Zes eerstejaars studenten aan de universiteit van Oxford ontwikkelen en spelen een spel waarin ze een opdrachten moeten uitvoeren. Deze opdrachten beginnen als flauwe en grappige taken, maar krijgen een steeds duister randje. De opdrachten worden meer en meer op de persoon gespeeld. Het hoogtepunt van het spel is direct ook het dieptepunt.
We zijn nu 14 jaar verder en de overgebleven deelnemers ontmoeten elkaar voor de laatste keer.
Het verhaal van Christopher Yates klinkt als een aardige thriller waarvan je misschien niet teveel moet verwachten. Maar de filmrechten van dit thrillerdebuut zijn wel al gekocht door 20th Century Fox. Er moet dus iets zijn wat meer is dan alleen maar zes studenten die een spelletje doen.
Meer dan dat is het ook zeker. Yates heeft een geniale thriller ontwikkeld. Hij kruipt onder je huid en sleept je mee in het verhaal om je pas bij de laatste bladzijde los te laten. In Zwart krijt lezen we namelijk hoe het spel is geëvalueerd met fatale afloop. Maar op zo'n geniale wijze dat je het zelf ook niet direct door hebt. Studenten die elkaar proberen te pesten en vernederende opdrachten geven is namelijk niemand vreemd. Let straks maar weer eens op tijdens de introductieweken van de studentenclubs. Jolyon is 14 jaar na het spelen van het door hem ontwikkelde Spel compleet van de kaart. Hij durft zijn huis niet meer uit, heeft geen baan meer en van een relatie is ook geen sprake meer. Zijn leven sleept zich voort door het uitvoeren van routines. Hij heeft glazen op de grond staan, om zichzelf er aan te herinneren dat hij water moet drinken. Zo heeft hij vele geheugensteuntjes om de meest basale dingen wel uit te voeren. Jolyon is alleen in paniek, hij heeft namelijk een telefoontje gekregen en krijgt dus visite van Chad. Zijn beste vriend destijds op Oxford. Om elkaar te kunnen zien, moet Jolyon wel weer zijn huis uit durven.
Terwijl we het gevecht van Jolyon volgen om weer een gewoon leven te krijgen, pent hij ook voor ons neer wat er 14 jaar terug precies gebeurd is. Stukje bij beetje krijgen we informatie over het Spel. Ontwikkeld door Jolyon en Chad en gespeeld met nog 4 mede studenten. Al vrij snel kom je er achter dat het spel zich verschrikkelijk heeft ontwikkeld met dus fatale afloop. Over het hoe en waarom laat Yates je lang in spanning.
De wijze hoe Yates de krankzinnigheid van het leven van Jolyon weet over te brengen op de lezer is weergaloos. Je krijgt met Jolyon te doen, maar bent er ook niet zeker van of hij slachtoffer of dader is. De constante afwisseling van heden en verleden maakt van deze thriller een heerlijke pageturner. Steeds als je achter een stukje waarheid lijkt te komen, stopt Jolyon met schrijven en zijn we weer in zijn normale leven.
Ik ben benieuwd wat 20th Century Fox van plan is met de filmrechten van Zwart Krijt. Ik hoop alleen dat Yates hier zeer betrokken bij mag zijn, dan zal ik met een gerust hart kunnen kijken naar de verfilming. Zwart krijt is een heerlijke thriller die een meesterlijke verfilming zou verdienen.
We zijn nu 14 jaar verder en de overgebleven deelnemers ontmoeten elkaar voor de laatste keer.
Het verhaal van Christopher Yates klinkt als een aardige thriller waarvan je misschien niet teveel moet verwachten. Maar de filmrechten van dit thrillerdebuut zijn wel al gekocht door 20th Century Fox. Er moet dus iets zijn wat meer is dan alleen maar zes studenten die een spelletje doen.
Meer dan dat is het ook zeker. Yates heeft een geniale thriller ontwikkeld. Hij kruipt onder je huid en sleept je mee in het verhaal om je pas bij de laatste bladzijde los te laten. In Zwart krijt lezen we namelijk hoe het spel is geëvalueerd met fatale afloop. Maar op zo'n geniale wijze dat je het zelf ook niet direct door hebt. Studenten die elkaar proberen te pesten en vernederende opdrachten geven is namelijk niemand vreemd. Let straks maar weer eens op tijdens de introductieweken van de studentenclubs. Jolyon is 14 jaar na het spelen van het door hem ontwikkelde Spel compleet van de kaart. Hij durft zijn huis niet meer uit, heeft geen baan meer en van een relatie is ook geen sprake meer. Zijn leven sleept zich voort door het uitvoeren van routines. Hij heeft glazen op de grond staan, om zichzelf er aan te herinneren dat hij water moet drinken. Zo heeft hij vele geheugensteuntjes om de meest basale dingen wel uit te voeren. Jolyon is alleen in paniek, hij heeft namelijk een telefoontje gekregen en krijgt dus visite van Chad. Zijn beste vriend destijds op Oxford. Om elkaar te kunnen zien, moet Jolyon wel weer zijn huis uit durven.
