Kazuaki Takano (1964) is een Japanse schrijver die vooral in eigen land erg bekend is. Voordat hij schrijver werd, werkte hij in de filmindustrie en studeerde hij 'film' aan de Los Angeles City College. Executie verscheen in het Engels als Genocide of one, een titel die de lading van het boek wellicht nog beter dekt dan de Nederlandse titel.

Jonathan Yeager is een Amerikaanse huurling die een zeer lucratieve klus aangeboden krijgt. Eentje die hem direct uit de financiële zorgen brengt, want die zorgen heeft hij wel degelijk. Zijn zoontje is ongeneeslijk ziek en zijn behandeling kost handenvol geld. Yeager besluit de klus dan ook aan te nemen en met een groep van vier huurlingen trekt hij naar het Afrikaanse Congo. Hun opdracht; een virus tegenhouden door middel van het elimineren van een inheemse stam.

Aan de andere kant van de wereld krijgt de Japanse wetenschapper Kento Koga een geheime boodschap, die zijn wijlen vader voor hem heeft achtergelaten. Hij krijgt de opdracht om een medicijn tegen een ongeneeslijke longziekte te vinden; en dat alles binnen een maand. Het lijkt onbegonnen werk. Al snel blijken de twee verhaallijnen met elkaar van doen en zijn de hoofdpersonages van elkaar afhankelijk.

Kazuaki Takano heeft een uitstekend uitgebalanceerde thriller geschreven met voor elk wat wils. Zo is er een erg technische verhaallijn, waarin Koga een medicijn moet ontwikkelen.

Tegelijkertijd staat Executie bij tijd en wijlen ook bol van de actie. En die actie is rauw en soms gruwelijk gewelddadig, met kindsoldaten die de huurlingen te lijf gaan en complete dorpen die door genocide worden uitgeroeid. De lezer moet in die scènes wel beschikken over een sterke maag.

Daarnaast is Executie ook razendsnel; vele achtervolgingen die in Afrika en Japan plaatsvinden en die de lezer aan het papier gekluisterd houden. En Takano is ook niet vies van een gezonde dosis politiek machtsspel. En die vindt met name plaats in en om het Witte Huis, waar Gregory S. Burns de scepter zwaait. Voor uw info: het boek speelt in de periode na de Iraakse inval plaats. Dus Gregory S. Burns is eigenlijk niemand minder dan...juist. De kortzichtigheid die zijn regeringsperiode kenmerkte, laat Takano ook in de casus van Executie onomwonden terugkomen. Het geeft het boek een extra realiteitsgehalte.

Als laatste is het boek ook een aanklacht tegen alles wat wij als mensen met de aarde doen, niet in de laatste plaats onze neiging naar gruwelijk geweld tegen elkaar. Takano laat op meerdere momenten de lezer in de spiegel kijken en dat is confronterend en stemt tot nadenken.

De Japanse schrijver heeft een fijne schrijfstijl. Voor zover het kan, weet hij alle technische details helder over te brengen. En als het verhaal snelheid nodig heeft, dan zorgt Takano dat dit ook gebeurt. Het zorgt voor een onvergetelijke en indrukwekkende leeservaring.

Zijn er dan geen kritiekpunten? Nee, eigenlijk niet. Of ja, eentje. Die is vooral bedoeld voor de uitgever. Want waarom in hemelsnaam de clue al weggeven op de achterkaft? Het haalt de spanning uit het eerste gedeelte van het boek, want je weet waar het eigenlijk om gaat. En dat is niet die eliminatie van het virus. Dat is echt een misser, want nu wordt het verhaal pas op de helft echt verrassend. Toch doet dit niets af aan de leeservaring die Executie is.

Uw recensent is danig onder de indruk van het verhaal en de wijze waarop Takano het aan het papier heeft toevertrouwd. Hulde.