Monica Haak (24) woont in Nederland. Van jongs af aan schrijft ze verhalen. In september 2017 publiceerde ze haar eerste boek Fatale beloftes, een emotioneel verhaal over twee meisjes die elk een zwaar verlies lijden en elkaar vinden op het moment dat ze met dat verdriet om leren gaan. Fatale beloftes werd in eigen beheer uitgebracht. Het boek werd tweede in de Indie Awards van dat jaar.

In 2019 kwam Haak in contact met Hamley Books. De gesprekken met de uitgever resulteerden erin dat Fatale beloftes opnieuw uit werd gebracht onder een andere titel: Voor verdriet heeft niemand tijd. Ook verscheen er een verhaal van haar hand in de verhalenbundel Een warme kerst onder de imprintuitgeverij Books & Butterflies.

Naast haar passie voor schrijven, heeft Monica ook jaren óver boeken geschreven op haar blog My Perfect Book Life. Ze plaatst zo nu en dan video’s op haar gelijknamige YouTube-kanaal en is actief op haar Instagram. Verder is ze dol op dansen, yoga en toneelspelen. Voor haar werk is ze vaak ook met boeken bezig. Ze is namelijk orthopedagoog, werkzaam in de onderwijssector. Ze onderzoekt leerproblematiek en geeft dyslexiebehandelingen aan kinderen in de basisschoolleeftijd.

De pijn die wij verbergen is een Young Adult en gaat over Fleur, die de hoofdrol krijgt in het schooltoneelstuk De Vliegende Hollander, en wanneer dat gebeurt, veranderen de dingen in haar leven drastisch. Haar anders zo kwieke oma belandt in een verzorgingstehuis, haar ouders maken voortdurend ruzie, en naast dat ze moeite heeft met Vanessa, de vriendin van haar beste maatje Matt, waarmee ze dus niet weet hoe ze met haar om kan gaan, wordt ze ook nog eens gepest op Instagram, en dat loopt op een gegeven moment echt uit de hand. Ondanks dat de pesterijen steeds serieuzere vormen krijgen, blijft ze narrig zwijgen over haar situatie, waardoor haar inzet voor het toneelstuk het steeds zwaarder te verduren krijgt.

Naast dit alles worstelt Matt ondertussen met zijn studiekeuze. Hij wil dolgraag zijn hart volgen, echter wil hij zijn ouders ook niet teleurstellen. Wanneer hij al zijn moed verzamelt om toch open kaart over de kwestie te spelen, komt hij erachter hoe zijn ouders echt zijn. Kunnen ze beiden een manier vinden om met alle opgekropte emoties, gedachten en gevoelens om te gaan?

De pijn die wij verbergen ademt een echte sfeer van een typisch Young Adult-boek uit. De personages begeven zich in de leeftijdscategorie 15+, en daardoor zullen vooral lezers binnen deze doelgroep herkenning vinden.

Het is merkbaar dat er een stevige balans is tussen serieuze zaken en sentimentele situaties, en dat geeft de verhaallijn een pittige bite. De schrijfster weet dit fenomenaal af te wisselen met grappige momenten en luchtige scenes. Ze weet bij haar lezers op de juiste momenten de juiste gevoelens op te wekken, waardoor haar lezers moeiteloos in een rollercoaster van emoties terecht kunnen komen. De personages hebben niet alleen een flinke diepgang gekregen, ze weten moeiteloos met de lezer verbinding te maken, en dat wekt herkenning, en erkenning in gedachten, gevoelens en emoties op. Zo heeft Aimée nog een verrassende boodschap voor niet alleen haar broer in petto. Deze boodschap is behoorlijk diepgaand voor haar leeftijd, en zet menig lezer ongetwijfeld aan het denken. Het boek laat tevens zien hoe belangrijk emotieregulatie onder (jonge) mensen daadwerkelijk is, en dit zou eigenlijk als een basisvak op elke school en op elk niveau erkend mogen worden. Dit maakt het boek een ware eyeopener, en niet alleen voor professionals.

Alledaagse dingen onder tieners, zoals twijfel bij studiekeuze, het trots maken van ouders, het moeten opnemen tegen medestudenten zijn enkele thema’s die duidelijk een plekje in de verhaallijn hebben veroverd. Daarnaast is er aandacht voor dementie, gezinsvorming, geaardheid, rouwverwerking en meer bekende maatschappelijke kwesties.

Hoewel de lezer logischerwijs kan verwachten wat er gaat gebeuren, weet de lezer nooit echt wanneer er iets staat te gebeuren, en hoe dit zal gebeuren. Hierdoor komen deze gebeurtenissen vooralsnog hard aan, en daarmee is het een echt in the feels-boek geworden. Tevens neigt het naar een psychologische thriller, waarin de ene na de andere plottwist zich ontpopt naarmate de ontknoping nadert. Tot het laatste moment heeft de lezer geen idee wie er achter het cyberpesten zit, en net als de lezer denkt het te weten, blijkt men er dan toch weer helemaal naast te zitten. Het uiteindelijke plot ziet de lezer dan ook niet aankomen. Onder de indruk van dit krachtige verhaal.