Fred Vargas is het pseudoniem van Frederique Audouin-Rouzeau. Ze is een Frans historicus, archeologe en schrijfster. Het leuke is dat Vargas ook het pseudoniem is van haar zus, Jo Vargas. Zij is kunstenares. De naam Vargas refereert naar een personage uit de film The Barefoot Contessa. Fred Vargas is vooral bekend geworden met haar boeken rondom de eigenaardige politiecommissaris Jean-Baptiste Adamsberg, oftewel; Adamsberg.
In Een dodelijk venijn worden enkele ouderen dood aangetroffen. Ze zijn gedood door het gif van de kluizenaarsspin die vooral voorkomt in het zuiden van Frankrijk. Overigens is dit wel opvallend, want het gif van de kluizenaarster is wel schadelijk maar vrijwel nooit dodelijk. Toch sterven er korte tijd na elkaar drie bejaarden. Niemand kijkt er van op, althans niet als misdrijf. Maar iets triggert commissaris Adamsberg en hij besluit een heimelijk onderzoek in te zetten. En daar niet is niet iedereen blij mee. Bijvoorbeeld inspecteur Danglard uit zijn team; die probeert een rebellie op te zetten om het onderzoek te frustreren. Maar waarom? Het spoor van Adamsberg leidt terug naar 1944, naar een weeshuis waar een groep jongens een waar schrikbewind voerden...
Vargas staat bekend om haar eigenzinnige manier van schrijven. En ook Een dodelijk venijn, het elfde deel in de Adamsberg-reeks, is geheel in eigen stijl geschreven. En dat bedoelen we complimenteus, want het lezen van een Vargas is een plezier. De dialogen die in het boek voorkomen, zijn spitsvondig, rap en gevat. En meer dan eens doorspekt met een dubbele laag. Je moet er van houden, dat wel; het kost tijd om het boek te doorgronden maar dat maakt het lezen juist tot een avontuur.
De plot is goed gevonden en ergens sinister. Het begint met spinnenbeten, dat natuurlijk altijd een beetje huivering oplevert. Maar dan gaat Vargas hiermee aan de haal en blijkt er veel meer aan de hand te zijn. Op de eigenzinnige manier die Adamsberg voorstaat, weet hij een waar complot aan het voetlicht te brengen. Jean-Baptiste Adamsberg is een bijzondere en soms irritante kerel, vooral voor zijn ondergeschikten. Het is iemand die altijd de 'ja, maar' vraag durft te stellen en graaft waar anderen denken het probleem al te hebben opgelost. Dat zorgt voor een plot die je vooraf niet had durven bedenken. Overigens zal de doorgewinterde thrillerliefhebber uiteindelijk wel een idee krijgen wie de dader is. Maar het waarom, dat is des te meer huiveringwekkender.
Naast de goede plot, ademt het boek een geweldige couleur locale. De omgeving waarin het boek zich afspeelt, het zuiden van Frankrijk, wordt bloemrijk aan de lezer voorgeschoteld. Je waant je op vakantie in de Ardeche, ware het niet dat er een bizarre geschiedenis rondom een weeshuis én een kille moordenaar rondwaren.
Is er dan niets aan te merken op Een dodelijk venijn? Nou, misschien dat de deductie van Adamsberg soms wel erg van toevalligheden afhangt. Zoals het feit dat gebeurtenissen uit zijn verleden een doorbraak blijken te bewerkstelligen in het onderzoek naar de moorden. De liefhebbers van de meer realistischer politieromans zullen hierbij hun wenkbrauwen fronsen, maar kenners van Vargas weten wel beter; dit hoort nu eenmaal bij het universum van de bijzondere politiecommissaris.
Al met al is Fred Vargas er weer in geslaagd een eigenzinnige en geslaagde misdaadroman te schrijven. Een dodelijk venijn heeft een spitsvondig plot en een geweldige Adamsberg in de hoofdrol. Wij zijn fan!
Lees hier alle recensies van Fred Vargas.
In Een dodelijk venijn worden enkele ouderen dood aangetroffen. Ze zijn gedood door het gif van de kluizenaarsspin die vooral voorkomt in het zuiden van Frankrijk. Overigens is dit wel opvallend, want het gif van de kluizenaarster is wel schadelijk maar vrijwel nooit dodelijk. Toch sterven er korte tijd na elkaar drie bejaarden. Niemand kijkt er van op, althans niet als misdrijf. Maar iets triggert commissaris Adamsberg en hij besluit een heimelijk onderzoek in te zetten. En daar niet is niet iedereen blij mee. Bijvoorbeeld inspecteur Danglard uit zijn team; die probeert een rebellie op te zetten om het onderzoek te frustreren. Maar waarom? Het spoor van Adamsberg leidt terug naar 1944, naar een weeshuis waar een groep jongens een waar schrikbewind voerden...
Vargas staat bekend om haar eigenzinnige manier van schrijven. En ook Een dodelijk venijn, het elfde deel in de Adamsberg-reeks, is geheel in eigen stijl geschreven. En dat bedoelen we complimenteus, want het lezen van een Vargas is een plezier. De dialogen die in het boek voorkomen, zijn spitsvondig, rap en gevat. En meer dan eens doorspekt met een dubbele laag. Je moet er van houden, dat wel; het kost tijd om het boek te doorgronden maar dat maakt het lezen juist tot een avontuur.
