Wetenschappers debatteren al jaren over de vraag of crimineel gedrag aangeboren is, of een product van de omgeving. Een gegeven dat de Iraans-Franse auteur Chahdortt Djavann dankbaar gebruikt in haar thriller Meester. In Nederland brak Djavann in 2010 door met haar roman De Zwijgster.
Nikki Hamilton is een advocate die net haar ambt heeft neergelegd. Ze was een juriste die vooral de armen verdedigde en met gevarieerd succes. Ze kwam jaren geleden in contact met de toen dertienjarige Rody, die net drie mensen had vermoord. Was het zelfverdediging of wraak? Gedurende de jaren bleef ze Rody in de gevangenis opzoeken. En daar raken ze aan de praat. Zo diepgaand zelfs, dat hij haar zijn levensverhaal toevertrouwt. Zij schrijft dat verhaal op. Het is een tergend dramatische samenloop van omstandigheden die ervoor zorgden dat Rody tot zijn uiteindelijke heftige daad kwam. Zijn relatie met Big Daddy, zijn meester, is daarbij de rode draad.
De levensloop van Rody is de ruggengraat van het verhaal in Meester. Het is een triest en vaak heftig verhaal. Rody wordt als straatschoffie door de topcrimineel Big Daddy onder zijn hoede genomen. Waarom, dat weet niemand. Wel is het zo dat Rody alles ziet wat 'de meester' doet. Big Daddy betrekt hem overal bij, alsof hij grote plannen met Rody heeft. Van afrekeningen, racisme tot martelpraktijken; alles passeert de revue en Rody wordt daardoor gevormd. Het is meteen een statement die auteur Djavann maakt; een kind wordt gevormd door zijn omgeving. Het onbeschreven blad dat Rody was, wordt al snel beschreven door de omgeving waarin Big Daddy hem onderdompelt. Maar of dat echt tegen de wil van Rody is?
Meester doet aan als een soort biografisch verhaal, terwijl het toch echt fictie is. Dit is zowel de kracht als de zwakte van Djavanns werk. Krachtig omdat het realistisch aandoet en daardoor regelmatig 'binnenkomt'. Zwak omdat het richting het eind langdradig wordt en wel erg persoonlijk voor Nikki Hamilton. Zij is degene die het verhaal van Rody aan het papier toevertrouwt. Door haar persoonlijke gevoelens wordt het verhaal vijftig pagina's voor het eind traag, langdradig en oninteressant. Het lijkt daarbij in die eindfase eerder op een biografische roman dan een thriller. Daar staat tegenover dat Djavann een climax uit de mouw schudt waar de lezer versteld van staat. Dat maakt weer veel goed.
Djavann vertelt fijn en de conversaties lijken levensecht. Het verhaal van Rody wordt cursief weergegeven, terwijl het verhaal van Nikki in normale tekstopmaak in Meester opgeschreven staat. Ook het verhaal van advocate Nikki is er eentje die je je ergste vijand nog niet toewenst en heeft zeker meerwaarde voor de verhaallijn. Haar eigen verhaal en die van Rody komen meer overeen dan ze zelf wellicht beseft. Dat geldt ook voor de titel: Meester slaat op Big Daddy, maar evenzeer ook op de titel die Nikki Hamilton als advocate mocht dragen.
Al met al is Meester een thriller die regelmatig doet gruwelen en 'binnenkomt', maar waarvan Djavann de spanningsboog jammer genoeg niet tot het eind kan volhouden.
Nikki Hamilton is een advocate die net haar ambt heeft neergelegd. Ze was een juriste die vooral de armen verdedigde en met gevarieerd succes. Ze kwam jaren geleden in contact met de toen dertienjarige Rody, die net drie mensen had vermoord. Was het zelfverdediging of wraak? Gedurende de jaren bleef ze Rody in de gevangenis opzoeken. En daar raken ze aan de praat. Zo diepgaand zelfs, dat hij haar zijn levensverhaal toevertrouwt. Zij schrijft dat verhaal op. Het is een tergend dramatische samenloop van omstandigheden die ervoor zorgden dat Rody tot zijn uiteindelijke heftige daad kwam. Zijn relatie met Big Daddy, zijn meester, is daarbij de rode draad.
De levensloop van Rody is de ruggengraat van het verhaal in Meester. Het is een triest en vaak heftig verhaal. Rody wordt als straatschoffie door de topcrimineel Big Daddy onder zijn hoede genomen. Waarom, dat weet niemand. Wel is het zo dat Rody alles ziet wat 'de meester' doet. Big Daddy betrekt hem overal bij, alsof hij grote plannen met Rody heeft. Van afrekeningen, racisme tot martelpraktijken; alles passeert de revue en Rody wordt daardoor gevormd. Het is meteen een statement die auteur Djavann maakt; een kind wordt gevormd door zijn omgeving. Het onbeschreven blad dat Rody was, wordt al snel beschreven door de omgeving waarin Big Daddy hem onderdompelt. Maar of dat echt tegen de wil van Rody is?
