Jens Lapidus bestormde de thrillerwereld met zijn eerste deel van de Stockholm-trilogie; Snel geld. Al snel werd Lapidus natuurlijk vergeleken met die andere Zweedse schrijver Stieg Larsson. Wat ons betreft een vergelijking die nogal mank gaat. Want anders dan Larsson beschrijft Lapidus in zijn boeken de onderwereld op een verbluffende wijze.

Waar Stieg Larsson zijn verhaal vooral verteld vanuit het oogpunt van een journalist kruip je in de Stockholm-trilogie helemaal in de rauwe onderwereld van Stockholm. Het afvoerputje van de stad. Ook in Bloedlink barst het weer van de ondubbelzinnige straattaal. Lapidus weet op een uiterst boeiende manier criminelen een soort aaibaarheidsfactor te geven. Je krijgt haast medelijden met de personages, ondanks dat hun acties niet bepaald volgens de letteren van de wet gaan.

In Bloedlink maak je wederom kennis met drie personages. Thomas Andrén, Mahmud Al-Askori en Niklas Brogren. Thomas Andrén is politieagent, althans bij de start van het verhaal. Zonder goedkeuring van zijn supervisoren gaat Andrén op jacht naar de identiteit van een onherkenbaar verminkt lijk.Zijn acties leiden ertoe dat hij wordt geschorst. Zonder mededogen kiest Andrén vervolgens volledig voor de andere kant van het bestaan, hij gaat werken voor onderwereldbaas Radovan.

Mahmud Al-Askori is een drugscrimineel die net uit de gevangenis wordt vrijgelaten. Het gezegde eens een dief altijd een dief is op hem wel van toepassing. Door schulden die hij nog heeft openstaan zit er voor hem niets anders op dan het criminele milieu weer in te gaan, in een wanhopige poging de schulden af te lossen. Niklas Brogren is hoofdverdachte van de moord op het verminkte lijk. Daarnaast heeft hij het zijn persoonlijke taak gemaakt om vrouwen die door hun man onderdrukt worden te helpen. Hij laat de mannen die hun vrouwen mishandelen boeten voor hun daden.

Wederom weet Lapidus in zijn boek de verhaallijnen op een prachtige manier in elkaar overlopen. Uiteindelijk krijgen ze allemaal weer met elkaar te maken, in dit geval omdat het verminkte lijk uiteindelijk de moordenaar blijkt te zijn van de Stockholmse politicus Olaf Palme. Althans zo lijkt het. Een grotere cover-up in de politiek als wat zich hier ontspint heeft zich zelden voorgedaan.

Ook dit tweede deel leest als een trein en de spreek/straattaal die gebezigd wordt is een absolute meerwaarde in de boekenreeks. Met Bloedlink houdt Lapidus het niveau meer dan vast waar hij in Snel geld mee is begonnen.