William Warwick, de geliefde protagonist van Jeffrey Archer, is voor de tweede maal in actie te zien in In het volle zicht. “Een verhaal over een detective, en niet een detectiveverhaal.”

Warwick maken we mee in het midden van de jaren tachtig. Waar hij in Wie niet waagt op jacht ging naar verloren kunst, is hij in In het volle zicht ingedeeld bij de narcoticabrigade. Hij is niet meer het groentje uit het eerste deel, maar wordt met meer respect behandeld door zijn collega’s.

Het is zijn taak om als rechercheur de onvindbare drugsbaron Assem Rashidi in de kraag te vatten. Hij bedenkt daarvoor een plan, maar ondertussen heeft hij meer aan zijn hoofd. Zo heeft hij trouwplannen met Beth -ook uit deel één- en is meneer Faulkner -óók uit deel één- nog steeds een luis in de pels. Voldoende te doen voor Warwick dus.

In het volle zicht is een uitstekend verzorgde thriller. De schrijfstijl van Archer klopt tot in de puntjes, en hij kiest zijn woorden zorgvuldig. Deze stijl trekt Archer door in de verhaallijn; alles klopt, voldoet aan de uitgangspunten van een thriller en voelt ‘schoon’. Net iets té, naar onze mening. Het is allemaal wel erg netjes. Zo hebben de hoofdpersonen, soms collega’s, het erg goed met elkaar. In het boek valt geen onvertogen woord, zijn er geen stevige discussies op inhoud maar gaat het allemaal gemoedelijk met de neuzen in dezelfde richting. Dit is niet zoals het in het ‘eggie’ gaat, want waar gewerkt wordt, worden fouten gemaakt.

Daarentegen zet Archer het tijdsbeeld goed neer. We spreken midden jaren tachtig, een periode waarin drugs de straten van Londen overspoelde. Het is een thema dat de auteur goed in het verhaal heeft verwerkt; het is relatief nieuw voor London’s finest en dus is het zoeken naar de juiste aanpak. Een aanpak waarin Warwick, als hoofdpersoon, natuurlijk het voortouw in neemt.

De plot is, door de verschillende onderwerpen, onderhoudend genoeg. Wel moet gezegd worden dat Archer het nergens echt extreem of bont maakt. Hij kleurt met andere woorden netjes binnen de lijntjes; echt spannend wordt het daarom niet gedurende de eerste 50% van In het volle zicht. Erna schakelt de auteur een tandje bij, maar blijft wel zorgvuldig beneden de maximum snelheid.

Dit alles maakt van In het volle zicht een gedegen thriller met een sympathieke hoofdpersoon, die ervoor zorgt dat de liefhebber een derde deel ook graag oppakt. Wie echter wat meer rauwheid en acceleratie in een boek wil; kijk dan even verder. Dit boek leest als het nuttigen van een kopje Earl grey. Beschaafd zippen, niet slurpen.