Mijn boek van jou is de debuutthriller van Claire Kendal. Claire, geboren in Amerika maar opgegroeid in Engeland, is docent literatuurwetenschap en creatief schrijven. "Mijn boek van jou" is uitgegeven in 18 landen. Inmiddels schrijft ze aan een volgende psychologische thriller. Uitgaande van de reacties op de flap, kan het niet anders dan een steengoed boek zijn. Wat is ons oordeel?
Hij is overal waar zij ook is. Op het station, de universiteit, in de straat. Ja, overal waar Clarissa is, is Rafe ook. Rafe is bezeten van Clarissa en wil niets liever dan zijn leven met haar delen. Maar wat als hij niet het type voor Clarissa is? Voor Rafe zit er dan maar één ding op: Clarissa overladen met cadeaus, brieven, kaarten, cadeaus, foto's en bovenal zijn waar zij is en haar overtuigen van hun toekomst samen. Clarissa is hier niet van gediend. Ze voelt zich bedreigt, krijgt de meest gruwelijke dingen opgestuurd, voelt zich niet veilig op straat en dit gaat ten koste van haar gezondheid.
Door haar achtergrond als jurylid binnen een rechtszaak, weet ze dat je voordat je ergens een zaak van kunt maken veel bewijsmateriaal nodig. Dit is wat Clarissa te doen staat. Ze bewaart alles en begint te schrijven. Te schrijven aan "mijn boek van jou". Ze legt alle gebeurtenissen vast. Is dit samen met het bewijsmateriaal voldoende om de politie ervan te overtuigen met wat voor 'gek' ze te maken hebben? Zijn ze op tijd om het sprookje dat Rafe voor ogen heeft voortijdig te beëindigen?
We volgen Clarissa in de tegenwoordige tijd die een rechtszaak bijwoont als jurylid en blikken in haar dagboek terug op de gebeurtenissen die plaatsvonden met haar stalker Rafe. De wisseling van verhaallijnen is duidelijk gemaakt door verschil in lettertype en datum boven haar verhaal. Dit maakt dat de verhaallijnen goed te volgen zijn.
De schrijfstijl van Kendal is kort en bondig. De verhaallijn van het dagboek wordt geschreven in ik- en jijvorm. Dit is een stijl die mij persoonlijk niet aanspreekt. Het personage Rafe praat tijdens het samenzijn in korte zinnen tegen Clarissa en noemt hierbij elke keer haar naam, dit wekte een irritatie bij mij op waar ik mij gedurende het hele boek aan stoorde. De personages hebben weinig diepgang. We krijgen weinig inkijk in de achtergrond van Clarissa en haar stalker Rafe, dit maakt het verhaal oppervlakkig. Het boek lijkt een opsomming van gebeurtenissen. Wel hangt er een duistere sfeer in het boek, zijn de gebeurtenissen angstaanjagend en is de angst die Clarissa voelt ook voor de lezer voelbaar. Het plot is voorspelbaar voor de oplettende lezer, al hoop je dat hetgeen je ziet aankomen niet zal gebeuren.
Het boek heeft een open eind, waardoor je als lezer met een aantal vragen blijft zitten. Dit geeft je een onbevredigend gevoel. Kendal heeft een goede sfeer neergezet en genoeg angstaanjagende gebeurtenissen verwerkt in Mijn boek van jou. Maar wat ons betreft zijn er, zoals je hierboven kunt lezen, ook een groot aantal verbeterpunten die het boek niet boven de middelmaat laten uitstijgen.
Hij is overal waar zij ook is. Op het station, de universiteit, in de straat. Ja, overal waar Clarissa is, is Rafe ook. Rafe is bezeten van Clarissa en wil niets liever dan zijn leven met haar delen. Maar wat als hij niet het type voor Clarissa is? Voor Rafe zit er dan maar één ding op: Clarissa overladen met cadeaus, brieven, kaarten, cadeaus, foto's en bovenal zijn waar zij is en haar overtuigen van hun toekomst samen. Clarissa is hier niet van gediend. Ze voelt zich bedreigt, krijgt de meest gruwelijke dingen opgestuurd, voelt zich niet veilig op straat en dit gaat ten koste van haar gezondheid.
Door haar achtergrond als jurylid binnen een rechtszaak, weet ze dat je voordat je ergens een zaak van kunt maken veel bewijsmateriaal nodig. Dit is wat Clarissa te doen staat. Ze bewaart alles en begint te schrijven. Te schrijven aan "mijn boek van jou". Ze legt alle gebeurtenissen vast. Is dit samen met het bewijsmateriaal voldoende om de politie ervan te overtuigen met wat voor 'gek' ze te maken hebben? Zijn ze op tijd om het sprookje dat Rafe voor ogen heeft voortijdig te beëindigen?
