Alex Marwood is de schuilnaam van de Britse auteur en journalist Serena Mackesy. Haar nieuwe thriller, Eiland van de verloren meisjes, is ongetwijfeld deels gebaseerd op de misdaden, gepleegd door de Amerikaanse multimiljonair en zedendelinquent Jeffrey Epstein. Deze laatste heeft intens samengewerkt met Ghislaine Maxwell, zijn vriendin en tevens partner in crime.
De twaalfjarige Mercedes woont op La Kastellana, een klein denkbeeldig eiland in de Middellandse Zee. Het is een paradijs op aarde, nog niet aangetast door de moderne maatschappij. Tot de schatrijke Matthew Meade en zijn rotverwende dochter Tatiana ginds neerstrijken. Op termijn bezorgt de familie Meade het eiland heel wat welzijn en voorspoed. De medaille heeft echter een dramatische keerzijde; de eilandbewoners worden jammer genoeg geconfronteerd met de verdwijning van een aantal meisjes.
Dertig jaar later, in 2016, gaat Robin vanuit Londen op zoek naar haar zeventienjarige dochter Gemma; die is reeds een jaar vermist. Het meisje, een rebellerende puber, werd eerder door een keurige dame uitgenodigd voor een fotoshoot. Gemma belandt uiteindelijk op La Kastellana. Intussen is het zonovergoten eiland uitgegroeid tot een luxueuze en betoverende plek; druk bezocht door toeristen. Robin krijgt bij haar zoektocht niet de minste hulp aangeboden. Intussen tikt de klok genadeloos verder, terwijl Gemma geen teken van leven geeft.
‘Mercedes verstijft. Grijpt het touw vast terwijl bloed naar haar hoofd stroomt. Ze voelt hoe ze schokt en trilt in het donker.’
Het boek vangt aan met een geheimzinnige proloog; vervolgens maak je uitgebreid kennis met een hoog aantal personages. Je moet aldus alert blijven, je weet immers nog niet welke randfiguren een belangrijke rol gaan spelen. De echte protagonisten zoals Mercedes, Matthew en Tatiana Meade, Robin en Gemma, worden evenwel niet oppervlakkig uitgewerkt. Verder heeft het verhaal een traag verloop; de voortdurende wisselingen van tijd en perspectief remmen dit keer de vaart af. De echte spanning laat op zich wachten; het duurt erg lang vooraleer de spanningsboog strak staat. La Kastellana is een sublieme en filmische setting; deze wordt mooi beschreven. Ook de sfeer op het eiland ontsnapt niet aan de aandacht van de auteur. Het mysterie van de verdwenen meisjes wordt helemaal ontrafeld. Dit zijn alvast enkele positieve kenmerken van het boek.
Het woord ‘verloren’ in de titel heeft meer dan slechts één enkele betekenis. Met de zaak Epstein-Maxwell als inspiratiebron voor dit boek, heeft Marwood in ieder geval een originele keuze gemaakt. Het thema bij uitstek is dan ook meisjeshandel. Enkele andere onderwerpen die aan bod komen: verloren onschuld, misbruik, macht van de superrijken, corruptie en bedrog. Hiermee levert de schrijver een actueel getinte misdaadroman af, neergeschreven in een uitermate toegankelijke, zeg maar eenvoudige, stijl. Na het lezen van Eiland van de verloren meisjes vraag je je af: hoe ver ga je om je diepste geheimen te vrijwaren?
