Duncan Falconer is, net als collega’s Andy McNab en Chris Ryan, een Britse special forces veteraan. Falconer diende jarenlang in de Special Boat Squadron. In die hoedanigheid heeft hij alle delen van de wereld wel gezien. En die kennis kan hij uitstekend gebruiken in zijn carrière als schrijver van actiethrillers.
In Huurling maken we kennis met Stratton, die op missie naar Zuid-Amerika wordt gestuurd. Om precies te zijn naar San Salvador, alwaar de regering het al jarenlang moet opnemen tegen rebellen. Stratton is uitgeleend aan de CIA door de Britse SBS. Hij moet wapens afleveren bij de rebellen, maar wordt al snel in de strijd meegezogen. In de Zuid-Amerikaanse jungle moet hij het, naast het regeringsleger, ook opnemen tegen rivaliserende rebellenlegers en de elementen. En zo maken we kennis met uiteenlopende karakters: de vriendelijke Fransman Victor, die al jarenlang met de rebellen meevecht; de aansprekende rebellenleider Sebastian, die vecht voor zijn idealen; en zijn dochter Louisa die uit principe hetzelfde doet. En met die laatste heeft Stratton een grotere klik dan wellicht gedacht…
Huurling is een rechttoe-rechtaan actiethriller die past in de lijn van McNab en Ryan. Maar dan wel eentje die redelijk aan de oppervlakte blijft. Nu begrijpen we dat de liefhebbers van actiethrillers veel actie en geweld willen zien. Maar veelal weten gevestigde namen als McNab of Brad Taylor nog een menselijke kant aan het verhaal toe te voegen waardoor een actiethriller net dat extraatje krijgt. Duncan Falconer probeert dit ook, maar slaagt daar niet helemaal in. Het is bijvoorbeeld erg gekunsteld hoe Stratton en Louisa het opeens erg snel, erg goed met elkaar kunnen vinden te midden van de strijd in de jungle.
Wat wel interessant is, is hoe Falconer de vrijheidsstrijd beschrijft. Dat komt realistisch over; de idealen, maar ook onder onderlinge concurrentiestrijd tussen de verschillende brigades. En ook de buitenlandse belangen die daarbij een rol spelen komen in de bemoeienis van de CIA goed terug. Waar de auteur ook goed in slaagt, is het neerzetten van de actie. En dat is toch een van de pijlers waarop een boek als Huurling moet steunen. De kogels gieren om je oren terwijl de mortiergranaten om je heen exploderen. Hieruit valt goed op te maken dat Falconer zijn portie strijd wel heeft gehad en daar veel vanaf weet.
Dit alles blijft echter wel redelijk op de oppervlakte en dat heeft met name te maken met de snelheid. Falconer schakelt vanaf pagina één op naar de zesde versnelling en zet hem pas weer in de vrij als het boek is dichtgeslagen. In een kleine driehonderd pagina’s gebeurt er van alles, maar toch ook weer net niets; de gebeurtenissen krijgen geen echte diepgang. Hierdoor zet Falconer een lekkere actiethriller neer, maar ontstijgt hij de middenmoot van actiethrillers nergens.
Huurling is een lekker actiethriller die de fans zal weten te bekoren. Wel blijft het verhaal teveel aan de oppervlakte, waardoor er nergens in het boek ook maar enige diepgang is te ontwaren.
In Huurling maken we kennis met Stratton, die op missie naar Zuid-Amerika wordt gestuurd. Om precies te zijn naar San Salvador, alwaar de regering het al jarenlang moet opnemen tegen rebellen. Stratton is uitgeleend aan de CIA door de Britse SBS. Hij moet wapens afleveren bij de rebellen, maar wordt al snel in de strijd meegezogen. In de Zuid-Amerikaanse jungle moet hij het, naast het regeringsleger, ook opnemen tegen rivaliserende rebellenlegers en de elementen. En zo maken we kennis met uiteenlopende karakters: de vriendelijke Fransman Victor, die al jarenlang met de rebellen meevecht; de aansprekende rebellenleider Sebastian, die vecht voor zijn idealen; en zijn dochter Louisa die uit principe hetzelfde doet. En met die laatste heeft Stratton een grotere klik dan wellicht gedacht…
Huurling is een rechttoe-rechtaan actiethriller die past in de lijn van McNab en Ryan. Maar dan wel eentje die redelijk aan de oppervlakte blijft. Nu begrijpen we dat de liefhebbers van actiethrillers veel actie en geweld willen zien. Maar veelal weten gevestigde namen als McNab of Brad Taylor nog een menselijke kant aan het verhaal toe te voegen waardoor een actiethriller net dat extraatje krijgt. Duncan Falconer probeert dit ook, maar slaagt daar niet helemaal in. Het is bijvoorbeeld erg gekunsteld hoe Stratton en Louisa het opeens erg snel, erg goed met elkaar kunnen vinden te midden van de strijd in de jungle.
