In februari 2024 verschijnt bij uitgeverij Kluitman het Young Adult-debuut van Mariska Overman, Eindspel. Van haar thriller Noorderlicht werden de filmrechten verkocht aan Dutch Filmworks. Overman is getrouwd, heeft twee kinderen en woont in het mooie Twente.

Sanne vindt het gedrag van haar zus Lisa zorgelijk. Ze doet opeens dingen die ze normaal nooit zou doen en doet heimelijk over de mensen met wie ze omgaat. Ze weet niet zo goed wat ze met de situatie aan moet, want haar moeder prijst Lisa helemaal de wereld in. 

Ondertussen vindt Lisa het niks dat iedereen zich zo met haar bemoeit. In haar ogen is Sanne juist het paradepaardje van iedereen. Bovendien is er toch niemand die haar begrijpt. Behalve die ene jongen, die niet alleen voor zijn zieke vader zorgt. Bij de therapeut krijgt ze ook niet wat ze echt nodig heeft.

Sanne heeft een heel slecht gevoel over de situatie van haar zus en gaat op onderzoek uit. Zal het nog wel goed kunnen komen? En moet ze er eigenlijk wel iets van zeggen?

Het verhaal van Eindspel wordt vanuit meerdere perspectieven verteld. Mariska Overman laat meteen merken wat de relatie tussen Sanne en Gijs doet, ze zijn tenslotte stiefbroer en -zus. Dit wordt echter niet woordelijk kenbaar gemaakt. Het andere perspectief is dat van Lisa, de oudere zus van Sanne, die zoals het direct overkomt met depressies kampt. 

Onzekerheid, angst en schaamte zijn de emoties die de lezer op het puntje van de tong kan proeven. De schrijfster veinst dat er ook sprake is van anorexia. Het snijden van jezelf en manipulatie worden onder de loep gelegd, en kunnen lezers op een bepaalde manier triggeren. 

Gedachten aan zelfmoord passeren tevens de revue in Eindspel. Het is een verhaal waarbij de mentale gezondheid onder jongeren dus een grote rol speelt, en dit kan in alle opzichten heel rauw en confronterend overkomen. Gelukkig zijn er ook positieve kanten, zoals vriendschap en de zorgzaamheid dat daaruit voortvloeit. Goed dat Kluitman daarom een kleine waarschuwing onder de synopsis van het boek heeft afgegeven. Het is een novelle dat zeker voor bewustwording zal zorgen, en dat jongeren laat leren dat hulp vragen helemaal niet zo beschamend moeilijk hoeft te zijn. Het boek bevat tenslotte inderdaad nogal gevoelige inhoud.

Hoewel het gelukkig voor de hoofdpersonages goed afloopt, is het nog maar de vraag of het voor de echt zieke geest in het verhaal nog wel goed zal komen, en de plot geeft dus het nodige denken. Hierbij rijst vooral de vraag wat er zoal in het hoofd van deze persoon rondspookt. In dat opzicht heeft deze persoon niet een hele duidelijke achtergrond, behalve dus dat zijn daden voort is gekomen uit een psychisch uit evenwicht getrokken situatie. We begrijpen dat dit te ingewikkeld voor de doelgroep is, en dat de schrijfster daarom heeft gekozen voor een eenvoudige verklaring: de persoon kent Lisa door therapie. Er zijn dus ook stukjes waarbij even sporadisch het perspectief naar deze stalkende persoon draait. 

De boodschap van het algehele verhaal is misschien wel dat men maar beter niet in te laten met bovengenoemde soort types, en dat enige mensenkennis op jonge leeftijd eigenlijk een must is. Het is meeslepend en herkenbaar voor de doelgroep tot het einde. Eindspel is een mooie aanvulling voor de leesstapel van jonge lezers, dat ook nog eens niet te dik is.