De plot is goed gevonden en ergens sinister. Het begint met spinnenbeten, dat natuurlijk altijd een beetje huivering oplevert. Maar dan gaat Vargas hiermee aan de haal en blijkt er veel meer aan de hand te zijn. Op de eigenzinnige manier die Adamsberg voorstaat, weet hij een waar complot aan het voetlicht te brengen. Jean-Baptiste Adamsberg is een bijzondere en soms irritante kerel, vooral voor zijn ondergeschikten. Het is iemand die altijd de 'ja, maar' vraag durft te stellen en graaft waar anderen denken het probleem al te hebben opgelost. Dat zorgt voor een plot die je vooraf niet had durven bedenken. Overigens zal de doorgewinterde thrillerliefhebber uiteindelijk wel een idee krijgen wie de dader is. Maar het waarom, dat is des te meer huiveringwekkender.
Naast de goede plot, ademt het boek een geweldige couleur locale. De omgeving waarin het boek zich afspeelt, het zuiden van Frankrijk, wordt bloemrijk aan de lezer voorgeschoteld. Je waant je op vakantie in de Ardeche, ware het niet dat er een bizarre geschiedenis rondom een weeshuis én een kille moordenaar rondwaren.
Is er dan niets aan te merken op Een dodelijk venijn? Nou, misschien dat de deductie van Adamsberg soms wel erg van toevalligheden afhangt. Zoals het feit dat gebeurtenissen uit zijn verleden een doorbraak blijken te bewerkstelligen in het onderzoek naar de moorden. De liefhebbers van de meer realistischer politieromans zullen hierbij hun wenkbrauwen fronsen, maar kenners van Vargas weten wel beter; dit hoort nu eenmaal bij het universum van de bijzondere politiecommissaris.
Al met al is Fred Vargas er weer in geslaagd een eigenzinnige en geslaagde misdaadroman te schrijven. Een dodelijk venijn heeft een spitsvondig plot en een geweldige Adamsberg in de hoofdrol. Wij zijn fan!
Lees hier alle recensies van Fred Vargas.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
In Een dodelijk venijn worden enkele ouderen dood aangetroffen. Ze zijn gedood door het gif van de kluizenaarsspin die vooral voorkomt in het zuiden van Frankrijk. Overigens is dit wel opvallend, want het gif van de kluizenaarster is wel schadelijk maar vrijwel nooit dodelijk. Toch sterven er korte tijd na elkaar drie bejaarden. Niemand kijkt er van op, althans niet als misdrijf. Maar iets triggert commissaris Adamsberg en hij besluit een heimelijk onderzoek in te zetten. En daar niet is niet iedereen blij mee. Bijvoorbeeld inspecteur Danglard uit zijn team; die probeert een rebellie op te zetten om het onderzoek te frustreren. Maar waarom? Het spoor van Adamsberg leidt terug naar 1944, naar een weeshuis waar een groep jongens een waar schrikbewind voerden...
Vargas staat bekend om haar eigenzinnige manier van schrijven. En ook Een dodelijk venijn, het elfde deel in de Adamsberg-reeks, is geheel in eigen stijl geschreven. En dat bedoelen we complimenteus, want het lezen van een Vargas is een plezier. De dialogen die in het boek voorkomen, zijn spitsvondig, rap en gevat. En meer dan eens doorspekt met een dubbele laag. Je moet er van houden, dat wel; het kost tijd om het boek te doorgronden maar dat maakt het lezen juist tot een avontuur.
De plot is goed gevonden en ergens sinister. Het begint met spinnenbeten, dat natuurlijk altijd een beetje huivering oplevert. Maar dan gaat Vargas hiermee aan de haal en blijkt er veel meer aan de hand te zijn. Op de eigenzinnige manier die Adamsberg voorstaat, weet hij een waar complot aan het voetlicht te brengen. Jean-Baptiste Adamsberg is een bijzondere en soms irritante kerel, vooral voor zijn ondergeschikten. Het is iemand die altijd de 'ja, maar' vraag durft te stellen en graaft waar anderen denken het probleem al te hebben opgelost. Dat zorgt voor een plot die je vooraf niet had durven bedenken. Overigens zal de doorgewinterde thrillerliefhebber uiteindelijk wel een idee krijgen wie de dader is. Maar het waarom, dat is des te meer huiveringwekkender.
Naast de goede plot, ademt het boek een geweldige couleur locale. De omgeving waarin het boek zich afspeelt, het zuiden van Frankrijk, wordt bloemrijk aan de lezer voorgeschoteld. Je waant je op vakantie in de Ardeche, ware het niet dat er een bizarre geschiedenis rondom een weeshuis én een kille moordenaar rondwaren.
Is er dan niets aan te merken op Een dodelijk venijn? Nou, misschien dat de deductie van Adamsberg soms wel erg van toevalligheden afhangt. Zoals het feit dat gebeurtenissen uit zijn verleden een doorbraak blijken te bewerkstelligen in het onderzoek naar de moorden. De liefhebbers van de meer realistischer politieromans zullen hierbij hun wenkbrauwen fronsen, maar kenners van Vargas weten wel beter; dit hoort nu eenmaal bij het universum van de bijzondere politiecommissaris.
Al met al is Fred Vargas er weer in geslaagd een eigenzinnige en geslaagde misdaadroman te schrijven. Een dodelijk venijn heeft een spitsvondig plot en een geweldige Adamsberg in de hoofdrol. Wij zijn fan!
Lees hier alle recensies van Fred Vargas.