Wat wel interessant is, is hoe Falconer de vrijheidsstrijd beschrijft. Dat komt realistisch over; de idealen, maar ook onder onderlinge concurrentiestrijd tussen de verschillende brigades. En ook de buitenlandse belangen die daarbij een rol spelen komen in de bemoeienis van de CIA goed terug. Waar de auteur ook goed in slaagt, is het neerzetten van de actie. En dat is toch een van de pijlers waarop een boek als Huurling moet steunen. De kogels gieren om je oren terwijl de mortiergranaten om je heen exploderen. Hieruit valt goed op te maken dat Falconer zijn portie strijd wel heeft gehad en daar veel vanaf weet.
Dit alles blijft echter wel redelijk op de oppervlakte en dat heeft met name te maken met de snelheid. Falconer schakelt vanaf pagina één op naar de zesde versnelling en zet hem pas weer in de vrij als het boek is dichtgeslagen. In een kleine driehonderd pagina’s gebeurt er van alles, maar toch ook weer net niets; de gebeurtenissen krijgen geen echte diepgang. Hierdoor zet Falconer een lekkere actiethriller neer, maar ontstijgt hij de middenmoot van actiethrillers nergens.
Huurling is een lekker actiethriller die de fans zal weten te bekoren. Wel blijft het verhaal teveel aan de oppervlakte, waardoor er nergens in het boek ook maar enige diepgang is te ontwaren.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
In Huurling maken we kennis met Stratton, die op missie naar Zuid-Amerika wordt gestuurd. Om precies te zijn naar San Salvador, alwaar de regering het al jarenlang moet opnemen tegen rebellen. Stratton is uitgeleend aan de CIA door de Britse SBS. Hij moet wapens afleveren bij de rebellen, maar wordt al snel in de strijd meegezogen. In de Zuid-Amerikaanse jungle moet hij het, naast het regeringsleger, ook opnemen tegen rivaliserende rebellenlegers en de elementen. En zo maken we kennis met uiteenlopende karakters: de vriendelijke Fransman Victor, die al jarenlang met de rebellen meevecht; de aansprekende rebellenleider Sebastian, die vecht voor zijn idealen; en zijn dochter Louisa die uit principe hetzelfde doet. En met die laatste heeft Stratton een grotere klik dan wellicht gedacht…
Huurling is een rechttoe-rechtaan actiethriller die past in de lijn van McNab en Ryan. Maar dan wel eentje die redelijk aan de oppervlakte blijft. Nu begrijpen we dat de liefhebbers van actiethrillers veel actie en geweld willen zien. Maar veelal weten gevestigde namen als McNab of Brad Taylor nog een menselijke kant aan het verhaal toe te voegen waardoor een actiethriller net dat extraatje krijgt. Duncan Falconer probeert dit ook, maar slaagt daar niet helemaal in. Het is bijvoorbeeld erg gekunsteld hoe Stratton en Louisa het opeens erg snel, erg goed met elkaar kunnen vinden te midden van de strijd in de jungle.
Wat wel interessant is, is hoe Falconer de vrijheidsstrijd beschrijft. Dat komt realistisch over; de idealen, maar ook onder onderlinge concurrentiestrijd tussen de verschillende brigades. En ook de buitenlandse belangen die daarbij een rol spelen komen in de bemoeienis van de CIA goed terug. Waar de auteur ook goed in slaagt, is het neerzetten van de actie. En dat is toch een van de pijlers waarop een boek als Huurling moet steunen. De kogels gieren om je oren terwijl de mortiergranaten om je heen exploderen. Hieruit valt goed op te maken dat Falconer zijn portie strijd wel heeft gehad en daar veel vanaf weet.
Dit alles blijft echter wel redelijk op de oppervlakte en dat heeft met name te maken met de snelheid. Falconer schakelt vanaf pagina één op naar de zesde versnelling en zet hem pas weer in de vrij als het boek is dichtgeslagen. In een kleine driehonderd pagina’s gebeurt er van alles, maar toch ook weer net niets; de gebeurtenissen krijgen geen echte diepgang. Hierdoor zet Falconer een lekkere actiethriller neer, maar ontstijgt hij de middenmoot van actiethrillers nergens.
Huurling is een lekker actiethriller die de fans zal weten te bekoren. Wel blijft het verhaal teveel aan de oppervlakte, waardoor er nergens in het boek ook maar enige diepgang is te ontwaren.