We volgen Clarissa in de tegenwoordige tijd die een rechtszaak bijwoont als jurylid en blikken in haar dagboek terug op de gebeurtenissen die plaatsvonden met haar stalker Rafe. De wisseling van verhaallijnen is duidelijk gemaakt door verschil in lettertype en datum boven haar verhaal. Dit maakt dat de verhaallijnen goed te volgen zijn.
De schrijfstijl van Kendal is kort en bondig. De verhaallijn van het dagboek wordt geschreven in ik- en jijvorm. Dit is een stijl die mij persoonlijk niet aanspreekt. Het personage Rafe praat tijdens het samenzijn in korte zinnen tegen Clarissa en noemt hierbij elke keer haar naam, dit wekte een irritatie bij mij op waar ik mij gedurende het hele boek aan stoorde. De personages hebben weinig diepgang. We krijgen weinig inkijk in de achtergrond van Clarissa en haar stalker Rafe, dit maakt het verhaal oppervlakkig. Het boek lijkt een opsomming van gebeurtenissen. Wel hangt er een duistere sfeer in het boek, zijn de gebeurtenissen angstaanjagend en is de angst die Clarissa voelt ook voor de lezer voelbaar. Het plot is voorspelbaar voor de oplettende lezer, al hoop je dat hetgeen je ziet aankomen niet zal gebeuren.
Het boek heeft een open eind, waardoor je als lezer met een aantal vragen blijft zitten. Dit geeft je een onbevredigend gevoel. Kendal heeft een goede sfeer neergezet en genoeg angstaanjagende gebeurtenissen verwerkt in Mijn boek van jou. Maar wat ons betreft zijn er, zoals je hierboven kunt lezen, ook een groot aantal verbeterpunten die het boek niet boven de middelmaat laten uitstijgen.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Hij is overal waar zij ook is. Op het station, de universiteit, in de straat. Ja, overal waar Clarissa is, is Rafe ook. Rafe is bezeten van Clarissa en wil niets liever dan zijn leven met haar delen. Maar wat als hij niet het type voor Clarissa is? Voor Rafe zit er dan maar één ding op: Clarissa overladen met cadeaus, brieven, kaarten, cadeaus, foto's en bovenal zijn waar zij is en haar overtuigen van hun toekomst samen. Clarissa is hier niet van gediend. Ze voelt zich bedreigt, krijgt de meest gruwelijke dingen opgestuurd, voelt zich niet veilig op straat en dit gaat ten koste van haar gezondheid.
Door haar achtergrond als jurylid binnen een rechtszaak, weet ze dat je voordat je ergens een zaak van kunt maken veel bewijsmateriaal nodig. Dit is wat Clarissa te doen staat. Ze bewaart alles en begint te schrijven. Te schrijven aan "mijn boek van jou". Ze legt alle gebeurtenissen vast. Is dit samen met het bewijsmateriaal voldoende om de politie ervan te overtuigen met wat voor 'gek' ze te maken hebben? Zijn ze op tijd om het sprookje dat Rafe voor ogen heeft voortijdig te beëindigen?
We volgen Clarissa in de tegenwoordige tijd die een rechtszaak bijwoont als jurylid en blikken in haar dagboek terug op de gebeurtenissen die plaatsvonden met haar stalker Rafe. De wisseling van verhaallijnen is duidelijk gemaakt door verschil in lettertype en datum boven haar verhaal. Dit maakt dat de verhaallijnen goed te volgen zijn.
De schrijfstijl van Kendal is kort en bondig. De verhaallijn van het dagboek wordt geschreven in ik- en jijvorm. Dit is een stijl die mij persoonlijk niet aanspreekt. Het personage Rafe praat tijdens het samenzijn in korte zinnen tegen Clarissa en noemt hierbij elke keer haar naam, dit wekte een irritatie bij mij op waar ik mij gedurende het hele boek aan stoorde. De personages hebben weinig diepgang. We krijgen weinig inkijk in de achtergrond van Clarissa en haar stalker Rafe, dit maakt het verhaal oppervlakkig. Het boek lijkt een opsomming van gebeurtenissen. Wel hangt er een duistere sfeer in het boek, zijn de gebeurtenissen angstaanjagend en is de angst die Clarissa voelt ook voor de lezer voelbaar. Het plot is voorspelbaar voor de oplettende lezer, al hoop je dat hetgeen je ziet aankomen niet zal gebeuren.
Het boek heeft een open eind, waardoor je als lezer met een aantal vragen blijft zitten. Dit geeft je een onbevredigend gevoel. Kendal heeft een goede sfeer neergezet en genoeg angstaanjagende gebeurtenissen verwerkt in Mijn boek van jou. Maar wat ons betreft zijn er, zoals je hierboven kunt lezen, ook een groot aantal verbeterpunten die het boek niet boven de middelmaat laten uitstijgen.