hebben, als je regelmatig een thriller leest of kijkt.
De omgeving wordt in De jachtpartij helaas ook niet al te beeldend beschreven. Daardoor kan het verhaal zich in elk besneeuwd gebied afspelen in plaats van in de Schotse Hooglanden. Dat is jammer, want Foley had goed gezelschap gehad aan de omgeving als ze dit tot leven had kunnen roepen.
De schrijfstijl is eenvoudig en de hoofdstukken zijn kort. Wel moeten we goed opletten wie wie is en bij wie hoort, omdat er veel personages aan bod komen. In het begin raak je de draad hierdoor nog weleens kwijt.
De jachtpartij is een leuke whoddunit die het zeker tot een voldoende schopt, maar heeft te weinig spanning voor een thriller. Toch zal Foley je aandacht zeker voor een paar uurtjes gevangen houden.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Lucy Foley (1986) woont in Londen en is naast schrijver ook redacteur bij een uitgeverij. Het boek van gevonden voorwerpen was haar debuutroman. Inmiddels heeft ze drie historische romans op haar naam staan. De jachtpartij is haar thrillerdebuut.
Negen vrienden en een baby vieren oud- en nieuwjaar in een afgelegen chique Lodge in de Schotse Hooglanden. Emma heeft deze keer hun bestemming uitgekozen en geboekt. Aanvankelijk zouden ze de Lodge voor zich alleen hebben, maar bij aankomst blijkt er nog een ander stel aanwezig te zijn. Op het eerste gezicht lijken ze een gezellige hechte vriendengroep. Maar wat ze ook hebben zijn hun geheimen voor elkaar. Jaloezie en opgekropte woede komt naar boven drijven. De spanning is om te snijden. Op nieuwjaarsdag blijkt een van de vrienden vermist en na lang zoeken vermoord teruggevonden. Allemaal zijn ze verdacht, maar wie is de moordenaar en waarom moest het slachtoffer dood? De jachtpartij begint met een spannende proloog. Lucy Foley vertelt haar verhaal in De jachtpartij vanuit verschillende perspectieven. Afwisselend zijn de dames uit de vriendengroep en het personeel van de Lodge aan het woord. Door middel van flashbacks komen we meer te weten over de verschillende personages. Enkele onder hen blijven erg oppervlakkig. De spanning in de vriendengroep stijgt naarmate de tijd verstrijkt. Die spanning vinden we echter niet terug in het verhaal met uitzondering van de laatste hoofdstukken. Helaas zal je gauw doorhebben wie de vermiste persoon is, maar de dader blijft tot bijna het eind gissen.
Erg origineel is De jachtpartij niet. De verhaallijn heb je, als je een beetje boek- of filmliefhebber bent, al eens gezien of gelezen. Het lijkt bijvoorbeeld veel op het boek van Ruth Ware: In een donker donker bos. Echte verrassingen zal dit boek dan ook niet voor je hebben, als je regelmatig een thriller leest of kijkt.
De omgeving wordt in De jachtpartij helaas ook niet al te beeldend beschreven. Daardoor kan het verhaal zich in elk besneeuwd gebied afspelen in plaats van in de Schotse Hooglanden. Dat is jammer, want Foley had goed gezelschap gehad aan de omgeving als ze dit tot leven had kunnen roepen.
De schrijfstijl is eenvoudig en de hoofdstukken zijn kort. Wel moeten we goed opletten wie wie is en bij wie hoort, omdat er veel personages aan bod komen. In het begin raak je de draad hierdoor nog weleens kwijt.
De jachtpartij is een leuke whoddunit die het zeker tot een voldoende schopt, maar heeft te weinig spanning voor een thriller. Toch zal Foley je aandacht zeker voor een paar uurtjes gevangen houden.