Misdaadromanschrijver Philip Arklow wordt beschouwd als een factie-schrijver die pagina's omslaat. Op basis van echte feiten creëert hij fictieve verhalen die voortkomen uit zijn diepgaande expertise in de veiligheids- en apotheekwereld. Hij is midden vijftig en fulltime auteur en woont voornamelijk in zijn geboorteland België. Hij is in het Nederlandse taalgebied bekend als Philip LeBon.

Gordon Harris en zijn team van wetenschappers werken aan een behandeling voor de ziekte van Alzheimer. Volgens het farmaceutische bedrijf CytoSerum zou deze behandeling voorgoed een einde aan deze ziekte kunnen maken. De harde realiteit is dat een ontdekking als deze veel geld waard is, en dat er veel geld op het spel staat, en dat kan eigenlijk maar weinig goeds opleveren. Het duurt dan ook niet lang voordat rivaliserende bedrijven lucht krijgen van de geavanceerde technologische vooruitgang van CytoSerum. Harris en zijn loyale collega’s worden al snel met hun families van alle kanten bedreigd. Kunnen ze een catastrofe afwenden? Waarom werd Sara ontvoerd? En wie is de mysterieuze huurmoordenaar?

Voor wie een déjà vu gevoel krijgt bij het zien en lezen van de Engelstalige synopsis, wordt het langzaamaan duidelijk dat het een vertaald boek van het tweede boek in De Mooie Moorden-serie van Philip LeBon is. Philip Arklow is dus een pseudoniem. De lezer volgt in de eerste plaats personage Oliver Richards, die een Afrikaanse vrouw in de London Underground volgt. 

De auteur heeft het boek vertaald in makkelijk te volgen Engels. Er zit meteen een rauw randje aan, waarbij hij geen blad voor de mond neemt. Wanneer deze introductie over is, wil de lezer eigenlijk snel door een kleine wending verder lezen, want wat er gebeurt zou de lezer wellicht niet direct kunnen zien aankomen. Vanaf dat moment draait het perspectief naar Gordon Harris, die met zijn team van wetenschappers aan een middel tegen Alzheimer werkt. Dit karakter heeft een pittig verleden. Tenminste, die indruk wordt gewekt. Hij zou aan ongeneeslijke hartfalen lijden. Nogal opmerkelijk, omdat hij dus een middel tegen Alzheimer, het zogenoemde CytoSerum, aan het ontwikkelen is. Het verhaal over zijn hart blijkt dan ook al snel aangedikt te zijn. Lezers vragen zich af wat daarachter steekt: is dit hoe zijn karakter is, een beetje dramatisch en extravert? De interesse in het personage is hoe dan ook gewekt, zeker wanneer een huurmoordenaar achter hem aan blijkt te zitten, en de lezer gelijk in snelle actie onderdompelt.

Heel opvallend is het dat meerdere personages van lezen houden, en er zelfs een bijrolletje voor John Grisham is weggelegd, ook al is hij in dit verhaal heel duidelijk niet de schrijver. Ook opmerkelijk is het kijkje in de keuken van een huurmoordenaar, en een systeem dat ervoor moet zorgen dat de dader in kwestie niet gepakt wordt. Interessant om te zien hoe een huurmoordenaar dus te werk gaat.

Tijdens een scene waarin de gekidnapte Sara gesommeerd wordt haar kleding uit te trekken, wordt er gerefereerd naar You can leave your hat on. De verhaallijn is doorspekt met herkenbare tropes, zo blijkt. Het doet lezers ongetwijfeld denken aan herkenbare en mogelijk bekende situaties van scenes uit bekende films. Het boek dient zich daarom uitstekend als script voor een B-film. Hoewel er op deze manier herkenning in kan zitten, kunnen deze verwijzingen wel wat te veel van het goede worden.

We geven hierbij tevens trigger waarschuwingen voor depressie en zelfkastijding. Die laatste wordt geuit in een scene waarin pittige zelfbeschadiging, oftewel mutilatie plaatsvindt. Er zitten bloederige scenes en blijkbaar de nodige gruwel in. Het heeft allemaal een bijzonder wreed randje, waarbij zelfs het gebruik van honden als wapen wordt ingezet, en dat kan de vaart soms wat uit het verhaal halen. Tevens komt er even subtiel een stukje over nepaccounts aan de orde, en hoe men op deze manier ongenadig voor de gek gehouden kan worden. Kortom, de auteur heeft er gewaagde onderwerpen in zitten. Arklow laat de meerdere verhaallijnen wel mooi tot een geheel samenkomen, waarin het plot misschien wel een grote schokfactor heeft. Het is tot op zekere hoogte een sterk verhaal voor de doorgewinterde jaren ’80 fan, die van schokkende thrillers houdt. Is blood and gore je ding, dan mag dit zeker niet op je nog-te-lezen-lijst ontbreken.