Terwijl we het gevecht van Jolyon volgen om weer een gewoon leven te krijgen, pent hij ook voor ons neer wat er 14 jaar terug precies gebeurd is. Stukje bij beetje krijgen we informatie over het Spel. Ontwikkeld door Jolyon en Chad en gespeeld met nog 4 mede studenten. Al vrij snel kom je er achter dat het spel zich verschrikkelijk heeft ontwikkeld met dus fatale afloop. Over het hoe en waarom laat Yates je lang in spanning.
De wijze hoe Yates de krankzinnigheid van het leven van Jolyon weet over te brengen op de lezer is weergaloos. Je krijgt met Jolyon te doen, maar bent er ook niet zeker van of hij slachtoffer of dader is. De constante afwisseling van heden en verleden maakt van deze thriller een heerlijke pageturner. Steeds als je achter een stukje waarheid lijkt te komen, stopt Jolyon met schrijven en zijn we weer in zijn normale leven.
Ik ben benieuwd wat 20th Century Fox van plan is met de filmrechten van Zwart Krijt. Ik hoop alleen dat Yates hier zeer betrokken bij mag zijn, dan zal ik met een gerust hart kunnen kijken naar de verfilming. Zwart krijt is een heerlijke thriller die een meesterlijke verfilming zou verdienen.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
We zijn nu 14 jaar verder en de overgebleven deelnemers ontmoeten elkaar voor de laatste keer.
Het verhaal van Christopher Yates klinkt als een aardige thriller waarvan je misschien niet teveel moet verwachten. Maar de filmrechten van dit thrillerdebuut zijn wel al gekocht door 20th Century Fox. Er moet dus iets zijn wat meer is dan alleen maar zes studenten die een spelletje doen.
Meer dan dat is het ook zeker. Yates heeft een geniale thriller ontwikkeld. Hij kruipt onder je huid en sleept je mee in het verhaal om je pas bij de laatste bladzijde los te laten. In Zwart krijt lezen we namelijk hoe het spel is geëvalueerd met fatale afloop. Maar op zo'n geniale wijze dat je het zelf ook niet direct door hebt. Studenten die elkaar proberen te pesten en vernederende opdrachten geven is namelijk niemand vreemd. Let straks maar weer eens op tijdens de introductieweken van de studentenclubs. Jolyon is 14 jaar na het spelen van het door hem ontwikkelde Spel compleet van de kaart. Hij durft zijn huis niet meer uit, heeft geen baan meer en van een relatie is ook geen sprake meer. Zijn leven sleept zich voort door het uitvoeren van routines. Hij heeft glazen op de grond staan, om zichzelf er aan te herinneren dat hij water moet drinken. Zo heeft hij vele geheugensteuntjes om de meest basale dingen wel uit te voeren. Jolyon is alleen in paniek, hij heeft namelijk een telefoontje gekregen en krijgt dus visite van Chad. Zijn beste vriend destijds op Oxford. Om elkaar te kunnen zien, moet Jolyon wel weer zijn huis uit durven.
Terwijl we het gevecht van Jolyon volgen om weer een gewoon leven te krijgen, pent hij ook voor ons neer wat er 14 jaar terug precies gebeurd is. Stukje bij beetje krijgen we informatie over het Spel. Ontwikkeld door Jolyon en Chad en gespeeld met nog 4 mede studenten. Al vrij snel kom je er achter dat het spel zich verschrikkelijk heeft ontwikkeld met dus fatale afloop. Over het hoe en waarom laat Yates je lang in spanning.
De wijze hoe Yates de krankzinnigheid van het leven van Jolyon weet over te brengen op de lezer is weergaloos. Je krijgt met Jolyon te doen, maar bent er ook niet zeker van of hij slachtoffer of dader is. De constante afwisseling van heden en verleden maakt van deze thriller een heerlijke pageturner. Steeds als je achter een stukje waarheid lijkt te komen, stopt Jolyon met schrijven en zijn we weer in zijn normale leven.
Ik ben benieuwd wat 20th Century Fox van plan is met de filmrechten van Zwart Krijt. Ik hoop alleen dat Yates hier zeer betrokken bij mag zijn, dan zal ik met een gerust hart kunnen kijken naar de verfilming. Zwart krijt is een heerlijke thriller die een meesterlijke verfilming zou verdienen.