Meester doet aan als een soort biografisch verhaal, terwijl het toch echt fictie is. Dit is zowel de kracht als de zwakte van Djavanns werk. Krachtig omdat het realistisch aandoet en daardoor regelmatig 'binnenkomt'. Zwak omdat het richting het eind langdradig wordt en wel erg persoonlijk voor Nikki Hamilton. Zij is degene die het verhaal van Rody aan het papier toevertrouwt. Door haar persoonlijke gevoelens wordt het verhaal vijftig pagina's voor het eind traag, langdradig en oninteressant. Het lijkt daarbij in die eindfase eerder op een biografische roman dan een thriller. Daar staat tegenover dat Djavann een climax uit de mouw schudt waar de lezer versteld van staat. Dat maakt weer veel goed.
Djavann vertelt fijn en de conversaties lijken levensecht. Het verhaal van Rody wordt cursief weergegeven, terwijl het verhaal van Nikki in normale tekstopmaak in Meester opgeschreven staat. Ook het verhaal van advocate Nikki is er eentje die je je ergste vijand nog niet toewenst en heeft zeker meerwaarde voor de verhaallijn. Haar eigen verhaal en die van Rody komen meer overeen dan ze zelf wellicht beseft. Dat geldt ook voor de titel: Meester slaat op Big Daddy, maar evenzeer ook op de titel die Nikki Hamilton als advocate mocht dragen.
Al met al is Meester een thriller die regelmatig doet gruwelen en 'binnenkomt', maar waarvan Djavann de spanningsboog jammer genoeg niet tot het eind kan volhouden.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Nikki Hamilton is een advocate die net haar ambt heeft neergelegd. Ze was een juriste die vooral de armen verdedigde en met gevarieerd succes. Ze kwam jaren geleden in contact met de toen dertienjarige Rody, die net drie mensen had vermoord. Was het zelfverdediging of wraak? Gedurende de jaren bleef ze Rody in de gevangenis opzoeken. En daar raken ze aan de praat. Zo diepgaand zelfs, dat hij haar zijn levensverhaal toevertrouwt. Zij schrijft dat verhaal op. Het is een tergend dramatische samenloop van omstandigheden die ervoor zorgden dat Rody tot zijn uiteindelijke heftige daad kwam. Zijn relatie met Big Daddy, zijn meester, is daarbij de rode draad.
De levensloop van Rody is de ruggengraat van het verhaal in Meester. Het is een triest en vaak heftig verhaal. Rody wordt als straatschoffie door de topcrimineel Big Daddy onder zijn hoede genomen. Waarom, dat weet niemand. Wel is het zo dat Rody alles ziet wat 'de meester' doet. Big Daddy betrekt hem overal bij, alsof hij grote plannen met Rody heeft. Van afrekeningen, racisme tot martelpraktijken; alles passeert de revue en Rody wordt daardoor gevormd. Het is meteen een statement die auteur Djavann maakt; een kind wordt gevormd door zijn omgeving. Het onbeschreven blad dat Rody was, wordt al snel beschreven door de omgeving waarin Big Daddy hem onderdompelt. Maar of dat echt tegen de wil van Rody is?
Meester doet aan als een soort biografisch verhaal, terwijl het toch echt fictie is. Dit is zowel de kracht als de zwakte van Djavanns werk. Krachtig omdat het realistisch aandoet en daardoor regelmatig 'binnenkomt'. Zwak omdat het richting het eind langdradig wordt en wel erg persoonlijk voor Nikki Hamilton. Zij is degene die het verhaal van Rody aan het papier toevertrouwt. Door haar persoonlijke gevoelens wordt het verhaal vijftig pagina's voor het eind traag, langdradig en oninteressant. Het lijkt daarbij in die eindfase eerder op een biografische roman dan een thriller. Daar staat tegenover dat Djavann een climax uit de mouw schudt waar de lezer versteld van staat. Dat maakt weer veel goed.
Djavann vertelt fijn en de conversaties lijken levensecht. Het verhaal van Rody wordt cursief weergegeven, terwijl het verhaal van Nikki in normale tekstopmaak in Meester opgeschreven staat. Ook het verhaal van advocate Nikki is er eentje die je je ergste vijand nog niet toewenst en heeft zeker meerwaarde voor de verhaallijn. Haar eigen verhaal en die van Rody komen meer overeen dan ze zelf wellicht beseft. Dat geldt ook voor de titel: Meester slaat op Big Daddy, maar evenzeer ook op de titel die Nikki Hamilton als advocate mocht dragen.
Al met al is Meester een thriller die regelmatig doet gruwelen en 'binnenkomt', maar waarvan Djavann de spanningsboog jammer genoeg niet tot het eind kan volhouden.