In Deadline van Anthony McCarten gaat het high tech-bedrijf Worldshare in zee met de CIA om een systeem te ontwikkelen die de eigen burgers continu in de gaten kan houden. Om het systeem te testen selecteren ze tien mensen die een maand uit de handen van Going Zero, het systeem, moet blijven. De winnaar krijgt drie miljoen dollar.

Een van de mensen die op de vlucht slaat, is Kaitlyn Day. Op het eerste oog lijkt zij een grijze muis; Day is een bibliothecaresse met een aantal zwakke persoonlijkheidskenmerken. Maar tot afgrijzen van WorldShare-baas Cy Baxter weet ze uit handen van haar achtervolgers te blijven. En het lijkt erop dat ze een ‘grotere’ missie heeft…

McCarten is een Nieuw-Zeelandse filmschrijver en inmiddels dus ook thrillerauteur. Wie Deadline leest, zal het filmische aspect er zeker uit kunnen pikken. Het boek is vlot geschreven en de lezer zal het verhaal als een film voor zich zien afspelen. Hij weet daarbij een verontrustend toekomstbeeld te schetsen, die aandoet als big brother is watching you. De morele vraag is hoever we willen gaan om onze veiligheid te waarborgen. Mag de overheid dan ook achter de voordeur kijken of niet?

Dit soort boeken blinken vaak niet uit in de uitwerking van personages; het is een kat-en-muisspel waarbij de achtervolging centraal staat en de karakters minder uit de verf komen. Dat valt bij Deadline gelukkig mee. Kaitlyn Day is niet eendimensionaal, maar WorldShare-baas Cy is dat zéker niet. Waar hij in eerste instantie het goede in het Going Zero benadrukt, komt gaandeweg het verhaal zijn ware aard naar boven. Hij gaat over lijken om succes te behalen en daarvoor moet alles wijken. De transformatie naar ultieme slechterik is heerlijk vormgegeven door McCarten. 

Wat ook mooi is uitgewerkt, zijn de scenario’s waarin de ene na de andere persoon wordt opgejaagd en gepakt. Allen zijn ze inventief en denken ze wel uit de handen van Going Zero te blijven, maar niets is minder waar. De technologische mogelijkheden blijken onuitputtelijk en het lukt niemand om het systeem voor te blijven. Nou ja, niemand…?

Is er dan niets aan te merken op Deadline? Jawel. Zo is het eind ongeloofwaardig en lijkt het alsof McCarten opeens dacht er een punt achter te moeten zetten. Dat is jammer, want het haalt iets van de kracht uit het boek. 

Deadline is een filmisch geschreven actiespektakel waarin McCarten laat zien wat een overheid kan doen om zijn burgers te controleren. Brrrr.