Met Genadeklap sluit Loes den Hollander een tweeluik af over het gezin Metsealaer en dat doet ze op grandioze wijze. Maar daarover zo meteen meer!
Voorafgaand geeft den Hollander je mee, dat als je het eerste deel (Aangetast) niet hebt gelezen, je dit beter eerst kunt doen voordat je begint aan Genadeklap. En daar kunnen we ons volledig bij aansluiten. Den Hollander doet dit naar mijn idee op een mooie en gepaste manier om in Genadeklap niet steeds te hoeven refereren aan de gebeurtenissen die zich in Aangetast hebben voorgedaan. In het begin is het voor de lezer weer even wennen, hoe zat het ook al weer allemaal in elkaar? Wat waren de onderlinge verhoudingen en wie deed precies wat? Maar door kleine toespelingen word je weer herinnert aan wat er voorafgaand allemaal heeft plaatsgevonden en zo zit je snel weer in het verhaal.
Genadeklap gaat een paar maanden verder in de tijd, dan waar Aangetast is geëindigd. Dat de problemen binnen het gezin Metselaer nog niet zijn opgelost, wordt al snel weer duidelijk. Gideon zit achter slot en grendel en probeert zo goed en zo kwaad als dat gaat zijn straf in de gevangenis uit te zitten. Een vrij eenzaam bestaan, zo lijkt het op het eerste gezicht. Hij hoopt zijn geheimen voor zich te kunnen houden voor de andere gedetineerden, maar of dat lukt? Rifka bedenkt hoe ze de moordenaar van haar dochter Lieve te grazen kan nemen. Ze zint op wraak en zal niet rusten voordat Matthias, de veroorzaker van het dodelijke ongeval van Lieve, zijn verdiende loon krijgt. En Matthias lijdt een eenzaam bestaan elders in het land, zodat hij ongestoord zijn leven kan leiden. Maar zal dat zo blijven of weet Rifka hem koste wat kost te vinden?
Loes den Hollander zet de personages en sfeer weer haarscherp neer. Genadeklap wordt, net als Aangetast, vertelt vanuit de verschillende personages. Die zijn hierboven al kort beschreven, met allen hun eigen gedachten, gevoelens en geheimen. Knap hoe den Hollander ook nu weer vanuit deze perspectieven het verhaal tot één geheel weet te maken, zonder in herhaling te vallen. Hierdoor wordt het verhaal niet saai maar leeft het juist. De schrijfstijl is prettig. Kort, vlot en duidelijk. Net als het voorgaande boek is dit boek opgebouwd uit 4 delen: de aanloop, het samenspel, de catharsis en de genadeklap.
Naast de personages Gideon, Rifka en Matthias, worden er twee nieuwe personen toegevoegd aan het verhaal: Bea, de moeder van Rifka, en de ex-man van Tamara, Clemens. Bea krijgt een vrij grote inbreng in het verhaal en wordt ook een van de perspectieven van waaruit het verhaal verteld wordt. Clemens krijgt de eer om vanuit zijn perspectief een deel te vullen. Dit alles geeft een nieuwe kijk op de zaak. Je kunt als lezer bepaalde gedragingen en handelingen beter plaatsen.
Loes den Hollander weet de spanning van begin tot eind vast te houden. Ze werkt stukje bij beetje toe naar de ontknoping en doet dit op zo'n goede manier dat het verhaal nergens inzakt. Je zit als lezer gebakken van begin tot eind. Je weet dat er een genadeklap komt, maar de vraag is van wie, aan wie is deze gericht en wanneer zal deze plaatsvinden?
Net als in Aangetast was het een climax waar ik als thrillerlezer van smul. Je hebt bepaalde verwachtingen van de afloop en als dit dan allemaal anders verloopt dan jij je had voorgesteld, heb je dit als schrijfster grandioos gedaan!
"Genadeklap is het vervolg op Aangetast, het vervolg dat je zeker moét hebben gelezen. Spannend van begin tot eind, haarscherpe personages en een climax om van te smullen! Grandioos."
Ik ben getrouwd met Marinus en samen hebben wij twee prachtige dochters.
Kinderen hebben mijn hart gestolen, hun onbevangenheid en hun gedrag heeft me altijd erg gefascineerd.
Ze zitten boordevol fantasie en leven vanuit hun gevoel.
Hoe mooi is dat? Dat zijn wij als volwassenen een beetje verleerd.
Ik ben leerkracht in het speciaal onderwijs voor kinderen met een taalontwikkelingsstoornis en slechthorendheid.
Daarnaast heb ik sinds ’21 mijn eigen praktijk als kinder- jongeren- en opvoedcoach en werk ik veel met emotionele uitdagingen en gedrag.
In mijn vrije tijd hou ik van wandelen, wielrennen, gravelen, winkelen, gezelligheid met familie en vrienden en lees ik graag een boek.
Heerlijk dat je vanuit je luie stoel op reis kunt naar verre oorden en allerlei karakters en personages leert kennen. Daar kan ik onwijs van genieten!
Ik geniet van het recenseren voor Thrillzone en vind het leuk om af en toe zeer verrast te worden door nieuwe debuten.
Voorafgaand geeft den Hollander je mee, dat als je het eerste deel (Aangetast) niet hebt gelezen, je dit beter eerst kunt doen voordat je begint aan Genadeklap. En daar kunnen we ons volledig bij aansluiten. Den Hollander doet dit naar mijn idee op een mooie en gepaste manier om in Genadeklap niet steeds te hoeven refereren aan de gebeurtenissen die zich in Aangetast hebben voorgedaan. In het begin is het voor de lezer weer even wennen, hoe zat het ook al weer allemaal in elkaar? Wat waren de onderlinge verhoudingen en wie deed precies wat? Maar door kleine toespelingen word je weer herinnert aan wat er voorafgaand allemaal heeft plaatsgevonden en zo zit je snel weer in het verhaal.
Genadeklap gaat een paar maanden verder in de tijd, dan waar Aangetast is geëindigd. Dat de problemen binnen het gezin Metselaer nog niet zijn opgelost, wordt al snel weer duidelijk. Gideon zit achter slot en grendel en probeert zo goed en zo kwaad als dat gaat zijn straf in de gevangenis uit te zitten. Een vrij eenzaam bestaan, zo lijkt het op het eerste gezicht. Hij hoopt zijn geheimen voor zich te kunnen houden voor de andere gedetineerden, maar of dat lukt? Rifka bedenkt hoe ze de moordenaar van haar dochter Lieve te grazen kan nemen. Ze zint op wraak en zal niet rusten voordat Matthias, de veroorzaker van het dodelijke ongeval van Lieve, zijn verdiende loon krijgt. En Matthias lijdt een eenzaam bestaan elders in het land, zodat hij ongestoord zijn leven kan leiden. Maar zal dat zo blijven of weet Rifka hem koste wat kost te vinden?
Loes den Hollander zet de personages en sfeer weer haarscherp neer. Genadeklap wordt, net als Aangetast, vertelt vanuit de verschillende personages. Die zijn hierboven al kort beschreven, met allen hun eigen gedachten, gevoelens en geheimen. Knap hoe den Hollander ook nu weer vanuit deze perspectieven het verhaal tot één geheel weet te maken, zonder in herhaling te vallen. Hierdoor wordt het verhaal niet saai maar leeft het juist. De schrijfstijl is prettig. Kort, vlot en duidelijk. Net als het voorgaande boek is dit boek opgebouwd uit 4 delen: de aanloop, het samenspel, de catharsis en de genadeklap.
Naast de personages Gideon, Rifka en Matthias, worden er twee nieuwe personen toegevoegd aan het verhaal: Bea, de moeder van Rifka, en de ex-man van Tamara, Clemens. Bea krijgt een vrij grote inbreng in het verhaal en wordt ook een van de perspectieven van waaruit het verhaal verteld wordt. Clemens krijgt de eer om vanuit zijn perspectief een deel te vullen. Dit alles geeft een nieuwe kijk op de zaak. Je kunt als lezer bepaalde gedragingen en handelingen beter plaatsen.
Loes den Hollander weet de spanning van begin tot eind vast te houden. Ze werkt stukje bij beetje toe naar de ontknoping en doet dit op zo'n goede manier dat het verhaal nergens inzakt. Je zit als lezer gebakken van begin tot eind. Je weet dat er een genadeklap komt, maar de vraag is van wie, aan wie is deze gericht en wanneer zal deze plaatsvinden?
Net als in Aangetast was het een climax waar ik als thrillerlezer van smul. Je hebt bepaalde verwachtingen van de afloop en als dit dan allemaal anders verloopt dan jij je had voorgesteld, heb je dit als schrijfster grandioos gedaan!
"Genadeklap is het vervolg op Aangetast, het vervolg dat je zeker moét hebben gelezen. Spannend van begin tot eind, haarscherpe personages en een climax om van te smullen! Grandioos."